donderdag 13 maart 2014

John Kerry: Israelisch-Palestijns wantrouwen hoog

 

Groot nieuws: Israeli’s en Palestijnen wantrouwen elkaar, en de nu vier maanden durende vredesbesprekingen hebben daar nog niks in veranderd. Natuurlijk zegt Kerry dat hij nog steeds optimistisch is en een oplossing binnen handbereik, mits beide partijen zich een beetje redelijk opstellen. Gewoon even door de zure appel heen bijten, even de tanden op elkaar, en dan hup, is de vrede een feit. Hoogstwaarschijnlijk was er allang vrede geweest als het werkelijk zo simpel lag, en beide partijen zouden weten dat met een beetje goede wil dit eeuwigdurende conflict uit de wereld zou zijn.

 

In werkelijkheid zijn de belangentegenstellingen en de risico’s groot, en zijn er aan beide kanten grote verschillen van inzicht over de gewenste oplossing en de (on)mogelijkheid van vrede en gebroederlijk leven naast elkaar. Daarbij is er aan Palestijnse kant geen echte democratie met bijbehorende vrijheid van meningsuiting en pers, en is het feitelijk onmogelijk om een gematigd en pro-vrede standpunt in te nemen. Ook de officiële media-kanalen van de PA verspreiden een anti-vredesboodschap en agiteren tegen Israel. In Israel is die er wel, en nemen tientallen organisaties het voor de Palestijnen op, maar van het eens zo grote vredeskamp is niet veel meer over, en in de politiek winnen de nationalisten aan macht.

 

De kans dat de huidige machthebbers er met elkaar uitkomen lijkt dan ook uitermate klein, en een ieder die zich voor vrede tussen Israel en de Palestijnen wil inzetten, zou zich eerst op de vele obstakels moeten richten alvorens met raamwerken te komen en over grenzen te gaan praten.

 

RP

------------

Kerry: Israel-Palestinian mistrust at high levels

http://www.timesofisrael.com/kerry-israel-palestinian-mistrust-at-high-levels/

 

But despite daunting obstacles, US secretary of state says he is still hopeful ‘some kind of understanding’ can be achieved

  March 12, 2014, 8:54 pm 

 

John Kerry speaking to the press Thursday, February 27, 2014. (photo credit: AP/Jose Luis Magana)

 

WASHINGTON — US Secretary of State John Kerry said Wednesday that the level of mistrust between Israelis and Palestinians was the highest he had ever seen.

But he insisted that he was hopeful of reaching “some kind of understanding of the road forward” as he seeks to nail down a framework to guide the stuttering Middle East peace talks.

Kerry acknowledged there were “gaps… some of them very significant,” but stressed they should be seen within the context of the negotiations, saying “I still believe it’s possible, but difficult.”

“Certain narrative issues are so powerful and so difficult that neither leader is going to definitively cede on them at an early stage of the negotiation,” the top US diplomat conceded.

He called them “big-ticket items” which required some trading by both sides.

After bringing the two sides back to negotiating table and ending a three-year freeze, Kerry has been focused on trying to hammer out a framework which is due to set out the end goal of the talks plus guiding principles on each of the core issues.

Decades of negotiations have been bedeviled by some of the toughest disputes separating the two sides, such as the fate of Palestinian refugees and the designation of Jerusalem claimed by both sides as a capital.

In recent months Prime Minister Benjamin Netanyahu has been insisting that Palestinian leader Mahmoud Abbas recognize Israel as “a Jewish state” — something Palestinians are refusing to do, believing it would irrevocably torpedo chances for the return of refugees living in exile.

“The level of mistrust is as large as any level of mistrust I’ve ever seen, on both sides,” Kerry told lawmakers at a hearing into the 2015 State Department budget request.

“Neither believes the other is really serious. Neither believes that the other is prepared to make some of the big choices that have to be made here.”

When the talks were relaunched in July both sides agreed to stay at the negotiating table for nine months, but the pressure is on as the deadline looms in late April.

Abbas is due to meet with US President Barack Obama on Monday at the White House after similar talks earlier this month between Netanyahu and the US leader.

“Each of them has helped to inch forward,” Kerry said.

“And in this particular challenge, inches are acceptable and pretty good and helpful. And we’re going to keep moving the way we’re moving.”



Read more: Kerry: Israel-Palestinian mistrust at high levels | The Times of Israel http://www.timesofisrael.com/kerry-israel-palestinian-mistrust-at-high-levels/#ixzz2vmuuFgJc 
Follow us: @timesofisrael on Twitter | timesofisrael on Facebook

Ma'an en andere Arabische media over antisemitische complottheorieën

 

Een van de redenen dat het met de vrede maar niet wil vlotten:

 

Ma'an, an independent Palestinian news agency, has published a viciously Antisemitic article depicting Jews as the force of evil in the world, fulfilling their goals of world subjugation, according to the plan in the Protocols of the Elders of Zion. The article contends that Jews "are planning means to take over the reins of world politics, by spreading organized destruction throughout the countries." It blames the Jews for the French and Russian revolutions and well as other civil wars, initiated by Jews in order to weaken countries of the world, in order to rule over them.

 

By the way, Ma’an wordt mede gefinancierd door Nederland, in het kader van het versterken van de Palestijnse civil society. Ook daar ligt een obstakel: de volkomen kritiekloze houding tegenover Palestijnse media, organisaties en politici. In plaats van projecten en organisaties te steunen (en te promoten) die werkelijk op vrede en verzoening gericht zijn, wordt Palestijnse propaganda gesponsord.

 

Dergelijke artikelen zijn overigens geen uitzondering in Palestijnse en Arabische media:

 

"Jews control the President's breakfast and Supreme Court's music"

http://elderofziyon.blogspot.nl/2014/03/jews-control-presidents-breakfast-and.html

 

I know, it's almost Purim, but (just like the earlier story about Jews being behind triskaidekaphobia) this stuff is really being published in daily Arab newspapers. 

JordanZad newspaper wrote up a typical Jewish/Masonic plot article, including quotes from antisemites about how US presidents bow down to Jews, and how the Jews have an entire government that is really running the US from behind the puppet government of the US Congress and executive branch. But as many times as I've seen this theme in Arab newspapers, they always manage to add their own amusing twists.

 

[The ADL] is headquartered in Chicago , the capital of crime and criminals, as you know, not only of America but of all the other countries of the world. Its main objective is to mute any voice of complaint about the Jews, using silenced pistols, and poison, and strangulation, and other methods that even Satan couldn't discover, and they control spy devices and control all sensitive facilities both official and popular, and they monitor every word uttered, every letter people write, and every image printed, and every film released, and every song written or composed, and they also have specialized equipment for defamation of undesirable celebrities....

