vrijdag 9 september 2016

De voorspelbare discussie over het bezoek van Netanyahu (IMO)

 

Minister Koenders bij de scanner aan de Gaza grens (foto: Ministerie van BuZa)

 

 

http://www.israel-palestina.info/actueel/2016/09/08/voorspelbare-discussie-bezoek-netanyahu/

 

= IMO Blog =

Ik schreef al over de vele onzin in de petitie van DocP tegen de komst van premier Netanyahu naar Nederland. Je zou denken dat dergelijke onzin de mainstream media niet haalt, maar dat is helaas wishful thinking. De Telegraaf meldt dat Tweede Kamerleden een ‘bombardement van e-mails kregen met de oproep om de ontmoeting met Netanyahu te boycotten’. Volgens De Telegraaf is onduidelijk wie erachter zit. Pro-Palestina activiste Sylvia Bos riep op tot dit bombardement op de facebookpagina ‘Netanyahu niet welkom’, en gaf er ook alle e-mailadressen van de Kamerleden bij. Het protest, evenals de demonstratie in Den Haag afgelopen dinsdag, komt uit de hoek van BDS Nederland en het radikale DocP, beide tegen Israels bestaansrecht en tegen vrede.

Het gaat dan ook helemaal niet specifiek om Netanyahu, op wiens beleid ik ook het nodige heb aan te merken, maar om het feit dat een Israelisch staatshoofd hier met egards wordt ontvangen. Dat dit de normale procedure is voor alle landen waarmee we diplomatieke banden hebben (en daar zitten heel wat dictators met bloed aan hun handen bij) ontgaat de dames en heren blijkbaar. Ook Abbas kreeg vorig jaar een dergelijke ontvangst, waarbij er geen demonstraties tegen hem waren waarbij honderden mensen hem voor terrorist en oorlogsmisdadiger uitmaakten, Kamerleden geen honderden e-mails en tweets kregen en geen oud premier opriep om de hem door het Internationaal Strafhof te laten vervolgen. Daarbij heeft ook Abbas bloed aan zijn handen. Hij heeft vorig jaar nog gezegd dat ‘iedere druppel bloed die voor Jeruzalem vloeit’ heilig is, weigerde de vele aanvallen met messen te veroordelen en uit geregeld valse en idiote beschuldigingen aan het adres van Israel. Hij frustreert bovendien vredesbesprekingen door steeds met voorwaarden vooraf te komen die voor Israel niet bespreekbaar zijn. Abbas is dus evenzeer debet aan het voortduren van het conflict en het bloedvergieten als Netanyahu. Beide leiders hebben bovendien met haviken en nationalisten in eigen gelederen te maken, die ze te vriend proberen te houden. Maar terwijl Abbas vorig jaar door het CIDI werd ontvangen voor een gesprek wordt Netanyahu uitgescholden.

Ik kan het niet laten hier even een paar comments van de Facebookpagina tegen Netanyahu’s komst te kopiëren. Ze hebben er weken gestaan, en terwijl pro-Israel reacties direct werden verwijderd leek niemand een probleem met dergelijk antisemitisme te hebben.

“De grootste onmens sinds de gestapo van hitler.”

“Ik haat mensen die het goed vinden dat kinderen mogen worden gemarteld en gedood; het maakt mij niet uit of je een surinamer bent of een kakerlak onder de joden .sterf jullie onmensen.”

“Buitendien gaat het niet om slim of belangerijk te doen, die witte racistische santanische onmens een halt toe roepen met alles wat ik voorhanden heb pijn doen en vernietigen is voor mij belangerijk, niet die omhoog gevallen onzin . Als men mij voor de voeten loopt zal ik mij vuur niet stoppen, dood aan die witte racist.”  

