vrijdag 16 augustus 2013

Israelische burgers als leger in sociale media oorlog

 

Dit bericht is door verschillende Nederlandse media overgenomen, en past natuurlijk naadloos in het beeld van een machtige en sinistere pro-Israellobby die achter de schermen opereert om haar geheime agenda erdoor te krijgen. Dit soort berichten leidt ertoe dat mensen die het voor Israel opnemen er steevast van worden beticht betaald te worden door het CIDI of de ambassade. In werkelijkheid is er van al dit soort plannen van Israel weinig terecht gekomen en de bloggers uit de pro-Israel scene die ik ken doen het allemaal onbezoldigd met af en toe een leuke dreigbrief of scheldkannonade als beloning (op de website van Likoed staat ergens een compilatie van wat ze de afgelopen jaren zoal aan negatieve post hebben gekregen, en daar wordt je niet vrolijk van...). Het idee dat mensen die het voor Israel opnemen dat doen uit eigen overtuiging, omdat ze het niet eens zijn met de steeds fellere en eenzijdigere kritiek en zich zorgen maken over het toenemende anti-Israel sentiment in de samenleving, komt bij velen niet op, dus daarom benadruk ik dat hier nog maar even.

 

Zie ook Wouters commentaar op Israel Palestina Info . 

 

RP

----------

 

Government to use citizens as army in social media war

http://www.jpost.com/Diplomacy-and-Politics/Government-to-use-citizens-as-army-in-social-media-war-322972

By GIL HOFFMAN

08/14/2013 05:56

  

Plan to utilize students and other supporters of Israel around the world in the state’s efforts to defend itself in social media.

 

 

The Prime Minister’s Office has a far-reaching plan to utilize students and other supporters of Israel around the world in the state’s efforts to defend itself in social media, Yesh Atid MK Dov Lipman told The Jerusalem Post last week.

Ha’aretz  reported Tuesday about a small aspect of the plan involving scholarships for local university students who will advance messages about Israel in interactive media. But there are also plans to coordinate social media efforts with Jewish organizations, Facebook groups and with pro-Israel student groups around the world.

“We need a unified effort to explain why we have a legal right to be here in Israel,” Lipman said. “That is key to defeat the movements pushing to boycott, divest and sanction Israel.”

Lipman and the Prime Minister’s Office’s director for interactive media, Danny Seaman, explained the plans in a meeting of the Knesset’s Diaspora Affairs Committee last month. The plans have received the direct approval of Prime Minister Binyamin Netanyahu.

A government liaison for Israel advocacy on social media is to be in charge of obtaining rapid responses from relevant Israeli officials whenever news happens and generating stories on Facebook, Twitter and YouTube on positive steps Israel is taking that the mainstream media has ignored. The messages are to be coordinated with all the bodies that deal with public diplomacy, including the IDF.

“With social media, you can’t wait,” an official involved in the effort said.

“We will get authoritative information out and make sure it goes viral. We won’t leave negative stories out there online without a response, and we will spread positive messages. What we are doing is revolutionary.

We are putting public diplomacy in the hands of the public.”

Several international Jewish organizations intend to be involved in the effort, which is still in its planning stages, including the World Union of Jewish Students, Jewish National Fund, Jewish Agency, World Jewish Congress and Stand With Us. A system is being created to coordinate the organizations’

 

Palestijnse kinderen leren in VN-kampen Israel te haten

 

Wij hebben hier ook al over geschreven; het is eigenlijk ongelofelijk dat dit al jaren gebeurt en dat buiten de pro-Israel scene niemand erover aan de bel trekt. Iedereen die oprecht voor vrede is (en niet voor een overwinning van de Palestijnen en het verdwijnen van Israel) zou dit moeten afkeuren en als een obstakel voor vrede zien. Het feit dat mensen als Dries van Agt, Jaap Hamburger, Abu Pesoptimist (Maarten-Jan Heijmans) en al die andere mensen die zogenaamd voor een tweestatenoplossing en vrede tussen beide volken zijn, hierover zwijgen, spreekt boekdelen. Zodra een Israeli zich racistisch uitlaat of er een racistische passage in een Israelisch schoolboek is ontdekt schreeuwen ze moord en brand. Wanneer zeer veel erger en op grotere schaal haat en geweld op Palestijnse scholen of zomerkampen blijkt te worden onderwezen, is dat uiteraard slechts zionistische propaganda. Wat kan de wereld soms lekker simpel zijn.  

 

Wat de kinderen in de UNRWA kampen leren is nog erger dan ik dacht. Ze leren niet alleen dat ze het recht hebben op de plaatsen waar hun grootouders uit vertrokken c.q. vluchtten (Haifa, Akko, Jaffa, Beersheva etc.), maar ook dat ze de plicht hebben die plaatsen met geweld in te nemen. Ze leren dat ze door standvastigheid en heldenmoed zullen overwinnen. (zelfmoord)terroristen worden geeerd als martelaren en als voorbeeld gesteld voor de kinderen. In gedichten en liedjes wordt de overwinning bezongen. En ze leren de Joden te haten. 