 

You should know for sure that our battle with the Jews is not an ordinary battle; not a battle with creatures of flesh and blood only, but primarily a battle with the spiritual and intellectual powers which pollute our pristine pure waters. Here lies the danger: it is easier to fight your opponent man to man, and a weapon with a weapon!!! But the toughest fight is in the fields of thought and conscience!!! Especially if he is sneaking out to the minds and hearts of your children!!!!...

The American Jewish Committee is only one of several associations that is planning the official policy of the United States of America. They monitor everything that is said or written or published, and monitor churches, and attend religious classes for schools all from day one. 

This committee oversees the president's breakfast, in addition to the selection of the clothes worn by members of Congress, and they choose the music heard by members of the Supreme Court and the Executive Office!!!!!

 

 

RP

============================

 

Palestinian Antisemitism:

Protocols of the Elders of Zion,

the Jews' plan to subjugate the world

http://palwatch.org/main.aspx?fi=157&doc_id=10900

 

by Itamar Marcus and Nan Jacques Zilberdik

 

Ma'an, an independent Palestinian news agency, has published a viciously Antisemitic article depicting Jews as the force of evil in the world, fulfilling their goals of world subjugation, according to the plan in the Protocols of the Elders of Zion. The article contends that Jews "are planning means to take over the reins of world politics, by spreading organized destruction throughout the countries." It blames the Jews for the French and Russian revolutions and well as other civil wars, initiated by Jews in order to weaken countries of the world, in order to rule over them. The Ma'an op-ed describes the Jewish tactic:

 

"The Jewish Masons have achieved their aims: They have gained world domination through their monopoly of the banking system, their control of the gold [trade], natural and industrial resources, water and food, as well as by destroying the economies of countries [to ensure] that they remain under their control... They have succeeded in creating new states at the expense of stable ones, by partitioning and drawing new international borders, through armed military invasion, the theft of native lands and the expulsion of their residents - as in the case of Palestine and its residents."

[From an article by Abd Al-Halim Abu Hajjaj,

 Ma'an, independent Palestinian news agency,

accessed March 11, 2014, posted Feb. 11, 2014] 

 

Ma'an News Agency is part of Ma'an Network, which currently lists the following as "partners and donors": The European Commission, UNDP, UNESCO, the Government of Denmark, the Government of the Netherlands, and UKaid, the UK Dept. for International Development, among others.

 

In 2013, Palestinian Media Watch exposed an earlier Antisemitic article published by Ma'an which described Jews as "cursed" by Allah, who "has stricken fear in their hearts and decreed humiliation and degradation upon them until Judgment Day."  

Click to view

 

Three hours after PMW exposed the previous article, Ma'an removed it from their website and in place of the article posted an explanation claiming they did not have time to be selective because of the Gaza War:

 

"This article has been removed... It was published during the war against Gaza and [Ma'an's] staff was unable to examine it thoroughly because of the workload caused by the war. [The article] was published in the articles' section intended for [submissions by] readers. However, Ma'an will re-examine the policy of publishing readers' articles to avoid the occurrence of similar mistakes."

[Ma'an News Agency's website, posted Jan. 30, 2013]

 

In addition, at the beginning of every op-ed, Ma'an now adds the following disclaimer: "The opinions and statements in this article reflect the author's opinions, and not necessarily those of the website."

 

The following is the article in Ma'an presenting the Protocols of the Elders of Zion as an authentic document delineating the Jews' plan to subjugate the world:

 

"The Protocols of the Elders of Zion - the swindlers of Zion - have revealed their schemes to subjugate the nations and gain control of the world. They are planning means to take over the reins of world politics, by spreading organized destruction throughout the countries and by corrupting people through the seizure of the banking system, the goldsmith profession and the control of capital, natural resources and the workforce, as well as by taking control of the media and the arts, and channeling them to serve their goals and realize their aims.

These protocols had been kept top secret... but fate willed them to be discovered in 1785 (sic, correct date is 1903) ...and together with them, the intentions, schemes and methods of the invisible hands of the Jewish illuminati who loan with interest (the members of the Jewish Masons). The leaders of the Jewish Masons organizations have woven schemes and planned the frameworks for the takeovers and revolutions by embezzling the nations and taking power over them using the capital that is in their exclusive possession...

They began to set the stage and [prepare] the conditions necessary for the outbreak of the French Revolution, and trained the people for the perpetration of violent acts and destructive riots throughout France... Then came the Russian Bolshevik Revolution, in 1917, which was planned by the Jewish illuminati, who molded the atheistic, materialistic way of thinking, and ordered Karl Marx, in 1848, to write the Communist Manifesto under the supervision of the Jewish Freemasons...

The Jewish Masons have achieved their aims: They have gained world domination through their monopoly of the banking system, their control of the gold [trade], natural and industrial resources, water and food, as well as by destroying the economies of countries [to ensure] that they remain under their control and in need of them - of their grain and money, which their governments take from them as long-term loans with exorbitant compound interest, which they cannot repay...

They have succeeded in creating new states at the expense of stable ones, by partitioning and drawing new international borders, through armed military invasion, the theft of native lands and the expulsion of their residents - as in the case of Palestine and its residents - or through civil wars and the overthrow of corrupt leaders - all this with the aim of keeping the countries in a circle of violence and schism, and in a whirlpool of struggle for power.

Allow me to confine myself to [quoting] only a few paragraphs from the first Protocol, to allow you to examine and understand the satanic ideology of the swindlers of Zion and to see how what is called 'autonomy' is [really] one of their ways to trap the spirit of freedom...

In the first Protocol, they say:... 'If you give any nation autonomy for a limited period of time, anarchy and disorder will soon befall it. From that moment on, the bitterness and struggle will grow among the groups and the masses, and the conflicts will intensify, leading to the outbreak of class wars. The nation will become divided internally, and multiple struggles will ensue. Within all this unrest and disagreement, the flames will ignite, and burn the governments to ashes...They will be unable to raise themselves up and extract themselves from their complications, and that will be our moment of opportunity, when they fall into our hands. Then the rule of capital will assume its role, and all the capital is in our hands. The rule of capital will be ready and will offer these new, unstable governments a hidden lifeline. They will have no choice but to take hold of it, whether willfully or out of constraint, because of their financial duress. If they do so, they will fall to the bottom, and if they don't - they will necessarily sink to the depths.' This is the text [of the First Protocol].

This is the Zionist scenario implemented on the Palestinian people in the framework of autonomy in Gaza and the West Bank..."

[From an article by Abd Al-Halim Abu Hajjaj,

 Ma'an, independent Palestinian news agency,

accessed March 11, 2014, posted Feb. 11, 2014]

 

The Protocols of the Elders of Zion is an Antisemitic forgery describing how Jews allegedly plan to subjugate the world under Jewish rule. It was published in Russia in 1903 and translated into multiple languages. In 1921, the Protocols of the Elders of Zion was exposed as a false document.

 

Click to view Palestinian Media Watch's documentation of the Palestinian libelous presentation of the Protocols of the Elders of Zion as an authentic document.

