zaterdag 30 mei 2015

Vraagtekens bij SGP en CU na beantwoording AOW-vragen over Israels 'bezette gebieden'

 

Het eerste wat ik me afvraag bij dergelijke kwesties is of zulke regels consequent worden toegepast. Hoe zit het bijvoorbeeld met geremigreerde Marokkanen die AOW krijgen en zich in de bezette Westelijke Sahara vestigen? Toegegeven, dat zal weinig voorkomen, want de meesten zijn naar verluid afkomstig uit het Rifgebergte in het noorden van Marokko, maar gaat een Nederlandse ambtenaar op het woonadres letten of dit op de landkaart opzoeken?

Volgens de website van de SVB valt inderdaad wel de Westelijke Sahara buiten het verdrag met Marokko, tenminste sinds 2006; men zou er dus op moeten letten.

 

Er is vaker gedoe en onvrede over Nederlandse uitkeringen die naar het buitenland worden overgemaakt, of het nu om teruggekeerde Marokkanen of Turken gaat of 'autochtone' pensionado's in Spanje gaat; 10% van de AOW-uitkeringen gaat naar het buitenland, en de regering probeert regelmatig om hierop te bezuinigen door beperkingen op te leggen. Er zijn ook nog verschillen per land omdat met die landen verdragen worden afgesloten (om toezicht te hebben op eventueel misbruik van de regelingen), en omdat wordt gekeken naar de kosten van levensonderhoud in het woonland.

 

Wouter

______________

 

Vraagtekens bij SGP en CU na beantwoording AOW-vragen

http://www.cidi.nl/vraagtekens-bij-sgp-en-cu-na-beantwoording-aow-vragen/

IN NEDERLAND / DOOR MIKE DURAND / OP 29/05/2015 OM 15:02 / TAGS: GAZA, GOLAN, MOTIE, WESTBANK

 

Nederlandse AOW-gerechtigden die buiten de Groene Lijn wonen, ontvangen vanaf 1 januari 2016 alleen de basisuitkering in plaats van de volledige AOW. Zij ontvangen hierdoor minder AOW dan Nederlanders die in Israel wonen. De SGP en ChristenUnie snappen er niets van en hebben donderdag 28 mei opnieuw Kamervragen gesteld over de kwestie. SGP- fractievoorzitter Van der Staaij noemde de beknotting van de AOW'ers lijken op een: "juridische stiptheidsactie van het kabinet, dat steeds vaker ageert tegen de betwiste gebieden".

Verdragen 

Staatssecretaris Jetta Klijnsma beantwoordde per brief eerdere Kamervragen over de AOW-kwestie. Zij legt uit dat Nederlanders in alle landen ter wereld AOW ontvangen op basis van de zogenoemde gehuwdennorm, dwz 50% van het wettelijk minimumloon. In landen waarmee Nederland een verdrag heeft gesloten, ontvangen alleenstaanden 70% van het wettelijk minimumloon als AOW. Met Israel is er zo'n verdrag. De regering stelt zich echter op het standpunt dat Israel als bezettende mogendheid geen soevereiniteit heeft over de Gazastrook, de Westoever, de Golan en Oost-Jeruzalem en daarom niet bevoegd is tot het aangaan van verdragen voor deze gebieden. Daardoor vallen Nederlandse staatsburgers die in deze gebieden wonen buiten de boot. Volgens Klijnsma betreurt het kabinet de gang van zaken, maar stelt het dat volgens de verdragsregels alleenstaande AOW-gerechtigden in de gebieden slechts 50% van het wettelijk minimumloon ontvangen en niet 70%.