 

RP 

 

Een paar citaten ter illustratie:  

“UNRWA’s adherence to UN neutrality is absolutely incompatible with funding or in any way assisting terrorism, terrorists or members of guerrilla-type organisations.”

 

That message conflicts starkly with a burka-clad speaker in the report who tells a circle of young campers, “With God’s help and our own strength we will wage war. And with education and Jihad we will return to our homes!”

 

Another scene shows a young girl singing to a circle of her clapping friends. “I will not forget my promise to take back my land,” she sings.

“We are filled with rage,” sings an older camper.

 

Her (a teacher, RP) story soon takes a chilling turn. The Palestinians were having a nice barbecue on the beach when a wolf appeared, she recounts. “Who is the wolf?” the teacher asks. “The Jews! Isn’t it true that the Jews are the wolf?”

“Who expelled us?” she asks the kids, who listen with rapt attention. “The Jews!” they yell energetically.

 

“I will defeat the Jews,” a camper named Tayma tells the documentary crew. “They are a gang of infidels and Christians. They don’t like Allah and do not worship Allah. And they hate us.”

One young campers sums up, “The summer camp teaches us that we have to liberate Palestine.”

------------------ 

 

Palestinian kids taught to hate Israel in UN-funded camps, clip shows

Teachers at UNRWA summer camps filmed declaring ‘Jews are the wolf,’ telling young campers they will return to Haifa, Jaffa, Acre 

http://www.timesofisrael.com/palestinian-kids-taught-to-hate-israel-in-un-funded-camps-clip-shows/

  August 14, 2013, 1:15 am

 

Palestinian children in the Balata refugee camp at storytime in a summer camp run by the United Nations Relief Works Agency. (photo credit: Youtube/ screengrab)

New video footage appears to show Palestinian children in summer camps run by the United Nations Relief and Works Agency (UNRWA) being taught that “Jews are the wolf,” and that they will one day conquer Israeli cities by force.

The video, uploaded to Youtube in late July and screened in part on Channel 2 news on Tuesday night, was directed by journalist David Bedein, who has written extensively about United Nations activities for the Israel Resource News Agency in Jerusalem. Channel 2 said the UN had promised to look into the indications in the report that UNRWA-funded camps were inciting hostility to Israel among young Palestinians.

Entitled “Camp Jihad,” the report says it shows footage from UNRWA summer programs in the Balata refugee camp north of Nablus and in the Gaza Strip. The focus of the camps, according to campers and staff in the clip, is educating the young Palestinians about the “Nakba”, the Palestinian term for the consequences of the 1948 war in which Israel won its independence. 

In one scene, Amina Hinawi, director of the Gaza camp, explains her educational approach: “We teach the children about the villages they came from…,she says, “this way, every child will be motivated to return to their original village.”

“UNRWA finances this summer camp,” she continues. “I’m very, very, very appreciative of UNRWA.”

The United States was the largest single donor to UNRWA in 2011, according to the organization’s website, with a total contribution of over $239 million, followed by the European Commission’s $175 million. These two sources accounted for about 42 per cent UNRWA’s income for its core program budget.

“We teach the culture of the Nakba to campers,” emphasized Nasrin Bisharat, an UNRWA social worker at the Balata camp, in the report. “That way they know their origins. Even the names of their teams are, for example, Haifa, Acre… We try, on days like Nakba Day, to commemorate the Nakba in the school.”

In another scene, a teacher is heard asking the students, “Do you want to return to Jaffa?” They respond enthusiastically, “Yes!” “Haifa?” “Yes!” “Nazareth?” “Yes!”

All these cities are inside modern sovereign Israel.

Created in 1949 to aid Palestinian refugees, UNRWA has been slammed by some in Israel and the US for backing terror organizations and causing more harm than good.

In one case, former UNRWA head Peter Henson was heavily criticized for saying “there are Hamas members on the UNRWA payroll and I don’t see that as a crime.” During 2010, the Canadian government cut off funding to the organization, saying its money would be transferred to projects in a more accountable way.

“Neutrality is critically important to United Nations humanitarian agencies,” reads the UNRWA website, “– as well as ICRC and NGOs – to gain and maintain the confidence of all needed to operate independently, safely and effectively, especially in politically-charged or conflict situations. Neutrality is also a core obligation and value of UN staff and an important condition for our donors’ continued trust and financial and political support.

“UNRWA’s adherence to UN neutrality is absolutely incompatible with funding or in any way assisting terrorism, terrorists or members of guerrilla-type organisations.”