 

PMW | Palestinian Media Watch | Jerusalem | Israel

 

woensdag 12 maart 2014

Netanyahu laat grensregeling Baarle onderzoeken als optie voor Joodse nederzettingen

 

The Belgian-Dutch arrangements apply between two countries thoroughly friendly to each other, the TV report noted, and might prove more complex still given the potential hostility between settlers and Palestinians, and given that up to 80,000 West Bank Jewish settlers could be affected.

Het idee dat dit een reële optie zou zijn in Israel-Palestina steunt op weinig realiteitszin. Voor de Palestijnen zowel als de internationale gemeenschap is het volkomen onaanvaardbaar dat de nederzettingen als onderdeel van Israel gehandhaafd zouden kunnen worden, zoals voor Israel het zogenaamde ‘recht op terugkeer’ van de Palestijnse vluchtelingen onaanvaardbaar is. Dergelijke standpunten brengen een oplossing van het conflict bepaald niet dichterbij.

 

Alleen voor de oude stad van Jeruzalem zou iets dergelijks een optie kunnen zijn.

 

Wouter

_______________

 

Netanyahu looks to Belgium-Holland border for settlement solution

http://www.timesofisrael.com/netanyahu-looks-to-belgium-holland-border-for-settlement-solution/

 

PM said investigating world’s ‘most complicated’ enclave arrangements as possible precedent for keeping settlers in ‘Palestine’

 TIMES OF ISRAEL STAFF March 9, 2014, 8:29 pm 

 

The border between Belgium and the Netherlands at Baarle-Nassau (photo credit: Tos/Wikipedia)

 

Prime Minister Benjamin Netanyahu has reportedly asked his cabinet secretary to investigate a highly complicated Dutch-Belgian border arrangement, under which citizens of one country live in enclaves within the other, as a possible precedent to enable Jewish settlers in the West Bank to remain under Israeli rule inside a future Palestinian state.

The prime minister has tasked Cabinet Secretary Avichai Mandelblit with researching the arrangements that prevail in the Belgian “Baarle-Hertog” and Dutch “Baarle-Nassau” areas — complex border arrangements that originated in a mixture of medieval treaties, land swaps, land sales and other agreements — to see whether they constitute a viable legal precedent for similar arrangements under which Jewish settlers could stay put within a Palestinian state, Israel’s Channel 2 news reported on Sunday night.

Taking a precedent from the Belgian-Dutch arrangements, which have been described as the “most complicated” in the world, was one of “many ideas” being contemplated by Netanyahu, the TV report said.

According to Channel 2 correspondent Udi Segal, after Netanyahu raised the idea in meetings, the National Security Council has compiled a comprehensive report addressing the practical aspects and legal precedents.

There was no immediate confirmation from the Prime Minister’s Office, but the idea appeared to reflect Netanyahu’s thinking as set out in interviews he gave at the weekend.

Netanyahu said in a Channel 2 interview broadcast on Saturday, for example, that the Israeli government will not force West Bank settlers to leave their homes, even under a permanent peace agreement with the Palestinians. Netanyahu said it was clear that Israel would not be able to extend its sovereignty under a permanent accord to encompass all of the settlements, but was adamant that “there will be no act of evacuation.” The comment marked the first time that he has indicated that he would not countenance a repeat of the 2005 forced evacuation of Gaza’s settlements, overseen by the late prime minister Ariel Sharon, which he opposed at the time.

 

Asked in the Channel 2 interview on Friday how he could hope to reach a deal with the Palestinians within such limitations, and whether he expected settlers to leave their homes voluntarily, Netanyahu said it was not yet clear where the borders of a two-state solution would run, and that he did not “want to go into the details” of how an accommodation regarding the settlers might be achieved.

“Of course some of the settlements won’t be part of the deal, everyone understands that,” Netanyahu said. “I will make sure that [number] is as limited as possible, if we get there.” He pledged that no Israeli will be “abandoned.”

 

Those comments marked the closest Netanyahu had come to confirming The Times of Israel’s exclusive report from last month, which quoted a well-placed official in the Prime Minister’s Office as saying that Netanyahu would insist that settlers who find themselves on the far side of a two-state border be given the choice between remaining in place and living under Palestinian rule, or relocating to areas under Israeli sovereign rule.

Sunday’s Channel 2 report suggested a possible means of leaving settlers in place, within a Palestinian state, but still under Israeli rule.

The Belgian-Dutch arrangements apply between two countries thoroughly friendly to each other, the TV report noted, and might prove more complex still given the potential hostility between settlers and Palestinians, and given that up to 80,000 West Bank Jewish settlers could be affected.

Baarle-Hertog and Baarle-Nassau involve 24 non-contiguous Belgian areas that are fully or largely surrounded by Dutch sovereign territory. More complex still, some of the Belgian areas have Dutch enclaves inside them. Highlighting the complexity, a Wikipedia entry notes, “The border is so complicated that there are some houses that are divided between the two countries. There was a time when according to Dutch laws restaurants had to close earlier. For some restaurants on the border it meant that the clients simply had to change their tables to the Belgian side.”



Read more: Netanyahu looks to Belgium-Holland border for settlement solution | The Times of Israel http://www.timesofisrael.com/netanyahu-looks-to-belgium-holland-border-for-settlement-solution/#ixzz2vn00WQO1 
Follow us: @timesofisrael on Twitter | timesofisrael on Facebook

Het public relations offensief van de PA (Fatah/Hamas)

 

 

http://www.israel-palestina.info/actueel/2014/01/10/het-public-relations-offensief-van-de-pa-fatahhamas/  

* Wereldpers verspreidt vaak kritiekloos het Palestijnse standpunt *

- Door Beate Heithausen -   (vertaald uit het Duits)

Sinds enkele jaren valt op hoezeer het public relations werk van de leidende partijen in Gaza (Hamas) en de Westoever (Fatah) veranderd is om niet alleen een slachtofferstatus te cultiveren, maar ook een zogenaamd 'gematigd' imago in de Westerse media te vestigen.
Deze PR-strategieën leiden perfect af van de ernstige interne politieke problemen, zoals men o.a. in de berichtgeving van de internationale pers en op TV kan vaststellen. Daarin is weinig te vinden over de misstanden in de door de PA (Palestijnse Autoriteit) beheerde gebieden, maar des te meer negatiefs over Israël, de vermeende bezetter. Dit heeft tot gevolg dat de focus vaak slechts eenzijdig op de nederzettingen ligt.

Ik wil historische perspectieven en meningen even buiten beschouwing laten. Daarentegen maak ik liever een korte vergelijkingsanalyse tussen de externe perceptie van Hamas en Fatah enerzijds en die van Israël anderzijds, en wil ik de verschillende politieke systemen tegenover elkaar zetten. Mijn opzet daarbij is om aandacht te vragen voor meer fairness en evenwicht in de berichtgeving en meningsvorming.
Misschien zet het sommigen tot nadenken aan over de vraag of de PR-strategieën van de PA overeenkomen met de politieke en maatschappelijk werkelijkheid. Of sommige zaken niet om zeer specifieke redenen worden uitgedragen, om de aandacht af te leiden van de werkelijkheid zodat bepaalde doelen beter kunnen worden nagestreefd.