Eerlijk is eerlijk, Sylvia Bos ging hier tegenin. Maar verder besteedde niemand er aandacht aan. Later kwam daar nog meer fraais bij:

“Het is toch om misselijk van te worden zoals die smeerlap en zijn. ambassade worden beschermd/bewaakt.
Om heel misselijk van te worden!!!
En dat is nog een understatement. Oh wat zou ik die natnek wat willen vertellen
Hij volgt dat smerige boek de talmud
Precies dat!
Dat duivelsboek moet ie stoppen waar de zon niet schijnt.”

Dergelijk antisemitisme op Facebook melden heeft weinig zin; in tegenstelling tot haat en racisme tegen moslims mag antisemitisme daar gewoon. En de admins van dergelijke pagina’s hebben er blijkbaar ook geen probleem mee, noch de vele bezoekers en supporters van de pagina en de actie.

Het cliché antwoord op de vraag waarom Israel zoveel haat oproept en er voor Israel blijkbaar zulke andere maatstaven worden gehanteerd, luidt altijd dat Israel nou eenmaal veel emoties oproept. Kees Boonman verwoordde het bekende cliché als volgt in Een Vandaag: “De positie van Israel is een delicaat en gevoelig onderwerp vanwege de Jodenvervolging. Daarom past iedereen wel op om Israel te grazen te nemen” (in reactie op de oproep van Dries van Agt om Netanyahu voor het ICC te brengen).

Flauwekul. Het valt onder algemeen gangbaar diplomatiek verkeer om een bevriend staatshoofd niet voor het ICC te dagen maar netjes te ontvangen en naar elkaar te luisteren. Dat heeft niks met de Jodenvervolging te maken. Later in de uitzending herhaalt Boonman de onzinnige idee dat Nederland ‘op kousenvoeten’ te werk gaat vanwege het delicate en gevoelige onderwerp. Andere staatshoofden wordt keihard de waarheid gezegd, of om het geringste worden de ambassadeurs op het matje geroepen of die van ons teruggehaald voor overleg, sancties afgekondigd etc., maar bij Israel houden we ons koest… not. Vergelijk onze voorzichtigheid tegenover grote spelers als China, Rusland en ook Iran met de relatieve directheid tegen Israel, dat van ons net als van ieder ander land luid en duidelijk te horen krijgt dat die nederzettingen toch echt moeten stoppen en dat er teveel doden in Gaza vielen. Maar het is voor een verslaggever blijkbaar makkelijker een bekende cliché te herhalen dan serieus na te gaan hoe we met verschillende regeringsleiders omgaan en wat eventuele verschillen zijn.

De werkelijke reden dat we van Israel zo weinig verdragen en zozeer de behoefte voelen dat land te bekritiseren, is dat we ons in Europa mede verantwoordelijk voelen voor Israels stichting, die zogenaamd een gevolg zou zijn van de Holocaust, en ook een misplaatst gevoel van superioriteit hebben tegenover de zionisten die in zoveel verschillen van de indertijd totaal onschuldige slachtoffers van de Holocaust. Het feit dat men liever (met soms grof geweld) terugslaat dan zelf weer slachtoffer te worden vinden we hier soms moeilijk te verkroppen. Daarnaast vinden we dat juist Israel als meest Westerse land in de regio het goede voorbeeld zou moeten geven, zonder daarbij oog te hebben voor de risico’s die dat met zich meebrengt. Ook schuldgevoel en ongemak over de Holocaust speelt een rol, en we eisen vanwege het vreselijke verleden vaak extra moreel gedrag van Joden. Dus ja, de Holocaust speelt een belangrijke rol in onze houding tegenover Israel, maar niet zoals de Een Vandaag verslaggever (en zoveel anderen) het bedoelen.