That message conflicts starkly with a burka-clad speaker in the report who tells a circle of young campers, “With God’s help and our own strength we will wage war. And with education and Jihad we will return to our homes!”

Another scene shows a young girl singing to a circle of her clapping friends. “I will not forget my promise to take back my land,” she sings.

“We are filled with rage,” sings an older camper.

Many of the children and teachers return to the theme of an idyllic, worry-free Palestinian existence, sitting on the beach and sailing the Mediterranean, until the Jews expelled them.

“Our parents were on the beach,” a teacher in Balata tells the young campers sitting around her during story time. “They sailed ships, they would travel, they had cars, palaces, and villas… Every night they would tell stories.”

She then asks the children if Palestinians still have the sea, and if they want to go to the sea in Jaffa, Haifa, and Acre. Notwithstanding her passion for teaching about local geography, she asks the children if they would like to return to the sea in the land-locked city of Nazareth.

Her story soon takes a chilling turn. The Palestinians were having a nice barbecue on the beach when a wolf appeared, she recounts. “Who is the wolf?” the teacher asks. “The Jews! Isn’t it true that the Jews are the wolf?”

“Who expelled us?” she asks the kids, who listen with rapt attention. “The Jews!” they yell energetically.

“I will defeat the Jews,” a camper named Tayma tells the documentary crew. “They are a gang of infidels and Christians. They don’t like Allah and do not worship Allah. And they hate us.”

One young campers sums up, “The summer camp teaches us that we have to liberate Palestine.”

 

Israel beïnvloedt online debatten (IPI)

 
NetanyahuFacebook
 

~ door: Wouter ~

De NOS berichtte gisteren wat velen al wisten of vermoedden: Israel probeert heimelijk via betaalde stromannen en/of getrainde vrijwilligers de publieke opinie in het Westen naar zijn hand te zetten om het beleid van de regering te verdedigen op online fora, in sociale media en middels ingezonden brieven en opiniestukken.

Dergelijke voornemens zijn alles behalve nieuw, maar hebben tot nu toe nooit veel opgeleverd. Eens in de zoveel tijd melden Israelische kranten dat de regering tot een nieuw Public Diplomacy initiatief heeft besloten. Er worden wat mooie glossy folders gemaakt, de Israelische ambassade stuurt wat informatie rond, en daar blijft het meestal bij.

Met het organiseren en financieren van steun van groepen en individuen, waaronder studenten, om haar zaak te bepleiten via sociale media, bewijst de Israelische regering deze geen dienst volgens mij. Mensen die het voor Israel opnemen in de (oude en nieuwe) media, krijgen nu al te horen dat ze een verlengstuk van de Israelische ambassade of de regering in Jeruzalem zijn en ervoor betaald zouden krijgen, en dat wordt zo alleen maar erger.

Grotere Israelische projecten zoals de in 2005 gelanceerde 'Brand Israel' reclamecampagne hebben de media vooral nog sceptischer gemaakt. Pro-Palestijnse actiegroepen zien sindsdien elk optreden van een Israelische dansgroep of muziekgezelschap als een door de Israelische regering gestuurde propagandatour en houden standaard protestmanifestaties bij de ingang. Soms wordt ook de voorstelling zelf verstoord. Evenzo komen de iets te enthousiast door de Israelische regering gepromote jaarlijkse homo-parades in Tel Aviv voor een deel van de homogemeenschap in een twijfelachtig daglicht te staan als 'pinkwashing' praktijken die slechts het liberale imago van Israel zouden moeten oppoetsen. Dit terwijl de relatieve vrijheid en pluriformiteit in de Israelische samenleving juist wel degelijk iets is waarmee het zich positief onderscheidt van alle andere landen in de regio.

Het CIDI, dat in 1974 werd opgericht door de Joodse gemeenschap in Nederland, had veel minder effectief kunnen werken als het door de Israelische regering was opgezet. Zonder al te ver van het regeringsbeleid af te wijken, spreekt het zich al vele jaren eenduidiger dan Israel zelf uit voor een tweestatenoplossing. Toch kan het geen goed doen bij het koor van (zelf vaak op Nederlandse overheidssubsidies leunende) pro-Palestijnse organisaties, die het blijven afdoen als een spreekbuis van de Israelische regering.

Ook medewerkers van IPI krijgen met enige regelmaat zulke verdachtmakingen naar hun hoofd, omdat we vaak de (onderbelichte) Israelische standpunten en argumenten onder de aandacht proberen te brengen, en kritiek leveren op de Arabische kant die in de meeste media niet (meer) doordringt. Soms wordt verondersteld dat wij zelf Israeli's, Joden of anders wel christenzionisten zijn. Van de huidige drie medewerkers van IPI is echter niemand iets van dien aard, en we ontvangen van niemand geld voor onze bezigheden of onze website. Zoals ieder ander proberen we de publieke opinie te beïnvloeden door onze mening te geven en die te onderbouwen met argumenten en voorbeelden.