Gelijkheid en het beeld van vrouwen in de samenleving

Bij Hamas werd plotseling een vrouwelijke woordvoerster gepresenteerd, die ook op Facebook en Twitter vertegenwoordigd is. Dit feit wordt in de westerse wereld en de pers bijna als een 'revolutie' gezien, waarbij graag wordt vergeten wat voor positie vrouwen in de samenleving van Fatah en het nog religieuzere Hamas hebben.
In video's worden vrouwen gepresenteerd die "de moderne Palestijnse vrouw" geacht worden te vertegenwoordigen, met de schoonheidsfout dat deze vrouwen uit de video's niet in de door Fatah of Hamas bestuurde gebieden wonen of zelfs geboren zijn. Ze zijn afkomstig uit Jordanië of de VS. Dit neemt natuurlijk niet weg dat beiden zichzelf als Palestijnen mogen beschouwen.

Vooral in de Gazastrook kan geen sprake zijn van gelijke rechten:

·         De door de VN georganiseerde Gaza Marathon, die gepland was voor 4-10-2013, werd geannuleerd omdat Hamas de participatie van vrouwen had verboden.

·         Vrouwen mogen in de Gazastrook niet openbaar roken of zich kleden zoals ze zouden willen. Het wordt als onfatsoenlijk gezien als een vrouw zich in het openbaar vertoond met een man die geen familie van haar is. Ook een bezoek aan het strand is niet toegestaan ​​zonder begeleiding van een verwante man.

Dit roept bij mij de vraag op: zouden de vrouwen uit de video hun geëmancipeerde leven opgeven om in een Palestijnse staat te leven, onder het daar momenteel heersende vrouwbeeld?
Is niet de terechte vraag: "Hoe zit het met de gelijkheid van vrouwen in de door Fatah en Hamas bestuurde gebieden?"

In Israël zijn er zeker ook vrouwen die zich om religieuze redenen aan regels onderwerpen die wij met onze westerse opvattingen niet kunnen begrijpen, maar dit wordt niet door regeringsbeleid voorgeschreven of ondersteund, maar is beperkt tot religieuze stromingen die absoluut niet de meerderheid van de Israëlische bevolking vertegenwoordigen.

Kerstmis en de positie van christenen op de Westelijke Jordaanoever

Ook op religieus gebied wordt, vooral in de kersttijd, een PR-campagne opgezet rondom het christendom en wordt Jezus graag tot Palestijn verklaard bij deze gelegenheid, om zo een sterke verbondenheid met het christendom te suggereren. Mahmoud Abbas bezoekt met Kerstmis graag een christelijke mis met de nodige media-aandacht.

Abbas combineerde in zijn kerstboodschap van 2012 Israel-bashing met een beroep op christelijke naastenliefde:

En omdat we uw investering in de toekomst van Bethlehem waarderen, roepen wij u allen op om te investeren in vrede en de noodzakelijke moedige politieke actie te ondernemen; met uw hulp kunnen we ervoor zorgen dat we de volgende Kerst vrij zullen zijn van de bitterheid van een leven geketend door onrecht en onderdrukking.

In die kerstboodschap sprak hij onder andere over racistische muren en vergat te vermelden dat deze muren niet zijn gebouwd uit racistisch oogpunt maar om verdere zelfmoordaanslagen in Israël te voorkomen, uitgevoerd door islamitische martelaren.

De christenen die voor 1917 in het toenmalige Ottomaanse Rijk leefden hadden net als de Joden een zogenaamde dhimmi status, dus geen gelijke rechten als de moslims.

Ook nu nog hebben de christenen op de Westelijke Jordaanoever geen gemakkelijk leven, zoals onder meer blijkt uit een opsomming door de in Israël levende Arabisch-islamitische journalist Khaled Abu Thoameh, van feiten die de Palestijnse Autoriteit liever verzwijgt (ook de andere punten zijn het lezen waard):

- Van de 600 christenen uit de Gazastrook die in de afgelopen twee weken op de Westelijke Jordaanoever kwamen om Kerst te vieren, hebben tientallen gevraagd te mogen verhuizen naar Israël, omdat ze zich niet langer op hun gemak voelen onder het gezag van de Palestijnse Autoriteit en Hamas.
- Tientallen christelijke gezinnen uit Oost-Jeruzalem zijn verhuisd naar Joodse wijken in de stad, omdat ook zij zich niet meer op hun gemak voelen tussen moslims.

Als Mahmoud Abbas de christenen zo aan het hart gaan, waarom neemt het christelijke bevolkingsaandeel dan continu af? De eenzijdige kijk van de media en van het PA-bestuur, vooral in de Kersttijd, wordt helder beschreven in dit artikel: Media's two-faced Christmas coverage.
Ook de video "The truth about Christians in Bethlehem" toont de echte feiten. Wie denkt dat dit pro-Israël propaganda is, moet het zelf gaan onderzoeken.

De officiële verlichting van de kerstboom werd ook dit jaar weer gebruikt voor politieke uitspraken, in de zekerheid dat de christelijke wereld in deze periode extra bevattelijk is voor het gezichtspunt van Fatah. Want juist in de kersttijd is Bethlehem met de Geboortekerk van Jezus een emotionele plek voor gelovige christenen.
Daarnaast biedt de Kerstmis-PR ook een 'boost' voor het toerisme, een mooi neveneffect voor de doorgaans schijnbaar niet zo 'christenvriendelijke' Westelijke Jordaanoever.

Westerse perceptie van Mahmoud Abbas versus Benjamin Netanyahu

Tijdens de huidige vredesonderhandelingen en in de aanloop daarheen valt me ​​telkens weer op hoe verschillend de onderhandelingspartners worden waargenomen door de media en hoe met verschillende maatstaven wordt gemeten. Aan de ene kant staat de democratische staat Israël met zijn gekozen premier Benjamin Netanyahu, aan de andere kant president Mahmoud Abbas, die sinds 2005 geen verkiezingen meer heeft gehouden (met uitzondering van de gemeenteraadsverkiezingen op de Westelijke Jordaanoever) en die door Hamas, de winnaar van de verkiezingen in 2006, niet gelegitimeerd is om vredesonderhandelingen te voeren.
Ook de genoemde gemeenteraadsverkiezingen op de Westelijke Jordaanoever in 2012 verliepen niet conform onze Westerse democratische normen.