Netanyahu doet waarschijnlijk niks met die kritiek, hij hoort het beleefd aan en dat was dat. Israel is nou eenmaal een soeverein land en is dus niet verplicht wat met onze kritiek te doen. Frustrerend misschien, zeker als de kritiek breed gedeeld wordt en je erg overtuigd bent van je gelijk, maar niet veel aan te doen. Het zijn de spelregels van het diplomatieke verkeer. In heel extreme gevallen kun je tot sancties overgaan, maar die doen vaak meer kwaad dan goed, ook wanneer de kritiek op zichzelf terecht is. Ook dan zal een land dat overtuigd is van zijn gelijk niet snel toegeven en eerder de hakken in het zand zetten. Een groot deel van de Arabische en islamitische landen boycot Israel en heeft er geen diplomatieke banden mee, en dat draagt meer bij aan het probleem dan dat het oplost. De Palestijnen zijn er ook niet mee geholpen. Meer boycottende landen zullen de vrede niet dichterbij brengen en vooral de idee van rechts in Israel versterken dat men in deze wereld niet op rechtvaardigheid voor joden hoeft te rekenen en dus zijn eigen boontjes moet kunnen doppen.

Han ten Broeke verbaasde zich in De Telegraaf over de selectieve verontwaardiging van de anti-Netanyahu campagne:

„Bizar”, noemt VVD-Kamerlid Ten Broeke het mail-offensief, vooral omdat zoiets niet gebeurt als er vertegenwoordigers van echt lastige landen op bezoek komen. „Het gebeurt niet bij Iran, niet bij Indonesië, niet bij Rusland, maar wel bij de enige democratie in het Midden-Oosten.”

Ook de opmerkingen van Van Agt dat Netanyahu een oorlogsmisdadiger is die door het ICC moet worden gearresteerd, noemt hij onzinnig. Met zijn verleden zou hij het onderscheid moeten kunnen maken tussen een oorlogsmisdadiger en een democratisch gekozen premier, aldus Ten Broeke in Een Vandaag. Een strafrechtadvocaat legde vervolgens uit dat het ICC op het moment helemaal geen belangstelling heeft voor Netanyahu, en dat de Gaza oorlog nog in vooronderzoek is, waarna de aanklager van het ICC gaat onderzoeken of er een officieel onderzoek moet worden geopend. Ik weet niet hoeveel van die vooronderzoeken er lopen, maar als je puur kijkt naar aantallen doden dan zijn er een rits aan andere conflicten die de aandacht van het ICC eerder zouden verdienen. Israel is bovendien zoals gezegd een democratie en rechtsstaat waar onafhankelijke commissies en rechters eigen onderzoek kunnen doen, wat naar aanleiding van de Gaza oorlog ook is gebeurd. Internationaal recht is er dacht ik vooral om wrede dictators en machtsbeluste presidenten die de onafhankelijke journalistiek en rechters in het gevang hebben gegooid, en zo hun manieren hebben om opponenten te grazen te nemen, toch te kunnen berechten. Dat heet, nadat ze hun immuniteit verloren hebben die staatshoofden nou eenmaal genieten.

In plaats van de onzin van Van Agt te bespreken is het beter om te kijken hoe we als Nederland wat kunnen bijdragen aan een verbetering van leven voor de Palestijnen, vervolgde Ten Broeke, en wees op de projecten die Nederland ondersteunt zoals de scanner voor Gaza die eerder cadeau was gedaan en al zou hebben geleid tot 17% meer export uit Gaza sinds de laatste Gaza oorlog.

Op GroenLinks na gaf geen enkele parlementariër toe aan de oproep van DocP/BDS om niet naar de bijeenkomst met Netanyahu te gaan. Volgens verschillende Kamerleden leverde het gesprek weinig op, aldus de NOS, dat vervolgens PvdA’er Servaes en Sjoerd Sjoerdsma van D66 aanhaalt, maar verzuimt ook een paar parlementariërs te citeren van partijen die positiever tegenover Israel staan. Veel aandacht kreeg de weigering van ex-PvdA Kamerlid Kuzu (DENK) om Netanyahu de hand te schudden, waarbij veelal een foto werd geplaatst waarop Netanyahu zich vervolgens afwendt in plaats van de foto waarin de uitgestoken hand van Netanyahu werd geweigerd. Kuzu is, het mag niet verbazen, ‘het niet eens met de behandeling van de Palestijnen in de door Israël bezette gebieden’, en vindt het ‘een schande dat de rode loper is uitgerold voor Netanyahu.’ Ik hoop dat hij even consequent optreedt wanneer Erdogan op bezoek komt, of Poetin, of Rohani, of de koning van Marokko. Al deze landen onderdrukken minderheden, bezetten gebied en/of onderdrukken de eigen bevolking en de vrijheid van meningsuiting.