De Israelische politiek is bovendien ook verdeeld over het vredesvraagstuk, en afwisselende regeringen hebben verschillend beleid gevoerd. Zelfs binnen één regering liggen de standpunten meestal ver uiteen. Zou ik als betaalde hasbara-activist de mening van Livni, Netanyahu of Bennet moeten verkondigen? En bij de volgende regering mee van mening moeten switchen?

Ik vind het nederzettingenbeleid al 20 jaar een ramp voor Israel en voor de Palestijnse zaak, en kan nauwelijks enig vertrouwen opbrengen in de vredesbereidheid van Netanyahu. Alleen in Livni heb ik wel vertrouwen, maar met 6 zetels en de huidige coalitiepartners is de kans klein dat ze echt iets kan bereiken in onderhandelingen. Ik denk niet dat ik met deze mening in aanmerking kom voor een hasbara-beurs van de huidige Israelische regering.

 

donderdag 15 augustus 2013

UNRWA zomerkampen: vrede begint hier (IMO)

 
UNRWA-school
 

= IMO Blog =

'Peace starts here', aldus de slogan van de UNRWA zomerkampen die in diverse vluchtelingenkampen in Gaza en op de Westoever worden gehouden voor Palestijnse kinderen. Deze zomerkampen worden gefinancierd door o.a. de VS, Canada, de EU, het Verenigd Koninkrijk en Noorwegen. Zonder deze financiële steun zouden de kampen niet kunnen worden gehouden. De intentie van deze steun is naar ik aanneem om de kinderen uit de vluchtelingenkampen, die het vaak al best moeilijk hebben, een paar mooie zomerweken te geven met plezier en spelletjes, en dat met een educatief tintje. De praktijk is helaas geheel anders.

Een cameraploeg nam er een kijkje en sprak met de kinderen en onderwijzers om een beter beeld te krijgen van wat er gebeurt en wordt onderwezen op de zomerkampen. Het beeld dat daaruit komt is ontluisterend (dit zou nou een perfect item zijn voor een onderzoeksjournalistiek kwaliteitsprogramma zoals Zembla of Tegenlicht of Reporter, maar daar zullen we nog lang op kunnen wachten).

Terugkeer

De onderwijzers vertellen dat de Nakba en het zogenaamde recht op terugkeer een centrale plaats innemen op de kampen. Ze leren de kinderen waar ze 'eigenlijk' vandaan komen (d.w.z. de nu Israelische plaatsen waar hun grootouders vandaan kwamen). De cameraploeg is er ook bij wanneer de docenten de kinderen vertellen dat ze heel Palestina met geweld moeten terugpakken, dat de Joden ze allemaal hebben verdreven en vermoord, dat ze sterk moeten zijn en dan zullen overwinnen, dat het hele land van de rivier tot de zee hun toebehoort. Ze laten de kinderen eindeloos de Israelische steden opdreunen waar hun grootouders vandaan komen en dat ze daar naartoe terug willen, ze laten de kinderen scanderen dat Palestina een Arabisch land is van de rivier tot de zee en dat men Haifa en Akko zal bevrijden. Alles lijkt in het teken te staan van de Terugkeer en de Bevrijding van de Israelische steden en dorpen waaruit de grootouders kwamen. Op vliegers worden de namen van deze plaatsen geschreven, sportteams krijgen de namen van deze plaatsen, en de kinderen moeten steeds weer expliciet aangeven of nazeggen dat men met geweld zal overwinnen.

Een docent vertelt de kinderen: 'We zullen terugkeren naar onze dorpen met kracht en eer. Met Gods hulp en onze kracht zullen we oorlog voeren, met educatie en jihad zullen we terugkeren'. Een andere docente vertelt de kinderen hoe mooi de zee was en hoe fantastisch het leven van hun voorouders aan het water, waar men alles had en de hele dag lekker aan het strand kon barbecueën en zeilen, totdat de Joden kwamen om ze te verdrijven en vermoorden. De kinderen wordt gevraagd wat ze van de Joden vinden en een meisje antwoordt: 'Ik zal de Joden verslaan. Ze zijn een bende ongelovigen en christenen en ze haten ons.' In liedjes bezingen de kinderen de heldendaden van de martelaren en hoe ze zullen overwinnen. Kinderen vertellen ook dat ze hun belofte niet zullen vergeten om het land met geweld terug te nemen en dat de zomerkampen hun leren dat ze Palestina moeten bevrijden en vastbesloten moeten zijn om terug te keren.