Dit roept de vraag op hoe Hamas zal reageren op een vredesverdrag, en hoe vervolgens een unitaire Palestijnse staat zal uitzien, met als doel een tweestatenoplossing volgens ons Westerse democratische begrip? Is er dan een drie-staten-oplossing zonder vredesverdrag tussen Israël en Gaza, en welke gevolgen zou dit hebben voor de veiligheid van Israël? Ook dit thema mis ik vaak bij de westerse media en bij velen in het denken over een verhoopt vredesakkoord, dat dan ook uitvoerbaar moet zijn. Als Fatah en Hamas hun onderlinge conflicten niet oplossen, die in 2007 in Gaza bloedig escaleerden, hoe lost dan de internationale gemeenschap respectievelijk Fatah dit probleem op bij de implementatie van de tweestatenoplossing?

Waarom hebben de westerse media geen aandacht voor de meningsverschillen tussen Hamas en Fatah, terwijl ze wel over de onenigheid binnen de Israëlische politiek berichten? Meermaals uit men zijn bezorgdheid over met name de invloed van de ultra-orthodoxen in Israël. Wanneer men de invloed van de ultra-orthodoxen, die samen ongeveer 15% van de bevolking van Israël uitmaken, vergelijkt met de invloed van Hamas, niet alleen in de Gazastrook maar ook op de Westelijke Jordaanoever, dan slaat de weegschaal duidelijk door in het voordeel van Israël.

Immers, waarom heeft Abbas sinds 2006 alleen maar herhaaldelijk verkiezingen aangekondigd? Ik vermoed sterk dat de angst voor een overweldigende verkiezingszege voor Hamas te groot is. Indien een dergelijke verkiezingsuitslag te verwachten is, waarom besteden de westerse media hier dan geen aandacht aan en zoeken naar de oorzaken?

Hoofdthema is helaas meestal de zogenaamd sterke invloed van de ultra-orthodoxen op het beleid van Israël. Feit is: de ultra-orthodoxe partijen hebben nog nooit een premier uit hun gelederen mogen leveren. Zij missen bij verre de steun van de Israëlische kiezers.

Vredesonderhandelingen en pluriformiteit

Het feit dat Benjamin Netanyahu ten volle rekening houdt met de godsdienst van zijn land, kun je hem niet kwalijk nemen, dit doet Mahmoud Abbas evenzo.

In Israël wordt de godsdienstvrijheid gegarandeerd in de Verklaring van Onafhankelijkheid uit 1948. De belangrijkste vertegenwoordiger van de PLO in Washington, Maen Rashid Areikat, sluit de vrijheid van godsdienst met betrekking tot het Joodse geloof uit, met de volgende redenering:

Elke Jood die zich binnen de grenzen van Palestina bevindt zal moeten vertrekken?
Absoluut. Ik denk dat dit een zeer noodzakelijke stap is, voordat de twee staten hun afzonderlijke nationale identiteiten kunnen ontwikkelen, en daarna kunnen we eventueel de deuren openen voor allerlei culturele, sociale, politieke, economische uitwisselingen, waarbij vrij verkeer van Israëlische en Palestijnse burgers tussen de gebieden kan plaatsvinden. Weet je, je moet nadenken over de dag erna.

De Arabische bevolking (waaronder moslims) is vertegenwoordigd in de Knesset in Israël, en heeft er dus een politieke stem. Zelfs de als uiterst rechts beschouwde partij Yisrael Beiteinu van Avigdor Lieberman heeft een Druze als parlementslid in de Knesset, Hamad Amar.

Benjamin Netanyahu wordt in de media, terecht of niet, graag als rechtse hardliner voorgesteld. Echter moet hij in tegenstelling tot Mahmoud Abbas zijn beslissingen steeds verantwoorden binnen een parlementaire democratie. Netanyahu stuurt als hoofdonderhandelaar naar de vredesbesprekingen de centrum-linkse politica Tzipi Livni van de Hatnua partij, waarmee hij politiek zeker niet op dezelfde lijn zit. Daarentegen is Saeb Erekat, hoofdonderhandelaar van de Palestijnen, lid van de Fatah-partij van Abbas.

Vrijlating gevangenen

Benjamin Netanyahu houdt zich aan de voorwaarden die door Mahmoud Abbas gesteld werden voorafgaand aan de vredesbesprekingen, om langgestrafte Palestijnen uit de gevangenis vrij te laten. Daarbij gaat het niet om kleine criminelen, maar om zware misdadigers en terroristen die hun slachtoffers soms op zeer brute wijze hebben vermoord. Wat dit betekent voor de families van de slachtoffers, is zelden in de media te lezen. Deze vrijgelatenen worden daarentegen met grote feestvreugde ontvangen, waarbij sommigen openlijk voor de camera's verklaren dat ze niets berouwen en het opnieuw zouden doen.

Moet men niet de vraag stellen: als tenminste Fatah echt geïnteresseerd is in een toekomstige vreedzame coëxistentie in een tweestatenoplossing, waarom wordt die terugkeer dan niet in "stille vreugde" gevierd en dit gezien als wat het is: het begin van een toenadering? Waarbij de toenadering naar mijn gevoel tot nu toe slechts van Israëlische zijde plaatsvindt.

Men leest zelden over de financiële steun die de vrijgelatenen tijdens en na hun detentie hebben ontvangen van Fatah en Hamas. Hoe financiert de PA dit, aangezien ze officieel in geldnood zit? Van subsidies van de EU?

EU-subsidies

Wat verder met de EU-fondsen gebeurde werd onder meer duidelijk in 2006 bij het bekend worden van corruptieschandalen bij Fatah. Ook Sari Nusseibeh stelde de corruptie bij Fatah op de Westelijke Jordaanoever aan de orde, in zijn boek Once Upon a Country: A Palestinian Life.
Dit verklaart ook het gebrek aan vertrouwen van de Palestijnse burgers in Fatah en de toeloop naar Hamas, dat deze schandalen gebruikt in haar propaganda. Het zijn niet alleen religieuze motieven, zoals islamofobe mensen graag suggereren, maar vaak gewoon ontevredenheid met de leefsituatie die mensen laat neigen om Hamas te verkiezen. Deze gebruikt dit vervolgens om zijn ideologie te verspreiden. Dit gevaar zou de EU kunnen bestrijden door strengere controles op waar haar subsidie werkelijk naartoe gaat. Momenteel lijken die subsidies niet te worden gebruikt om de levensomstandigheden van de Palestijnse burgers te verbeteren.

Liever publiceren de westerse media de beweringen van Hamas en Fatah dat alleen Israël schuld is aan de slechte economische situatie in de Westelijke Jordaanoever en Gazastrook. Op dit punt zijn Fatah en Hamas het opvallend eens. Ik noem dat "een succesvolle PR-strategie" om de aandacht af te leiden van de werkelijke oorzaken.

De pers bericht ook liever over nieuwe bouwplannen in de nederzettingen door Israël, die weliswaar deels zijn goedgekeurd, maar waarvan de implementatie nog jaren zal duren. Zogezegd een "papieren beslissing". Daarbij blijft in de berichtgeving vaak onvermeld dat deze plannen door een vredesverdrag ofwel vervallen of al in de Oslo-akkoorden, waaraan Arafat deelnam, werden getolereerd. Dat de aankondigingen van de bouwplannen misschien een "hulpeloze reactie" zijn op het gebrek aan empathie van Fatah en Hamas bij het onthaal van de vrijgelaten gevangenen, wordt niet besproken.