Het bezoek van Netanyahu heeft de posities weer eens duidelijk gemaakt. De pro-Palestina scene die voor boycot pleit en voornamelijk haattaal uitslaat, de voorspelbare kritiek van met name linkse partijen op Netanyahu, de even voorspelbare reactie, en de media die weer eens de bekende clichés van stal halen over de warme en speciale band van Nederland met Israel en de enorme gevoeligheid van het onderwerp, waardoor kritiek nog steeds heel moeilijk zou liggen. En dan heb ik het nog niet over de eveneens zeer voorspelbare artikelen op VARA site Joop. Daarover later meer.

Ratna Pelle

 

donderdag 8 september 2016

Ontmoeting tussen Abbas en Netanyahu in Moskou?

 

Iedereen behalve de ‘Palestijnse solidariteitsbeweging’ probeert Israel en de Palestijnen weer aan de onderhandelingstafel te krijgen. Egypte, Rusland, Frankrijk en anderen deden daartoe de laatste tijd al suggesties of boden zich aan als gastheer.

 

Nederland (lees: Rutte) lijkt daarbij nog het meest realistisch en wil met ‘expert meetings’ om te beginnen vooral de economische samenwerking tussen de partijen bevorderen. Dat zou een aardige ingang kunnen zijn om de partijen nader bij elkaar te brengen, want noch Netanyahu noch Abbas hebben enig vertrouwen in het hervatten van onderhandelingen over een echt vredesakkoord.

 

Wouter

____________

 

Netanyahu and Abbas agree ‘in principle’ to meet, Russia says

No confirmation from Jerusalem or Ramallah after latest report of possible face-to-face summit between leaders in Moscow

    September 8, 2016, 1:48 pm 

http://www.timesofisrael.com/netanyahu-and-abbas-agree-in-principle-to-meet-russia-says/

 

 

The Russian foreign ministry on Thursday said Prime Minister Benjamin Netanyahu and PA President Mahmoud Abbas had agreed “in principle” to meet in Moscow.

According to Russian media reports, the two leaders were willing to sit down for a face-to-face meeting in a bid to revive peace talks.

“Russian foreign ministry confirms willingness to host Netanyahu-Abbas meeting in Moscow, preparations continue,” the Interfax news agency reported. “Israeli, Palestinian leaders agree in principle to meet in Moscow.”

According to ministry spokeswoman Maria Zakharova, Moscow has heard from the offices of Abbas and Netanyahu that the two agreed to meet in the Russian capital, though it’s not clear when that will happen.

“The most important thing is to pick the right timing,” Zakharova told reporters. “Intensive contacts on this are ongoing.”

“We are convinced that there is a need to resume the negotiations, which would be a factor serving the interests in normalizing the situation,” she added, according to the TASS news agency.

There was no immediate response from the Prime Minister’s Office in Israel or officials in the PA. But a source close to the prime minister told the Walla news website that Netanyahu was willing to meet Abbas “anytime, anywhere, on the condition that there are no preconditions.”

The report came days after efforts to broker a meeting between the two became bogged down in mutual accusations that the other side was unwilling to sit down in Moscow.

The two leaders have not met in person since 2010, and peace efforts have continued to falter. Abbas has demanded Israel release Palestinians prisoners and freeze settlement building before meeting, while Netanyahu has said he is willing to meet without preconditions.

The efforts became further complicated Wednesday following an Israeli report on Soviet documents suggesting Abbas was a KGB spy in Damascus in the 1980s, during the time that Mikhail Bogdanov, today Vladimir Putin’s envoy to the Middle East, was stationed there.