In een ander filmpje krijgen we een inkijkje in wat er op UNRWA scholen wordt geleerd. Zo'n 500.000 kinderen krijgen les op deze scholen. De scholen in de Palestijnse gebieden gebruiken lesmateriaal dat door de Palestijnse Autoriteit is vervaardigd. Een les begint als volgt. Docent schreeuwt: 'Glorie aan een bevrijd en Arabisch Palestina!' Kinderen scanderen dit na. Docent: 'Glorie en eeuwig leven voor de martelaren en de rechtvaardigen!' Kinderen scanderen het na. Beide zinnen worden nog eens herhaald. Docent: 'We zullen Jeruzalem bevrijden!' Kinderen scanderen het na, met hun armen en vuisten zwaaiend.

Daarna vertelt een docent dat men het recht en de verantwoordelijkheid heeft om de dorpen terug te nemen waaruit men is verdreven en dat het recht op terugkeer centraal staat in het curriculum. Een leerling vertelt: 'Ze leren ons dat Jaffa ons land is en verboden om op te geven'. Een leerling vertelt dat 'Joden onze vijanden zijn, die we allemaal moeten doden'. Op de vraag wat het recht op terugkeer betekent, antwoordt een kind: 'Stenen gooien naar de Joden en ze afslachten'. En een ander: 'We zullen de Joden doden'. Een onderzoeker van de schoolboeken van de UNRWA legt tot slot uit dat het curriculum is gemaakt voor oorlog en strijd. Men leert hierin dat men geen vrede moet sluiten, de ander niet moet erkennen, Israel wordt gedemoniseerd en opgeroepen tot de gewapende strijd. In het filmpje worden daar nog meer voorbeelden van gegeven, maar dit lijkt me voor nu duidelijk genoeg.

Propaganda

'Zionistische propaganda', zeggen de Meulenbelts, Hamburgers en hun adepten natuurlijk, en inderdaad, ik zal jullie de moeite besparen, beide filmpjes zijn afkomstig van het Nahum Bedein Centre for Near East Policy Research, een pro-Israel organisatie. Ik daag jullie echter uit de filmpjes te bekijken, te checken of de vertalingen kloppen en aan te geven waar beelden zijn vervalst of waarom anders de hier weergegeven inhoud niet met de werkelijkheid overeen zou komen.

De filmpjes laten haarscherp zien waarom er nog geen vrede is en voorlopig niet zal komen: Palestijnse kinderen worden geïndoctrineerd en geïnjecteerd met haat voor de Joden. Het doet denken aan de Sovjet propaganda tegen het Westen, of actueler de propaganda in Noord-Korea tegen het Westen. Ze worden gedrild en volgepompt met haat. De docenten geven openlijk toe dat het doel niet is ze een reëel beeld te geven van de situatie en de geschiedenis van het land, maar dat ze moeten leren dat de plaatsen waar hun voorouders vandaan komen van hen zijn en ze de plicht hebben die te bevrijden. De kinderen worden niet klaargestoomd voor het opbouwen van hun land, maar om te vechten tegen Israel. De docenten vertellen de kinderen ook dat deze bevrijding mogelijk en reëel is, dat het hun enige toekomst is, in de kampen is geen toekomst en elders ook niet.

Ik zou willen dat ook maar een sympathisant van de Palestijnen eens naar een van de filmpjes kijkt en zich oprecht voorstelt hoe dit uitwerkt op het conflict. Israel gaat natuurlijk geen vijf miljoen nakomelingen van de vluchtelingen toelaten, en ook geen 1 miljoen, of zelfs 500.000, en al helemaal niet als die mensen stuk voor stuk zijn volgepompt met Jodenhaat. Het zijn deze mensen die een oplossing in de weg staan, die ervan overtuigd zijn, door jarenlange indoctrinatie, dat geweld tegen Israel de enige weg is, dat men niks toe mag geven en uiteindelijk wel zal overwinnen, inshallah. Iedereen die niet voor totale oorlog is, die de mensen aan beide kanten beter gunt, zou zich hier zorgen over moeten maken en zou moeten inzien dat dit minstens evenzeer een probleem is als Israelische extremisten (een kleine minderheid, maar wel eentje die soms flink roet in het eten kan gooien).

Niet verwonderlijk, hebben de scholen al tientallen zelfmoordterroristen afgeleverd die een veelvoud aan slachtoffers maakten. Voormalig Hamas leider Ahmed Yassin gaf er les, naast o.a. een kopstuk uit de Islamitische Jihad. Yassin leerde de kinderen dat 'de weg naar Palestina door het bloed van onze martelaren loopt'.