Over het nederzettingenbeleid mogen de meningen verdeeld zijn, maar de evenals Benjamin Netanyahu in de media als een hardliner neergezette Ariel Sharon bewees al dat men in Israël bereid is om compromissen te sluiten voor vrede, ook als een deel van de bevolking zich daartegen verzet. Hij liet in de Gazastrook alle bestaande nederzettingen ontruimen. Helaas werd de daarin geuite Israëlische hoop toen niet vervuld:

De hoop is dat de Palestijnen zullen profiteren van de kans die door de terugtrekking ontstaat, om de cyclus van geweld te doorbreken en weer in een proces van dialoog te treden.

De gematigde Abbas

Graag wordt bij Mahmoud Abbas een ontwikkelingsproces naar een gematigd politicus verondersteld. Negatieve uitlatingen van hem tegen Israël, meestal in Arabische media gedaan, worden graag, als ze al worden besproken, door het westen beschouwd als "interne politieke tactiek". Politieke uitspraken van Benjamin Netanyahu echter worden in de media onder een vergrootglas bekeken. Dat Benjamin Netanyahu, afgezien van het feit dat hij ook binnenlandse politieke compromissen moet aangaan, ook discutabele beslissingen neemt, wordt veel sterker gepubliceerd en geanalyseerd dan de uitlatingen van Mahmoud Abbas.

Mahmoud Abbas is een van de oprichters van de PLO, dus nog uit de tijd dat de PLO zich vooral richtte op terreuraanslagen. Natuurlijk kun je hem een ontwikkelingsproces naar politieke matiging toedichten, maar de financiële bijdragen voor veroordeelde moordenaars en de mediagenieke heldenontvangst bij hun vrijlating spreken een andere taal.

In vergelijking met Hamas hij is zeker gematigd, dat staat buiten kijf. Mag men echter aannemen dat iemand gematigd is als hij zich minder autoritair gedraagt dan Hamas? Het is eerlijker om Mahmoud Abbas te vergelijken met de onderhandelingspartner Benjamin Netanyahu, die premier is in een democratie, met de sterke en zwakke punten van iedere democratie en van iedere politicus. Uiteindelijk heeft Israël te maken met een veel grotere dreiging van buitenaf als o.a. de vredesonderhandelingen falen.

Persvrijheid

Verder verdient nog vermelding de vrijheid van de media, die in Israël bestaat maar niet lijkt te bestaan ​​op de Westelijke Jordaanoever onder het naar de buiten toe "gematigde" Fatah-regime van Mahmoud Abbas.
Israël kent een grote pluriformiteit van media, en ook regerings- en maatschappijkritische journalisten kunnen daar zonder angst voor represailles vrij hun mening publiceren. Dit heeft natuurlijk tot gevolg dat zogenaamde misstanden van Israëlische zijde sneller openbaar worden dan de misstanden in de twee Palestijns bestuurde gebieden (Gaza/Westoever) met minder persvrijheid.
De linkse Israëlische krant Haaretz wordt vaak geciteerd door westerse, vooral door Israëlkritische media. Deze krant verschoont Netanyahu nooit in hun artikelen.
Waar is in de Palestijnse gebieden een vergelijkbare kritische krant te vinden?

De visies en argumentaties van politiek linkse stromingen

Via dit thema komen we ook op de PR-strategie van de PA en de argumentatiewijze van politiek linkse stromingen in de westerse wereld om voor de "slachtofferstatus" van de Palestijnen te pleiten. In delen van politiek extreemlinks georiënteerde media en bij politici is de mening wijdverbreid dat Israël een apartheidsstaat etc. is, om dit door het PA-bestuur gecultiveerde cliché te onderbouwen.

Wie is beter geschikt om deze visie in de westerse media een schijn van legitimiteit te geven dan een wereldwijd geaccepteerde "bemiddelaar tussen de fronten" als de door Yasser Arafat actief bij het Oslo vredesproces betrokken filosoof Sari Nusseibeh, de huidige directeur van de Al Quds Universiteit in Jeruzalem?
Overigens heb ik zijn boek "Once Upon a Country: A Palestinian Life" gelezen, en daaruit opgemaakt dat hij in grote lijnen zeker reflectief is en geïnteresseerd is in een tweestatenoplossing.
Daarom was ik verrast door zijn opmerkingen, gepubliceerd in een interview van 30/09/2011 (laatst gewijzigd) op de Engelstalige website van Al Jazeera: "Waarom Israël geen "Joodse staat" kan zijn". Hij beschrijft in dit interview waarom Israël naar zijn mening geen Joodse staat kan of mag zijn, en maakt daarbij gebruik van het paradigma van linkse stromingen die Israël een apartheidsstaat noemen.
Zie voor een kritiek op het interview (met een link naar de volledige originele interview): Even the Most Moderate Palestinian Won't Accept a Jewish State.

Ter vergelijking de uitspraken van Maen Rashid Areikat, hoofdafgevaardigde van de PLO in Washington, die niet door zomaar iemand werden gedaan, maar door een hooggeplaatst lid van Fatah, in het reeds eerder aangehaalde interview, o.a. op de vraag:

Dus u denkt dat het nodig zou zijn om eerst iedere Jood te verplaatsen en verwijderen?
Absoluut. Nee, ik zeg niet dat iedere Jood verplaatst moet worden, ik zeg dat Joden verplaatst moeten worden die, na een overeenkomst met Israël, onder de jurisdictie van een Palestijnse staat vallen.

Als men bedenkt dat in Israël moslims wonen en die zelfs stemrecht en eigen partijen hebben, dan vraag ik me af: "Waar zijn aan PA-zijde de Joden vertegenwoordigd en zullen deze in een tweestatenoplossing vertegenwoordigd zijn?"
Maen Rashid Areikat sluit dit immers in zijn interview als denkbeeld uit of vindt het uiterst problematisch. Mahmoud Abbas uitte zich in juli 2013 tegenover Egyptische journalisten vergelijkbaar:

"In een definitieve oplossing zouden we de aanwezigheid van geen enkele Israëli – burger of soldaat – op ons land zien", zei Abbas in een briefing voor vooral Egyptische journalisten.

Deze uitspraken van Areikat en Abbas zijn in tegenspraak met het door Nusseibeh in zijn interview geuite "onrecht" over het recht op terugkeer. Nusseibeh bekritiseert dat Israël alle Joden in de diaspora een recht op terugkeer toekent, maar de in de diaspora levende Palestijnen niet naar Israëlisch grondgebied mogen. Tegelijk vindt Maen Rashid Areikat het "onwerkbaar" dat er Joden zouden wonen in een Palestijnse staat of er een recht op terugkeer kunnen claimen.
Is dit niet een vorm van apartheid?
De uitspraak van Maen Rashid Areikat moet de politiek geïnteresseerde en soms ook zeer politiek actieve Sari Nusseibeh bekend geweest zijn, aangezien het interview met Areikat uit 2010 stamt en voor veel ophef zorgde. (Het interview met Sari Nusseibeh was uit 2011).
Toch bekritiseerde Nusseibeh in zijn interview alleen Israël.