The PA leader’s top political adviser said Wednesday Abbas had forgone his long-held preconditions and was planning in earnest to meet Netanyahu in Moscow this Friday, but the summit was spiked by Israel.

“There were no preconditions. That was very clear. When President [Vladimir] Putin invited the two sides, he said, ‘No preconditions.’ President Abbas approved that, and he said so very clearly yesterday when he was in Warsaw,” Majdi al-Khalidi told The Times of Israel in a phone interview.

While in Poland on Tuesday, Abbas declared he was willing to meet Netanyahu in Moscow, though he did not explicitly mention the preconditions in his statement.

However, the Palestinian leader added, Netanyahu’s representative sought to delay the Moscow meeting, which would have taken place September 9, to a later date.

An Interfax report Monday claiming the two had agreed to meet was initially denied by Palestinian officials, who indicated the preconditions were still in place.

On Tuesday, Netanyahu referred to confusion over the Palestinian stance during a press conference alongside Dutch Prime Minister Mark Rutte in The Hague.

Prime Minister Benjamin Netanyahu, left, and Dutch Prime Minister Mark Rutte give a press conference in The Hague, September 6, 2016. (AFP/ANP)

If the Palestinians had forgone their preconditions to the Moscow meeting, the Israeli prime minister seemed unaware.

“Is Abbas prepared to meet without preconditions? We hear contradictory versions on that,” said Netanyahu.

“Just yesterday Palestinian spokespeople clarified that they are prepared to meet but that they have conditions — the release of prisoners and they also want to know beforehand what will be the end result of the talks, and such like,” Netanyahu said.

Khalidi, Abbas’s adviser, said he didn’t know why the Israeli prime minister believed there were preconditions to the Moscow meeting.

“No one said there were preconditions. Many people in Israel and Palestine speak in general. But after what the president said, why do we have to listen to people from this side or that side. We have only one agency that is official, Wafa. We have one official spokesperson, Nabil Abu Rudeineh,” Khalidi said.

The Prime Minister’s Office voiced skepticism of the statements.

“If the Palestinian leadership can say with one voice that they are willing to meet without preconditions, then Prime Minister Netanyahu will meet President Abbas,” Netanyahu’s spokesperson David Keyes told The Times of Israel Wednesday.

On Tuesday night, Abu Rudeineh, the official Abbas spokesperson, said Netanyahu “had once again shown a lack of seriousness in searching for a just peace based on the two-state solution.”

The idea of direct talks in Moscow was first floated by Egyptian President Abdel-Fattah el-Sissi in August, when he said that Russian President Vladimir Putin was willing to play host.

Peace efforts have been at a standstill since a US-led initiative collapsed in April 2014.

The last substantial public meeting between Abbas and Netanyahu is thought to have been held in 2010, at the tail end of a 10-month settlement building moratorium, though there have been unconfirmed reports of secret meetings since then.

Raphael Ahren and Dov Lieber contributed to this report.

 

zondag 4 september 2016

De leugens in een petitie tegen Netanyahu (IMO)

 



= IMO Blog = 

Op 6 en 7 september komt de Israelische premier Benjamin Netanyahu naar Nederland. Als je zoekt naar meer informatie over zijn programma en de ontmoeting die hij zal hebben met de koning, premier Rutte en een Kamercommissie, stuit je vooral op anti-Israel websites waar in ronkende bewoordingen wordt verteld dat ‘oorlogsmisdadiger’ Netanyahu voor het Internationaal Strafhof thuishoort en zijn komst moet worden belet. Er is ook een petitie tegen Netanyahu waar de gebruikelijke nonsens in staat:

Nachtelijke razzia’s, doodgeschoten kinderen, plat gebulldozerde woningen en dorpen, grootschalige landroof en waterdiefstal, martelingen en “administratieve detenties”, brandstichting en raketaanvallen; er gaat geen dag voorbij of Palestijnen lijden onder Israelisch geweld. Dag na dag, jaar na jaar.