UNRWA

Het zogenaamde recht op terugkeer is een van de grootste obstakels voor een oplossing van het conflict. Het druist in tegen een tweestatenoplossing en de idee van twee staten voor twee volken. Het is duidelijk dat men niet wil terugkeren naar Israel, maar het land wil bevrijden en de Joden verdrijven. Geen enkele geïnterviewde of gefilmde docent of leerling pretendeert dat er nog ruimte is voor een Israel, voor de Joden, in het land. Palestina moet weer Arabisch worden. En daarmee wordt, zo zegt men heel expliciet, het hele gebied tussen de Jordaan en de zee bedoeld. Waarom leert de UNRWA de leerlingen dit? Waarom heeft men docenten in dienst die dit leren? Waarschijnlijk omdat dit de overheersende visie is onder Palestijnen en men vooral Palestijnen in dienst heeft. Palestijnen die op hun beurt ook weer zijn geïndoctrineerd op school en in de moskee. Een 'gezonde' portie wantrouwen en animositeit tegenover Israel kan natuurlijk verklaard worden uit de realiteit van het conflict, maar de extreme haat die ik in deze filmpjes, en in talloze preken, kinderprogramma's op PA en Al Aqsa TV etc. etc. tegenkwam gaat veel verder dan dat.

Waarom geeft het Westen UNRWA geld hiervoor, en vooral, waarom eist men niet dat de scholen stoppen met deze waanzin en de kinderen leren rekenen, schrijven, en andere nuttige zaken? Krijgen kinderen in kampen van de UNHCR een dergelijke haat bijgebracht tegen de landen waaruit men is gevlucht? Leren de Tibetanen dat je alle Chinezen moet doden? De Koerden dat alle Turken verdoemd zijn en dood moeten en heel Turkije bevrijd? Volgens mij is de Palestijnse haat tegenover Israel vrij uniek in hevigheid.

De enige reden die ik kan bedenken dat dit nog niet is aangepakt is dat zodra politici, diplomaten en VN leden het woord 'Palestina' horen en er een negatief verhaal bij wordt verteld er een waasje voor hun ogen komt, ze bedwelmd raken om even later op te schrikken en zich niks meer te herinneren van het voorgaande. En dus kunnen er tientallen filmpjes verschijnen, kunnen religieuze Palestijnse leiders in honderden toespraken en donderpreken Hitler prijzen en de Joden doodwensen, en kunnen leiders als Abbas en Erekat eindeloos voor eigen volk herhalen dat men Israel nooit zal erkennen, dat er geen twee staten voor twee volken komen, dat men het recht heeft op gewapend verzet en dat men geen duimbreed toe zal geven.

Het maakt niet uit wat men zegt, wat de Palestijnse media zeggen, wat op Palestijnse scholen wordt onderwezen, de politici en diplomaten en leiders uit het Westen blijven zeggen dat de 'gematigde leider Abbas voor vrede en een Palestijnse staat naast een veilig Israel is'. En de kranten en andere media blijven dat herhalen, en wijzen maar weer eens op de nederzettingen en de nieuwe woningen die Israel heeft aangekondigd. Het is alsof we allemaal blijven roepen dat de Keizer keurig netjes is aangekleed, maar het vieze jasje van zijn vrouw, dat kan echt niet.

Ratna Pelle

 

EU richtlijnen over nederzettingen Israël zijn onjuist en contraproductief (IPI)

 
wallPalestinianflags
 

- Door Tjalling.  -

Er was afgelopen weken veel aandacht in de media voor een reeks nieuwe richtlijnen van de EU betreffende Israël. Israëlische bedrijven die zich in bezet (Palestijns) gebied bevinden of daar actief zijn, zullen vanaf 2014 niet meer kunnen rekenen op financiering vanuit de Europese Unie. De maatregelen houden verband met het EU-standpunt dat de 'nederzettingen' illegaal in bezet gebied staan en tevens hét obstakel van de vrede zouden zijn. Op dit standpunt van de EU valt heel wat af te dingen en de daarmee verband houdende nieuwe richtlijnen voor Israël zullen contraproductief uitpakken.

In onder meer Trouw en de Volkskrant verscheen een bericht waarin werd gemeld dat 'EU-lidstaten op geen enkele wijze financiële steun mogen geven aan bedrijven die de facto de internationaal erkende grenzen van Israël niet respecteren'. Deze beslissing werd afgelopen juni genomen. Ook werd er gespecificeerd dat de 'samenwerking tussen de EU en Israël niet meer van toepassing zal zijn op de gebieden die sinds 1967 door Israël worden bezet'. Hierdoor wordt onderscheid gemaakt tussen de Israëlische staat enerzijds en de Westelijke Jordaanoever, Oost-Jeruzalem, de Gazastrook en de Golanhoogte anderzijds. Door het maken van dit onderscheid eigent de EU zich kennelijk het recht toe te bepalen wat Israëls grenzen zouden moeten zijn, namelijk de zogenoemde Groene Lijn van de wapenstilstand in 1949, die in de verdragen destijds uitdrukkelijk niet als grens gold. Onvermeld blijft dat de grens van de Westbank tot op heden niet officieel is vastgelegd. De Veiligheidsraad van de Verenigde Naties heeft in resolutie 242 weliswaar bepaald dat Israël zich zou moeten terugtrekken uit bezette gebieden, maar erkent tevens het recht op veilige en erkende grenzen. Het was volstrekt niet de bedoeling van deze resolutie om één van de partijen eenzijdig tot stappen te dwingen. De souvereiniteit en onafhankelijkheid van alle staten in de regio moest erkend en gerespecteerd worden. Dat sloeg op het erkennen van Israël door de Arabische buren; van een Palestijnse staat was toen nog geen sprake.