Motie CU en SGP

Op 20 mei hadden de leden Voordewind (CU) en Bisschop (SGP) al een mote ingediend over de AOW kwestie. De motie werd 26 mei behandeld en na stemming aangehouden. Deze motie betrof het intrekken van deze richtlijn die per 1 januari 2015 van kracht is geworden, en die AOW voor alleenstaanden in de gebieden kort. De leden vinden deze regeling krom, omdat er sinds de totstandkoming van het verdrag tussen Nederland en Israel in 1984 hier geen sprake was van een korting. De uiteindelijke status van deze gebieden dient volgens hen in een alomvattend vredesakkoord bepaald te worden. Burgers die in Nederland hun AOW hebben opgebouwd, mogen daarom volgens SGP en CU geen slachtoffer worden van dit politieke besluit.

Nieuw besluit

De staatssecretaris stelde gisteren dat de financiële gevolgen van wonen in of verhuizen naar deze gebieden voor Nederlandse AOW-gerechtigden onvoldoende helder zijn geweest. Daarom is er besloten dat iedere alleenstaande AOW-er die nu al woont in deze gebieden een AOW-uitkering ontvangt van maximaal 70% van het wettelijk minimumloon. Vanaf 1 januari 2016 geldt de nieuwe richtlijn: wie zich na deze datum als alleenstaande AOW-er in de gebieden vestigt, krijgt AOW op basis van de gehuwdennorm (50% van het wettelijk minimumloon). Of deze maatregel ook gaat gelden voor de groep vervolgingsslachtoffers en burger-oorlogsslachtoffers uit de periode 1940-1945 wordt nog onderzocht, aldus Klijnsma.

 

vrijdag 29 mei 2015

Over de Vaticaanse appeasement politiek aan beoogd Palestina

 

 

http://www.israel-palestina.info/actueel/2015/05/27/over-de-vaticaanse-appeasement-politiek-aan-beoogd-palestina/  

– Door Tjalling. –  

Appeasement politiek.

Appeasement politiek is bedoeld om de vrede te willen handhaven door steeds weer concessies te doen aan de tegenpartij. Gelet op de intenties van het Vaticaan ligt een dergelijke politiek voor de hand. Hoe goed bedoeld ook, het verleden heeft geleerd dat door enkel appeasement na te streven, de vrede vaak niet gehandhaafd bleef. Bovendien kunnen concessies aan slechts één partij de andere betrokken kant serieus in gevaar brengen.

Vaticaanse erkenning van `Palestina’.

Het Vaticaan heeft op woensdag 13 mei ‘Palestina’ officieel erkend als soevereine staat. Dit past binnen het Vaticaanse streven naar appeasement. De Israëlische regering reageerde teleurgesteld op dit eenzijdige besluit, dat werd genomen net één dag voor 14 mei, de datum van de Israëlische onafhankelijkheidsverklaring. Het is logisch dat de Israëlische regering teleurgesteld was; een Palestijnse staat kan nu eenmaal niet worden erkend totdat er een definitief vredesverdrag met Israël ligt. Zo’n verdrag laat nog wel even op zich wachten.

Abbas weigert namelijk het zelfbeschikkingsrecht van het Joodse volk te erkennen. Ook weigert hij om in een vredesverdrag af te zien van verdere Palestijnse claims. Deze twee essentiële elementen zijn een must voor een duurzame vrede. Bovendien maakten die zelfde elementen ook onderdeel uit van het Amerikaanse vredesvoorstel in 2014, dat Abbas afwees. Ook ernstig is het feit dat een beoogd Palestina zal zijn gebaseerd op racisme. Abbas heeft immers herhaaldelijk uitgesproken dat er geen Joden zullen mogen wonen. Dit is een ontoelaatbare vorm van racisme. Zelfs het Internationale Recht kan daar, ook inzake het Israëlisch Palestijns conflict, niet omheen. In plaats van appeasement politiek zou een realistischere Vaticaanse politiek de vrede beter bevorderen. Die kans heeft men helaas laten liggen.

Abbas is geen vredesengel.