Het is het bekende jargon van de antizionisten, waarin alles wat Israel tegen (de dreiging van) terrorisme doet onwettig en crimineel is, iedere Palestijn onder de 30 een kind is en opslagplaatsen en trainingskampen van Hamas ‘woningen en dorpen’ worden genoemd. Ja, de Palestijnen lijden regelmatig onder Israelisch geweld en onder de restricties die de bezetting met zich meebrengen. Israeli’s lijden op hun beurt onder de voortdurende terreurdreiging en de strenge veiligheidsmaatregelen die nodig zijn. Israel schiet niet doelbewust op kinderen, een van de favoriete maar totaal ongegronde aantijgingen van het anti-kamp.

Verplichtingen

Het klopt dat er in de Gaza Oorlog van 2014 naast de vele Hamas strijders ook honderden minderjarigen zijn omgekomen. In Gaza is de helft van de bevolking jonger dan 18 jaar en opereert Hamas vanuit dichtbevolkt gebied. Bovendien zet Hamas graag kinderen in juist omdat zij makkelijker wegkomen en er onschuldiger uitzien. De Hamas propaganda richt zich bewust ook op zeer jonge kinderen met walgelijke kinderprogramma’s op tv en video’s waarin geweld wordt verheerlijkt, Joden gedemoniseerd en kinderen met geweren in gevechtstenue figureren. De petitie gaat verder:

Roep Netanyahu nu ter verantwoording wegens het niet nakomen van zijn verplichtingen volgens het Internationaal recht.
Deze verplichtingen zijn: 1. Het opgeven van de bezetting van alle in 1967 veroverde gebieden 2. Het beëindigen van de Apartheid In Israel 3. Erkenning en implementatie van het Recht op Terugkeer van alle Palestijnse vluchtelingen

Dit is natuurlijk lariekoek. Na de Zesdaagse Oorlog werd resolutie 242 aangenomen door de VN Veiligheidsraad, die bepaalde dat Israel nieuw veroverde gebieden moest teruggeven in ruil voor vrede, waarbij weglating van het woordje ‘de’ suggereerde dat niet per se alle gebieden voor de volle 100% teruggegeven moesten worden. Er waren tussen de partijen immers geen erkende grenzen, alleen wapenstilstandlijnen. Van een Palestijnse staat was toen nog geen sprake, de Westoever zou naar Jordaans bestuur teruggaan. De resolutie zegt:

Affirms that the fulfillment of Charter principles requires the establishment of a just and lasting peace in the Middle East which should include the application of both the following principles:
Withdrawal of Israeli armed forces from territories occupied in the recent conflict;
Termination of all claims or states of belligerency and respect for and acknowledgement of the sovereignty, territorial integrity and political independence of every State in the area and their right to live in peace within secure and recognized boundaries free from threats or acts of force;

Daarna wordt nog opgeroepen tot vrije doorgang van de scheepvaart in alle internationale wateren (een van de oorzaken van de oorlog was het feit dat Egypte het Suez kanaal en de Straat van Tiran had gesloten voor Israelische schepen), en tot een ‘rechtvaardige oplossing van het vluchtelingenprobleem’. Kort na de oorlog kwamen de Arabische staten tijdens de conferentie in Khartoum met hun bekende drie nee’s: nee tegen onderhandelingen, nee tegen vrede en nee tegen erkenning van Israel. Men wees resolutie 242 dan ook af, net als de PLO, terwijl Israel direct had gezegd te willen onderhandelen over vrede in ruil voor de meeste veroverde gebieden.

Punt 1 van de ‘verplichtingen’ volgens DocP is dus nonsens: beide partijen worden stelselmatig opgeroepen te onderhandelen en posities die strijdig zijn met een tweestatenoplossing (die DocP zelf overigens helemaal niet voorstaat) op te geven. Israel hoeft van de Veiligheidsraad niet eenzijdig alle gebieden te ontruimen; resoluties van de Algemene Vergadering vormen geen internationaal recht.
In Israel hebben Joden, Arabieren en christenen voor de wet gelijke rechten, maar in de praktijk zitten veel Arabieren in een achterstandspositie en zijn er nogal wat spanningen en vooroordelen over en weer. Veel Joden hebben liever niet dat hun kind op een gemengde school zit of met een Arabier thuiskomt, en voor veel Arabieren zijn Joden niet te vertrouwen en horen zij niet thuis in het land. Israel zou zeker meer kunnen doen om beide groepen met elkaar te verzoenen, net als de leiders van de Arabische gemeenschap die zich soms ronduit vijandig uitlaten over Israel en Joden.