Citaat uit een ingezonden stuk van Tom Struick van Bemmelen aan de redactie van Elsevier:

Een wapenstilstandlijn is nog geen grens. De befaamde resolutie 242 van de Veiligheidsraad uit 1967 stelt uitdrukkelijk dat Israël recht heeft op erkende en veilige grenzen, in ruil voor een gedeeltelijke terugtrekking uit veroverd gebied. De wapenstilstandlijn van 1949 geeft Israël duidelijk geen veilige grenzen. Daarmee is Israël in het midden slechts 15 kilometer breed. Resolutie 242 is het uitgangspunt geweest van de tussen Israël en de Palestijnse Autoriteit gesloten verdragen, zoals de Oslo-akkoorden. Daarin is dan ook uitdrukkelijk vastgelegd dat de definitieve grenzen in onderlinge onderhandelingen zullen worden bepaald.

Ook gaat de EU voorbij aan het feit dat er al vóór 1948 sprake was van Joodse bewoners op de Westoever. In de onafhankelijkheidsoorlog heeft Jordanië de Joden uit de Westelijke Jordaanoever en Oost-Jeruzalem verdreven en deze in 1950 geannexeerd, wat door maar slechts twee landen werd erkend. Op één na werden alle synagogen in Oost Jeruzalem vernield.

In het najaar van 2003 presenteerden oppositieleiders van beide betrokken partijen het informele 'Geneefse Akkoord', waarin beide kanten historische concessies deden om tot een vredesregeling te komen. Er zou een Palestijnse staat komen in bijna geheel de pre-1967 grenzen, met een één-op-één landruil van zo'n 3% voor enkele Israëlische nederzettingenblokken. Of dit allemaal werkelijk kan worden gerealiseerd is natuurlijk de vraag, maar de Europeanen hebben er geen rekening mee gehouden, dat men er bij eerdere vredesbesprekingen vanuit is gegaan, dat grote Joodse blokken nederzettingen in een vredesverdrag bij Israël komen en dat de Palestijnen daarvoor worden gecompenseerd met strategisch minder belangrijke gebieden. Dit akkoord is kennelijk ook ontglipt aan de aandacht van de EU.

De richtlijnen van de EU worden in Israël als dictaat gezien. Netanyahu: "We aanvaarden geen dictaten van buitenaf. Deze knopen kunnen alleen doorgehakt worden in het kader van rechtstreekse onderhandelingen tussen de partijen." Zijn reactie is niet meer dan logisch. De uiteindelijke resultaten zullen inderdaad tot stand moeten komen uit onderhandelingen tussen de direct betrokken partijen. Andere politici in Israël waarschuwen dat de beslissing van Europa nadelig kan zijn voor de inspanningen van de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken John Kerry om opnieuw vredesgesprekken op te starten tussen Israëli's en Palestijnen.

De EU-benadering brengt de vrede dus geen stap dichterbij, integendeel zelfs. Als reactie hierop neemt Israël namelijk vergeldingsmaatregelen tegen de EU door voortaan geen medewerking meer te verlenen aan projecten van de EU in de Palestijnse gebieden die volledig onder Israëlische controle vallen. Bovendien wekken de Palestijnen als het er echt op aankomt de indruk geen vrede met Israël te willen sluiten. Yasser Arafat weigerde in 2000 bijvoorbeeld in te stemmen met het compromisvoorstel van Bill Clinton, en Abbas brak de onderhandelingen met Olmert af en is nauwelijks te bewegen om met Netanyahu rond de tafel te gaan zitten. Daarvoor bestaat bij de Europese Unie alle begrip. Voor het mislukken van vrede krijgt Israël telkens de zwartepiet toegespeeld.

Een woordvoeder van Bondskanselier Merkel noemde de richtlijnen van de EU pure ideologie en symboolpolitiek die de vrede niet bevordert. Volgens mij is dit zeer juist onder woorden gebracht. Bovendien is het werkelijk meten met twee maten door altijd de focus op Israël te leggen terwijl er zoveel andere landen zijn die gebieden zoals Cyprus, Tibet en West Sahara bezet houden en mensenrechten schenden.


Bronnen:

 

Waar zijn de pro-Palestijnen als Israel geen rol speelt?