Als je het als Vaticaan zijnde goed bedoelt met beoogd Palestina, dan ligt het voor de hand de voorzitter, c.q. de latere president daarvan, tijdens een audiëntie met alle benodigde vriendelijkheden te ontvangen, zoals op 16 mei gebeurde. Echter hierbij maakte de pers een journalistieke blunder. In diverse mainstream media, waaronder bijvoorbeeld De Telegraaf en de NOS werd gemeld dat Paus Franciscus voorzitter Abbas van Palestina een ‘vredesengel’ zou hebben genoemd. Dit bleek niet juist. De paus heeft dit zo niet gezegd en de redacties hebben niet de moeite genomen om die mededeling na te trekken. Hieruit blijkt dat de mainstream van de media overenthousiast meedoen aan de appeasement van het Vaticaan. Volgens de berichtgeving uit het Vaticaan had de paus namelijk in werkelijkheid gezegd: “May the angel of peace destroy the evil spirit of war. I thought of you: may you be an angel of peace.” Het was dus een wens. Hiermee wordt maar weer eens bevestigd dat de berichtgeving in de media over het Israëlisch-Palestijnse conflict nogal eens gebaseerd is op wat de redacteuren graag willen horen, in plaats van uit te zoeken wat daadwerkelijk gezegd of gebeurd is.

Mocht Abbas ooit toch nog eens echt een vredesengel worden, dan zal hij radicaal van houding moeten veranderen. Abbas wijst immers elk compromis voor vrede af. Bovendien riep hij in de herfst van vorig jaar nog op tot geweld in Jeruzalem. Abbas is dus zeker geen vredesengel en gelet op zijn werkelijke intenties was zelfs de wens van de Paus niet gepast.

Vaticaanse erkenning van Israël.

De erkenning van Israël kwam lang niet zo gemakkelijk tot stand als de recente erkenning van beoogd Palestina. Israël heeft daarop ruim 45 jaar moeten wachten. Na uitputtende onderhandelingen werd in december 1993 in Jeruzalem het politieke grondverdrag getekend dat de historische doorbraak mogelijk maakte in de door de geschiedenis zwaar beladen relaties tussen Israël – vertegenwoordiger van het Joodse volk – en het Vaticaan. Naar aanleiding van de Oslo Akkoorden formaliseerde Paus Johannes Paulus II in 1994 de diplomatieke banden tussen het Vaticaan en Israël. Hieraan waren echter wel voorwaarden gebonden. Definitieve erkenning was afhankelijk van een oplossing van de Palestijnse kwestie en van een regeling voor de status van Jeruzalem, een heilige plaats voor de drie monotheïstische godsdiensten jodendom, christendom en islam. Verder had het Vaticaan oog voor de christelijke minderheid in het Midden-Oosten en wilde het geen staat erkennen waarvan de grenzen niet door de buurlanden werden erkend. Dit is op z’n minst een opmerkelijk contrast, want waarom erkent het Vaticaan een Palestijnse staat, die officieel nog niet bestaat, zonder dat er een definitief vredesverdrag met Israël ligt? Kennelijk zijn de eisen aan beoogd Palestina stukken minder hoog dan die ruim 20 jaar geleden aan Israël werden gesteld.

Voordeel van de twijfel.

Bij de Vaticaanse erkenning van mogelijk toekomstig Palestina krijg ik de indruk dat onzekere factoren aan Palestijnse kant werden genegeerd. De reden daarvan is vermoedelijk gebaseerd op de mondiale wens om een beoogd Palestina te erkennen, omdat daarmee de vrede gediend zou zijn. Het Vaticaan zal waarschijnlijk in die wens zijn meegegaan en daarom een onzorgvuldige diplomatieke afweging hebben gemaakt. Zeker is in elk geval wel dat Israël hierdoor in ernstige verlegenheid is gebracht en de vrede nìet is gediend.


Externe bronnen:
http://www.trouw.nl/tr/nl/5009/Archief/article/detail/2698669/1994/06/16/Betrekkingen-tussen-Vaticaan-en-Israel-nu-geformaliseerd.dhtml

http://www.nrc.nl/handelsblad/van/1993/december/30/israel-en-vaticaan-knopen-betrekkingen-aan-jeruzalem-7208538

 

donderdag 28 mei 2015

Nederlands schoolboek: Joden vermoordden Arabieren, Begin was een terrorist

 

Er was eens een scholiere kwaad op ons: ze had haar werkstuk over Israel en het conflict gebaseerd op Israel-Palestina.Info, en vervolgens een onvoldoende gekregen van haar leraar.