Gazastrook en "blokkade"

Hamas in de Gazastrook blijft appelleren aan het gevoel van mededogen van enkele politiek linkse stromingen in de westerse wereld. Zo werden mediagenieke flottieljes op touw gezet om het "getto" Gaza te hulp te snellen, daar vanwege de "Israëlische blokkade" een gebrek aan levensbehoeften in Gaza zou zijn.
Overigens vind ik vergelijkingen zoals getto, die worden geassocieerd met de Holocaust, gewoon smakeloos. (Er worden helaas nog meer vergelijkingen met de Holocaust gebruikt).
Er wordt ook vaak beweerd dat in Gaza bittere armoede heerst als gevolg van de blokkade door Israël, maar men moet eerlijkheidshalve ook het bestuur van de Hamas hierbij betrekken en zich afvragen hoe het mogelijk is dat in Gaza blijkbaar miljonairs wonen.

Als de grensovergangen van Israël naar Gaza kortstondig worden gesloten wegens veiligheidsproblemen, steekt gelijk een storm van protest op. (Er zijn twee grensovergangen in gebruik: Kerem Shalom bevindt zich nabij de Egyptische grens, wat bij onlusten aan de Egyptische kant ook gevaar voor de grensovergang oplevert. De grensovergangen worden soms tijdelijk gesloten als waarschuwing of strafmaatregel na raketbeschietingen uit Gaza of bij gevaar voor het grenspersoneel.)

Dat Egypte eveneens om veiligheidsredenen regelmatig zijn grensovergang met Gaza bij Rafah voor personenverkeer sluit, krijgt weinig aandacht van bijvoorbeeld de "flottielje veteranen". Het beleid van Hamas en de conflicten tussen Hamas en Fatah worden zelden in beschouwing genomen. Deze conflicten leiden o.a. tot overmatige belastingen ten nadele van de Gazanen op de goederen die uit Israël komen.

Ook is er nauwelijks media-aandacht voor de Egyptische maatregelen tegen de smokkeltunnels. Alleen wanneer Israël tegen de tunnels optreedt, wordt daarover in detail bericht.
Via Israël wordt de Gazastrook dagelijks voorzien van basislevensmiddelen en dergelijke. Alleen zogenaamde "producten voor tweeërlei gebruik", die kunnen worden gebruikt voor aanvallen of voorbereiding daarvan op de staat Israël, zijn hiervan nog uitgesloten. Tevens zijn er de beperkingen voor "gecontroleerde producten voor tweeërlei gebruik".

·         Lijst uit het jaar 2013.

·         Opsomming en overzicht van de hulpgoederen uit Israël in het jaar 2010.

Dat dit geen kwade wil van Israël is, wordt niet alleen bevestigd door de constante raketaanvallen vanuit Gaza, maar ook door de recent ontdekte professionele smokkeltunnels naar Israël, waarin wapens en explosieven werden gevonden (de levering van bouwmaterialen werd in oktober 2013 weer tijdelijk gestopt, nadat deze leveringen pas na het staakt-het-vuren eind 2012 weer door Israël waren toegestaan).
Deze tunnels werden ingericht als uitvalsbasissen voor geplande terreuraanslagen en ontvoeringen. Welke staat zou geen veiligheidsmaatregelen treffen tegen een dergelijke bedreiging?

Israëls vertrouwen in Hamas is begrijpelijkerwijs niet groot. Ook zolang Hamas niet deelneemt aan vredesonderhandelingen, heb ik begrip voor dit gebrek aan vertrouwen.
"Dual-use items" lijsten worden ook in Europa gehanteerd, dus dit is zeker geen "Israëlische uitvinding" om zichzelf te beschermen.

Conclusie

Israël is een democratische staat, die evenals andere democratische landen, fouten maakt. In Israël mogen deze fouten door burgers en media worden besproken zonder vrees voor represailles door de staat. Publieke druk leidt vaak tot bijstelling van het beleid, want in vrije verkiezingen heeft de onder meer door vrije media pluralistisch geïnformeerde burger de mogelijkheid om op een andere partij te stemmen. Dit is in het democratische Israël mogelijk vanwege ingeroosterde verkiezingen.
Deze punten zijn voor mij belangrijk, want ik ben voor een tweestatenoplossing die de veiligheid van Israël garandeert.

Misschien is dit een onrealistische droom.

Deze droom zou echter door de westerse wereld (media/politiek enz.) kunnen worden ondersteund, als men de onderhandelingspartners evenwichtiger beoordeelt en niet slechts eenzijdig op de democratische staat Israël "druk uitoefent" en daarmee de publieke opinie negatief beïnvloedt.
Als Fatah en meer nog Hamas hun autocratische systeem en hun interne meningsverschillen overwinnen, dan heb ik hoop op een echte, duurzame vrede.

Persoonlijk zie ik, als iemand die het geluk had in een democratie op te groeien, vooral noodzaak tot veranderingen aan de kant van Fatah en Hamas om tot een voor beide zijden werkbare tweestatenoplossing te komen.
Dit moet worden bedacht als weer eenzijdig "met de vinger naar Israël wordt gewezen".

Een eerlijkere en evenwichtigere verslaggeving als ook het kritisch bezien van de PR-strategieën van Fatah en Hamas zou zowel de burgers van Israël als de burgers in de Palestijnse gebieden meer helpen dan de vaak eenzijdige berichtgeving in de media, die helaas wereldwijd antisemitische of antizionistische denkbeelden bevordert.
De overgangen tussen antisemitisme en antizionisme zijn helaas vaak wazig. Dit is een niet te onderschatten probleem, waaronder ook Joden buiten de staat Israël te lijden hebben.

Als ook de interne Palestijnse problemen duidelijk in de media en politiek (EU enz.) aan bod komen, en evenzeer als op Israël ook op de PA meer druk zou worden uitgeoefend om vermeende of daadwerkelijke misstanden op te lossen, dan zou de PA haar interne politieke problemen niet meer op Israël kunnen afschuiven om haar eigen burgers en de wereldopinie rustig te houden.

Dit zou tevens het effect hebben, dat een radicalisering van de Palestijnse bevolking in de richting van de denkbeelden van Hamas, vanwege o.a. hopeloosheid, tegengewerkt kan worden.