Kolonisten

De situatie van Palestijnen en Joden op de Westoever is ongelijker: de Joden in de nederzettingen vallen onder Israel en kunnen gebruik maken van alle Israelische voorzieningen, terwijl de Palestijnen onder de PA vallen en gebruik maken van de veel gebrekkiger Palestijnse voorzieningen. Documentaires laten vaak graag de zwembaden in de nederzettingen zien, en de schone straten en grote huizen, en zetten die af tegen de armoedige vluchtelingenkampen (in feite woonwijken) in PA gebied. Dat is nog geen apartheid.

Bij apartheid gaat het om rassendiscriminatie en het voorkomen dat blank en zwart vermengd raken, door middel van wetten. In Israel gaat het om veiligheid voor haar inwoners en die in de nederzettingen en het voorkomen van aanslagen. Wanneer er veel aanslagen zijn geweest of er aanwijzingen zijn dat men die wil plegen, worden er extra checkpoints opgezet die het reizen van Palestijnen bemoeilijken en soms ook werkvergunningen ingetrokken voor Palestijnen die in de nederzettingen of in Israel werken. Dit alles is niet op Palestijnen uit Oost Jeruzalem van toepassing, die een residentiële status hebben en vrij kunnen reizen in Israel.

Dat kolonisten het vaak beter hebben dan Palestijnen komt omdat zij onder een andere overheid vallen, en soms ook omdat ze al rijker waren voordat ze op de Westbank kwamen wonen. En natuurlijk speelt de bezetting een rol en de beperkende maatregelen om terrorisme tegen te gaan. Tot voor het begin van de tweede intifada waren deze beperkingen er veel minder; Palestijnen gingen geregeld naar het strand in Tel Aviv en Israeli’s naar de markt in Ramallah. Meer nog dan nu reed iedereen over dezelfde wegen en zat in dezelfde bussen.

Maar er zijn ook arme kolonisten die in een van de grote nederzettingen zijn gaan wonen juist ook omdat de huizen daar goedkoper waren dan in Israel. Arme kolonisten krijgen we echter zelden te zien op tv, die passen niet in het plaatje. Ook rijke Palestijnen en de luxe zwembaden in resorts in PA gebied zien we zelden, want ook dat past niet in het plaatje. Brabosh heeft daar een aantal foto’s van op zijn website gezet.

Vluchtelingen

Tot slot het zogenaamde recht op terugkeer: dit wordt steevast door anti-Israel organisaties beweerd, maar is wederom onjuist. Dit ‘recht’ is geen internationaal recht en Israel is niet verplicht het te garanderen. Men beroept zich doorgaans op VN resolutie 194, een resolutie van de Algemene Vergadering. Daarin staat o.a.

Resolves that the refugees wishing to return to their homes and live at peace with their neighbours should be permitted to do so at the earliest practicable date, and that compensation should be paid for the property of those choosing not to return and for loss of or damage to property which, under principles of international law or in equity, should be made good by the Governments or authorities responsible;

Hier wordt niet van een recht gesproken, wordt niet expliciet van Arabische of Palestijnse vluchtelingen gesproken en wordt de voorwaarde gesteld dat de vluchtelingen die terugkeren in vrede willen leven met hun buren. De resolutie volgde direct op de moord op VN bemiddelaar Folke Bernadotte. Bernadotte had een sterkere formulering voorgesteld, meer in lijn met de pro-Palestijnse interpretatie van de resolutie:

“the right of the Arab refugees to return to their homes in Jewish-controlled territory at the earliest possible date… and their repatriation, resettlement and economic and social rehabilitation, and payment of adequate compensation for the property of those choosing not to return…”
(Progress Report of the United Nations Mediator on Palestine, UN Doc. A/648 (18 September, 1948)

Het is duidelijk dat deze wijzigingen doelbewust zijn aangebracht (bron). Daar komt nog wat bij. Toentertijd ging het om mensen die kort tevoren waren gevlucht danwel verdreven, zij waren dus allemaal ook daadwerkelijk vluchteling. Tegenwoordig gaat het voor 95% of meer om nakomelingen van de vluchtelingen dan destijds. Deze mensen zijn niet in het oude mandaatgebied Palestina geboren, en hebben zelf niet hoeven vluchten met achterlating van hun spullen. Ze zijn opgegroeid op de Westoever, Gaza, Jordanië of een vluchtelingenkamp in Syrië of Libanon. Dat zij toch als vluchteling worden aangemerkt komt omdat er speciaal voor de Palestijnen een aparte vluchtelingenorganisatie in het leven is geroepen, de UNRWA, die ruimere definities hanteert dan vluchtelingenorganisatie UNHCR, en in tegenstelling tot de UNHCR niet aandringt op permanente hervestiging buiten het oorspronkelijke oorlogsgebied.

Het vermeende ‘recht op terugkeer’ wordt doelbewust in stand gehouden door de Palestijnse vluchtelingenorganisaties en de UNRWA, en Israel werd in het verleden teruggefloten toen het probeerde om vluchtelingen op de Westoever permanent te huisvesten in betere woningen. Ook Abbas was hier tegen.

Tot slot druist dit zogenaamde ‘recht op terugkeer’ in tegen het principe van twee staten voor twee volken. Als er een Palestijnse staat komt op de Westoever en Gaza, ligt het voor de hand daar het merendeel van de vluchtelingen en al hun nakomelingen te huisvesten, zoals de Joodse vluchtelingen voor een groot deel in Israel zijn opgenomen. Dit alles doet niks af aan het leed van vluchtelingen die huis en haard moesten verlaten; hen en vooral hun miljoenen nakomelingen naar Israel ‘terug’ te laten keren is logisch noch rechtvaardig en zal door geen enkele Israelische regering worden geaccepteerd.

Gesprek

Aanstaande dinsdag wordt de petitie van DocP aan de Tweede Kamer overhandigd. Ik hoop dat de meeste Kamerleden goed genoeg ingelezen zijn in de materie om te kunnen wijzen op de vele onjuistheden die erin staan. Er zijn genoeg redenen om het oneens te zijn met het beleid en de koers van Netanyahu, de eisen van DocP dragen niet bij aan een oplossing en zijn op geen enkele wijze verankerd in het internationaal recht. Dergelijke protesten hebben eerder een averechts effect, en leiden tot een verharding van posities. Er zal komende dinsdag zowel tegen als voor Netanyahu worden gedemonstreerd.

De Rijksvoorlichtingsdienst benadrukt in het persbericht over het bezoek van Netanyahu dat dit in het kader plaatsvindt van het bilaterale samenwerkingsforum met Israël, en dat met de Palestijnse Autoriteit eenzelfde samenwerkingsforum is opgezet. In dat kader werd vorig jaar president Abbas ontvangen, net als Netanyahu voor een werklunch en een audiëntie. Dat u vooral niet moet denken dat Nederland Israel, waarmee het al sinds meer dan een halve eeuw betrekkingen onderhoudt, op enige wijze zou voortrekken op de Palestijnen. Toen Abbas in Nederland was nodigde het CIDI hem uit voor een gesprek. Wat zou het mooi zijn wanneer sympathisanten van de Palestijnen bereid zouden zijn om met Netanyahu in gesprek te gaan.  Ook al kom je geen stap dichter bij elkaar, een gesprek is beter dan naar elkaar schreeuwen.

Ratna Pelle