Uiteraard wijs ik alle scholieren die ons om informatie vragen voor hun werkstukken er op dat ze meerdere bronnen (en niet alleen websites maar ook degelijke boeken) moeten raadplegen, en de verschillende standpunten zelf tegen elkaar moeten afwegen om tot een onderbouwde eigen mening te komen. Ook op onze speciale scholierenpagina wordt daarop gewezen.

Dat sluit niet uit dat er leraren zijn die zo’n eenzijdige of radicale mening hebben over het conflict dat ze alles zullen afkeuren wat daar teveel van afwijkt. En dat er scholieren zijn die zelfs op basis van goede bronnen slechte werkstukken produceren.

 

Ook niet alle schoolboeken zijn uitgewogen of geven een duidelijk beeld, zoals het hieronder besproken lesboek voor 4 VMBO, dat het wel tamelijk bont maakt. Dat bijvoorbeeld Begin een terrorist wordt genoemd is tot daaraan toe (de Irgoen deed in de jaren ’40 aan terreuraanslagen), maar dat Arafat dat niet wordt genoemd is vrij bizar.

 

Wouter

______________

 

Dutch textbook: Jews murdered Arabs, Begin was a terrorist

Required high school schoolbook says that during Israel's founding, Jewish militias committed murder against Palestinians, and that Menachem Begin 'was known as a terrorist and a radical'.

http://www.ynetnews.com/articles/0,7340,L-4661687,00.html

Itamar Eichner, Hillel Posek

Published: 

05.26.15, 23:07 / Israel News

 

 

An official Dutch textbook says that "Jewish militias committed murder in Arab villages" during the formation of the Israeli state, and that as a consequence "hundreds of thousands of Palestinians fled and arrived at refugee camps beyond the border".

  

The history book, which was approved by the Dutch Education Ministry ahead of final examinations, also describes former Prime Minister Menachem Begin as a terrorist.

 


Page with photo showing boy throwing stone at tank


An Israeli-Dutch 16-year-old, Barak Gorani, a student at the Maimonedes Jewish School in Amsterdam, complained about the Israel-related content in the book.

 

The teen was dismayed to see that under the text quoted above, and without any connection to the period of Israel's founding, there was a photo from 2000 showing a Palestinian boy throwing stones at an Israeli tank.

 

The photo's caption read: "Small resistance against Israel's takeover of Palestinian lands in 2000. Nine days later, a 13-year-old boy was shot dead in a situation similar to that seen in the picture."

 

The caption for a picture of Menachem Begin described him as a "terrorist and peacemaker". The book noted that Begin has become known as a peacemaker, "which is surprising, as for a large part of his life he was known as a terrorist and a radical.

 


Page describing Menachem Begin as a terrorist

 

"Begin was born in an area of Russia that was given to Poland after the First World War," the book continued. "After the German invasion, Begin escaped to Palestine, where he became the leader of radical Zionists. They wanted to conquer biblical Israel, which was much larger than the Zionist state declared by Ben-Gurion.

 

"Begin's was also radical in his methods. His militias murdered Palestinian citizens and committed acts of terror."

 

The book then discussed Begin's involvement in the bombing of the King David Hotel in Jerusalem, his decades as opposition leader, and his achievement in 1977 of a peace deal with Egypt.

 

Regarding the Six-Day War of 1967, the schoolbook said that the areas over which Israel gained control – the Sinai Desert, Gaza Strip, Golan Heights, and East Jerusalem – "have been recognized ever since as occupied territories."

 

Teenager Barak Gorani, who describes himself as an Israeli patriot, complained to his teacher about the book. The teacher agreed that the text was riddled with historical errors, but that she was required to teach it because the Education Ministry required it.