 

Voorbij Obama's tijdelijke mildheid (CIDI)

 

 

Voorbij Obama’s tijdelijke mildheid

http://www.cidi.nl/voorbij-obamas-tijdelijke-mildheid/

 DOOR ELISE FRIEDMANN / OP 04/03/2014 OM 13:18

 

Obama’s gesprek met premier Netanyahu verliep gisteren veel milder dan voorzien. Obama wilde Netanyahu de mantel uitvegen en harde druk uitoefenen op de Israelische regering om Kerry’s ‘framework’ voor vredesonderhandelingen te accepteren. Om de vernedering compleet te maken, kondigde Obama dit alles vast aan in een interview met Jeffrey Goldberg, dat de dag voor de ontmoeting werd gepubliceerd (klik hier om dat te lezen).

Uiterlijk 28 april wil de regering-Obama een resultaat zien van de onderhandelingsinspanningen van Kerry, of minimaal een geaccepteerd framework. Voor 17 maart staat ook gesprek gepland tussen Obama en Abbas, maar in het interview met Goldberg legde Obama de volle verantwoordelijkheid voor het slagen van de onderhandelingen op de schouders van Netanyahu.

Obama’s boodschap werd door veel commentatoren gezien als een bedekt dreigement: de VS zal maar ‘beperkt’ in staat zijn om de ‘internationale fallout’ tegen Israel te beperken als het geen vrede maakt met de Palestijnen, zei Obama. Kerry deed kort geleden ook een uitspraak in die trant. Nog voor het gesprek had Netanyahu al gezegd dat hij niet zou toegeven aan druk als het gaat om zaken die voor Israel van ‘levensbelang’ zijn. 
Het geheel beloofde weinig goeds. Maar in de persconferentie ná het gesprek was Obama verbazend mild. Hij herhaalde dat de deadline nadert en dat er ‘moeilijke beslissingen genomen moesten worden’, maar hij prees Netanyahu’s serieuze inzet in de besprekingen.

Nu even niet

Obama is niet ineens van mening veranderd. Maar tussen dat harde interview en het milde gesprek vlamde de crisis op rond een eventueel ingrijpen van Rusland in de Oekraïne, en kwam Obama onder vuur wegens zijn terughoudende reactie. Obama had al problemen met zijn Congres omdat hij tot een verdrag wil komen met Iran – een onderwerp dat ook op de agenda stond met Netanyahu, die de goede wil van dat land diep wantrouwt en sancties wil. Netanyahu spreekt vandaag de 14.000 gedelegeerden op de conferentie van de pro-Israelorganisatie Aipac toe, ook over Iran. Obama niet. Er zou hem daar flinke confrontatie te wachten staan over Iran. 
En omdat Israel toch een goede bondgenoot is van de VS in het Midden-Oosten, en omdat de slechte relatie met Rusland ook gevolgen heeft voor onderhandelingen in Syrië – waar Rusland een grote rol speelt -, was dit niet het moment voor een keihard gesprek met Netanyahu.

De deadline voorbij

Intussen blijft de deadline voor Kerry’s framework wel naderen, en de vooruitzichten voor het slagen van Kerry’s missie zijn slecht. De officiële lijn van de Israelische regering is dat op dit moment Abbas aan zet is: Israel wil van de PA erkenning als Joodse staat, en kort geleden nog zei Abbas’ onderhandelaar Erekat dat hij dit nooit zou doen.
Obama kan druk uitoefenen wat hij wil, maar gezien het verloop van eerdere vredesonderhandelingen valt er nauwelijks een resultaat te verwachten. Integendeel. De Palestijnen dreigen na het verlopen van Kerry’s deadline een beroep te gaan doen op internationale organisaties en het Internationaal gerechtshof, en in Israel gaan steeds meer stemmen op voor een eenzijdige terugtrekking van de Westbank achter zelf gekozen lijnen.

De taktiek van Abbas

‘Denk maar niet dat Abbas iets gaat tekenen’, kopte de Israelische professor in de Politicologie Shlomo Avineri onlangs boven een opiniestuk voor het kritische dagblad Ha’aretz. 
Avineri verwijst naar de onderhandelingen met Olmert. Die was bereid tot nooit eerder voorgestelde concessies. Maar toen hij wilde dat Abbas een overeenkomst tekende op basis daarvan, gaf Abbas niet thuis. Het resultaat: de concessies die Olmert wilde doen waren bekend, terwijl Abbas zich nergens op had vastgelegd. Maar toen er weer sprake was van onderhandelingen, wilde Abbas wel de niet geaccepteerde concessies van Olmert als uitgangspunt nemen. 
Dit is een taktiek, zegt Avineri: precies hetzelfde gebeurde in 1995 tussen Abbas en Yossi Beilin. Ook toen leidden de besprekingen tot vergaande Israelische concessies, ook toen wilden de Israelische onderhandelaars de zaak vastleggen op papier en tot een overeenkomst komen – en ook toen brak Abbas op dat moment de besprekingen af. Er kwam geen verdrag, alleen een document waarin Israelische concessies waren vastgelegd. In Camp David vroeg president Clinton, die genoeg kreeg van deze methode, Arafat om nu zelf met een voorstel te doen. Dat voorstel is er niet gekomen.

Realistische maatregelen

De Palestijnen, stelt Avineri, zijn alleen duidelijk over hun territoriale eisen – maar zij hebben nooit één voorstel of concessie aangeboden om voor Israel cruciale kwesties op te lossen, zoals het ‘recht op terugkeer’ of het erkennen van Israel als Joodse staat hebben.
Abbas is een prima gesprekspartner zolang de gesprekken de Israelische onderhandelaars verleiden tot het aanbieden van concessies, en het vastleggen daarvan. Maar zodra het zover is, vindt hij een voorwendsel om de onderhandelingen te staken. En bij volgende onderhandelingen wil hij steevast de concessies die Israel bereid was te doen voor vrede als uitgangspunt nemen, zonder dat daar van Palestijnse kant ooit iets tegenover wordt gesteld.
Als hetzelfde ditmaal weer gebeurt, schrijft Avineri, moet Israel zijn optimistische vertrouwen in besprekingen opgeven en zelf realistische oplossingen zoeken: interim- of deelakkoorden, eenzijdige maatregelen, een stop op meer nederzettingenbouw. 
Israel moet accepteren dat ook zonder een vredesverdrag maatregelen kunnen worden genomen om de conflicten terug te brengen en de situatie drastisch te veranderen. Zo is het gegaan met Cyprus, Kosovo en Bosnië, zegt Avineri. Misschien is dit ook hier het enige dat op dit moment mogelijk is.

Avineri is geen eenling of rechtse hardliner en gaat evenmin kort door de bocht waar het vredesonderhandelingen betreft: hij is een gerespecteerd wetenschapper verbonden aan de Hebrew University in Jeruzalem en was onder meer gastdocent bij Ivy League universiteiten in de VS en instituten als het Carnegie Endowment for International Peace.

Lees hier het stuk van Avineri. 
Foto: Obama verwelkomt President Peres in het Witte Huis, mei 2009. Official White House foto: Pete Souza.