 


Teenager Barak Gorani, who complained about the content

 

Gorani then turned to his father, who got in touch with the Israeli embassy and showed them the relevant pages.

 

Gorani's father told the embassy that he was amazed no one complained before his son read the book. "The Dutch, even the Jews, let it pass in silence," he said.

 

He added that the conclusion students reading the book would reach is that the Jews continue to murder and massacre Palestinians to this day, and therefore cannot return to their native land.

 

"Why do they show a picture of a tank from the year 2000 for a section about 1948?" he asked. "This is meant to create the impression that nothing has changed since then and we still kill children.

 

"This is a provocative image accompanied by provocative text. My son is required to study this book if he wants to pass his final history exams and that cannot be allowed."

 

The Israeli embassy in the Netherlands issued a statement on the controversial content, saying that it was examining whether there was distortion of facts "or even incitement".

 

 

Schoolboekje 4 VMBO onevenwichtig over Israel

 

Niet te geloven: in vijf pagina’s over het Israelisch-Palestijns conflict wordt de onafhankelijkheidsoorlog niet vermeld. Het enige dat er over het vele Arabische geweld tegen Israel wordt vermeld is: “Arabische strijders probeerden de joden te verjagen”, direct gevolgd door: “maar die sloegen terug. Joodse milities moordden Arabische dorpen uit.”

Over Begin schrijft men o.a.:

“Menachem Begin is de geschiedenis ingegaan als vredestichter. Dat is opmerkelijk, want een groot deel van zijn leven stond hij bekend als terrorist en extremist.(...) Na de inval (van Duitsland in Rusland, RP) vluchtte hij naar Palestina, waar hij de leider werd van de extremistische zionisten. Zij wilden het hele Bijbelse Israel veroveren, een veel groter gebied dan ‘gewone zionisten’ als Ben Goerion. Ook in zijn strijdmethoden was Begin extremistisch. Zijn milities vermoordden Palestijnse burgers en pleegden terreuraanslagen, op het Koning David Hotel in Jeruzalem vielen 91 doden.”

 

Het CIDI meldt dat Arafat heel anders wordt omschreven:

Arafat daarentegen wordt niet eenmaal een terrorist genoemd. Zijn beschrijving start zo: “Israel kreeg vanaf de jaren 1960 steeds meer last van Palestijns verzet. De belangrijkste verzetsbeweging werd de PLO van Yasser Arafat.” Van de PLO wordt wel gezegd dat “ze terroristen en guerrillastrijders opleidde” en dat dit “leidde tot een golf van aanslagen en ander geweld.” (Tegen wie, Israelische burgers bijvoorbeeld, wordt niet vermeld.) Dan wordt er verteld dat Arafat in 1993 “een verrassende ommezwaai maakte”: “Hij sloot vrede met Israel.” Maar “lang niet alle Palestijnen waren daar blij mee. Een nieuwe verzetsbeweging, Hamas, zette de strijd tegen Israel voort.” “Leden van Hamas pleegden zelfmoordaanslagen en andere terreurdaden”, staat er nog. Maar ook Hamas wordt geen terroristische organisatie genoemd, ook over de slachtoffers van Hamas wordt niets gezegd.


Het is opvallend dat het Palestijnse geweld steevast ‘verzet’ wordt genoemd terwijl Begin meermaals ‘extremistisch’ wordt genoemd. Verzet klinkt alsof het gerechtvaardigd is, terwijl het geweld van Begin en zijn militie juist als totaal ongerechtvaardigd wordt neergezet met het zwaar negatieve woord ‘extremistisch’. Ik weet niet of men ook nog iets over de ideeën van Arafat vermeldde, die tot 1993 zeker ook ‘extremistisch’ genoemd kunnen worden. Hij sloot overigens geen echte vrede met Israel, want daarna moest de tweede intifada, waarvan inmiddels duidelijk is dat die werd aangesticht door Arafats’ PA, nog uitbreken. Daarbij klinkt ‘vrede sluiten met’, alsof het vooral van Arafat uitging. Beter was geweest: ‘Arafat en Rabin besloten vrede te sluiten’. Zou er voor Rabin ook ruimte zijn in de vijf pagina’s die het boek aan Israel en de Palestijnen besteedt? En voor de mufti, Haij Amin Al Husseini? De antwoorden laten zich raden.

 

Het Israelische Ynet meldt dat bij het verhaal over de stichting van Israel een foto staat afgebeeld van een Palestijnse jongen die met stenen naar een tank gooit, met het volgende onderschrift: “Klein verzet tegen de Israelische bezetting van Palestijns grondgebied in 2000. Negen dagen later werd deze dertienjarige jongen bij zo’n zelfde actie doodgeschoten”.

Lekker objectief, maar niet heus. Waarom geen foto van een uitgebrande bus, met als onderschrift: “Palestijnse terreurdaad tegen onschuldige Israelische burgers. Er werden in die tijd soms tientallen aanslagen per maand gepleegd, met vaak vele dodelijke slachtoffers. In reactie hierop begon Israel delen van het gebied dat eerder aan de Palestijnen was gegeven, terug te veroveren”.

 

Het CIDI schrijft:

Met ingang van het schooljaar 2016 verdwijnt ‘het conflict’ uit de verplichte stof voor het Centraal Schriftelijk examen en wordt het een van de keuzeonderwerpen waaraan de school in het Schoolexamen aandacht kan besteden. Het is te hopen dat dit gepaard gaat met het verschijnen van evenwichtiger leerstof en dat deze uitgave van Noordhoff naar de prullenbak verdwijnt – waar hij hoort.

 

Ik hoop dat dit boek met onmiddellijke ingang uit het lespakket wordt gehaald, en vervangen door een boek met een evenwichtiger tekst. Het is van belang dat VMBO leerlingen, waaronder relatief veel allochtonen, een goed beeld krijgen van het conflict en van hoe Israel tot stand is gekomen. Dit kan helpen om het huidige conflict beter te kunenn begrijpen, en te zien dat het beeld van een oppermachtig Israel tegenover onschuldige, machteloze Palestijnen, geen recht doet aan de complexiteit van het conflict. Dat het niet makkelijk is een evenwichtige tekst te schrijven die niet te ingewikkeld is, geloof ik graag. Wij hebben daar zelf met Israel-Palestina.info overigens ook een poging toe gedaan, misschien dat men daar wat aan heeft?

 

RP

----------

Schoolboekje onevenwichtig over Israel

http://www.cidi.nl/schoolboekje-onevenwichtig-over-israel/

IN EDUCATIE / DOOR ELISE FRIEDMANN / OP 27/05/2015 OM 23:02 / TAGS: CIDI, EGYPTE, GAZA, HAMAS, WESTBANK

 

In Israel is ophef ontstaan over de onevenwichtige, tendentieuze manier waarop een Nederlands geschiedenisboek voor 4 VMBO het hoofdstuk “Israel en de Palestijnen” beschrijft. CIDI betreurt het dat Nederlandse VMBO-leerlingen via deze onevenwichtige tekst kennismaken met dit ingewikkelde conflict. Dit helpt zeker niet het genuanceerde beeld van de geschiedenis bij te brengen dat past binnen het Nederlandse onderwijs. Het wordt tijd dat er snel een meer evenwichtige methode verschijnt.

“Het ontstaan en de gevolgen van de brandhaard Israël/ Palestina” is een van de onderwerpen die de leerlingen (nu nog) moeten kennen voor het Centraal Schriftelijk eindexamen. Het boek “Geschiedeniswerkplaats” voor 4 VMBO van Uitgeverij Noordhoff besteedt er een hoofdstuk aan.

Dit gebeurt in slechts vijf bladzijden, dus dat de geschiedeis versimpeld wordt is te begrijpen. Maar dat bij dit onderwerp de Onafhankelijksoorloog in het geheel niet wordt genoemd, is een vorm van geschiedvervalsing door weglating.

Deze oorlog, waarbij het pas opgerichte Israel werd aangevallen door Egypte, Transjordanië, Irak, Syrië en Libanon, komt niet in het boek voor. Het geweld dat eraan voorafging, wordt teruggebracht tot slechts deze regels:

“De Veiligheidsraad maakte een verdelingsplan. Er zou een joodse en een Arabische staat komen. De joden gingen daarmee akkoord, de Palestijnen niet. Arabische strijders probeerden de joden te verjagen, maar die sloegen terug. Joodse milities moordden Arabische dorpen uit.
Honderdduizenden Palestijnen sloegen op de vlucht. Zij kwamen terecht in vluchtelingenkampen over de grens. Een dag voor het Britse vertrek riep de zionistische leider Ben Goerion de staat Israel uit.”

Dat was het. Vandaar stapt het boekje rechtstreeks over naar de Zesdaagse Oorlog. Al het Arabisch geweld tegen Joden is gereduceerd tot “Arabische strijders probeerden de joden te verjagen”. Het bloedbad in het Arabische dorpje Deir Jassin echter is uitgegroeid tot iets veel groters: “Joodse milities moordden Arabische dorpen uit”. De Onafhankelijkheidsoorlog is niet gebeurd, Egypte heeft Gaza niet bezet, en Transjordanië de Westelijke Jordaanoever niet. Dit geeft VMBO-leerlingen geen enkel beeld van het ontstaan van Israel zoals het er tot 1967 uitzag; niet eens een onzorgvuldig beeld.

Dit is maar een enkel voorbeeld van de vele onzorgvuldigheden en tendentieuze passages in de vijf pagina’s die aan het conflict tussen Israel en zijn Arabische buren worden besteed.

Een ander voorbeeld is de beschrijving van Menachem Begin, vergeleken met die van Arafat. Begin wordt beschreven onder het kopje: “Terrorist en vredestichter”. De vredestichterskant van Begin wordt als volgt beschreven: “Menachem Begin is de geschiedenis ingegaan als vredestichter. Dat is opmerkelijk, want een groot deel van zijn leven stond hij bekend als terrorist en extremist.” Over die ‘terroristische’ kant van Begin gaat de hele rest van de beschrijving, tot aan de laatste regel: “Een jaar later verbaasde hij de wereld door vrede met Egypte te sluiten en de Sinaïwoestijn aan Egypte terug te geven.

Arafat daarentegen wordt niet eenmaal een terrorist genoemd. Zijn beschrijving start zo: “Israel kreeg vanaf de jaren 1960 steeds meer last van Palestijns verzet. De belangrijkste verzetsbeweging werd de PLO van Yasser Arafat.” Van de PLO wordt wel gezegd dat “ze terroristen en guerrillastrijders opleidde” en dat dit “leidde tot een golf van aanslagen en ander geweld.” (Tegen wie, Israelische burgers bijvoorbeeld, wordt niet vermeld.) Dan wordt er verteld dat Arafat in 1993 “een verrassende ommezwaai maakte”: “Hij sloot vrede met Israel.” Maar “lang niet alle Palestijnen waren daar blij mee. Een nieuwe verzetsbeweging, Hamas, zette de strijd tegen Israel voort.” “Leden van Hamas pleegden zelfmoordaanslagen en andere terreurdaden”, staat er nog. Maar ook Hamas wordt geen terroristische organisatie genoemd, ook over de slachtoffers van Hamas wordt niets gezegd.

Met ingang van het schooljaar 2016 verdwijnt ‘het conflict’ uit de verplichte stof voor het Centraal Schriftelijk examen en wordt het een van de keuzeonderwerpen waaraan de school in het Schoolexamen aandacht kan besteden. Het is te hopen dat dit gepaard gaat met het verschijnen van evenwichtiger leerstof en dat deze uitgave van Noordhoff naar de prullenbak verdwijnt – waar hij hoort.