 

Okay, de vraag is niet echt origineel, maar wel des te prangender: inmiddels zijn bijna 1500 Palestijnen omgekomen in de Syrische burgeroorlog. Zo'n 70.000 Palestijnse vluchtelingen zijn van Syrië naar Libanon gevlucht, en dat vinden de Libanese autoriteiten niet leuk, omdat het de demografische verhoudingen in het land verstoort. Daarom worden geen Palestijnse vluchtelingen meer toegelaten die het geweld in Syrië ontvluchten. Wanneer Israel vluchtelingen weert schreeuwt de hele pro-Palestina crowd apartheid en racisme, maar nu zijn ze een stuk rustiger. Wanneer Israel Palestijnse vluchtelingen doodt staan de beelden op de voorpagina's van alle kranten, maar ook daar is het nu een stuk rustiger.  

 

Het is een bekend fenomeen: Palestijns leed is met name interessant wanneer Israel erbij betrokken is. Leed van mensen uit andere continenten is sowieso vooral interessant wanneer het Westen erbij betrokken is, maar de focus en pre-occupatie met Israel gaat nog veel verder dan dat, en neemt groteske vormen aan. Tel daarbij op de oorverdovende stilte wanneer Israel iets goeds doet, zoals de honderdduizenden Palestijnen die vanwege het einde van de Ramadan vrij naar Israel konden reizen om in de Al Aqsa Moskee te bidden of lekker een dagje naar het strand te gaan. Nee, dan hebben we het nog niet over de meer dan 200.000 Palestijnen die het afgelopen jaar in Israelische ziekenhuizen werden behandeld, waaronder gewonde vluchtelingen uit Syrië. 

 

RP

----------

 

Palestinians Being Slaughtered, Displaced
Where are the "Pro-Palestinians"?

http://www.gatestoneinstitute.org/3934/palestinian-refugees-syria-lebanon

by Khaled Abu Toameh
August 14, 2013 at 5:00 am

The mistreatment of Palestinians at the hands of the Lebanese authorities always reminds one of those university professors and political commentators living in the U.S. who pretend to be "pro-Palestinian." They focus their attacks on Israel, and ignore the real suffering of the Palestinian people at the hands of Arab countries.

As Israeli authorities issued permits last week to hundreds of thousands of West Bank Palestinians to visit Israel, the Lebanese government decided to ban Palestinian refugees fleeing the war in Syria from entering Lebanon.

So while Palestinians are being slaughtered and forced out of their homes in Syria, the Lebanese government is preventing them from entering Lebanon.

The Israeli permits, which were issued on the occasion of the Muslim feast of Eid al-Fitr, enabled hundreds of thousands of Palestinians to visit shopping malls, restaurants and beaches in Tel Aviv, Jaffa, Haifa, Jerusalem and Acre.

But as the West Bank Palestinians were celebrating the feast in Israel, thousands of their brethren found themselves stranded along the border between Syria and Lebanon.

The Wavel refugee camp for Palestinians, near Baalbek in Lebanon. Palestinians fleeing the Syrian civil war have been given shelter in Wavel with the assistance of UNRWA. (Image credit: European Commission DG ECHO)

And as the Palestinians were enjoying their time at the beaches, malls and restaurants in Israel, word came that the number of Palestinians killed in Syria over the past two years has now risen to 1,472.

According to the Palestinian human rights foundation Rasd, the Lebanese decision to ban Palestinian refugees from entering Lebanon is a "violation of the Lebanese international commitments."

The group also expressed its surprise over the Palestinian Authority's "silence" towards the suffering of the Palestinian refugees fleeing from Syria.

The Lebanese ban did not surprise those who have long been following Lebanon's apartheid policies against Palestinians. These policies include laws prohibiting Palestinians from owning property and working in dozens of professions.

Although the Lebanese authorities have not offered any reason for the latest anti-Palestinian move, some Lebanese politicians have expressed fear that the Palestinians would try to "settle" in their country.

More than 70,000 Palestinians are reported to have fled Syria to Lebanon over the past two years.

Other Lebanese politicians have expressed fear that the new Palestinian refugees would pose a threat to their country's national security. These politicians claim that many of the refugees have turned Lebanon's Palestinian refugee camps into bases for Islamic terror groups.

Human rights activists say that most of the Palestinians stranded along the border between Syria and Lebanon are women and children who clearly pose no threat to Lebanon's national security and stability.

The mistreatment of Palestinians at the hands of the Lebanese authorities always reminds one of those university professors and political commentators living in the U.S. who pretend to be "pro-Palestinian."

These professors and columnists rarely utter a word about the apartheid laws enforced by Lebanon against the 450,000 Palestinians living there.

Instead, the "pro-Palestinian" professors and columnists focus their attacks on Israel and ignore the real suffering of Palestinians at the hands of the Lebanese authorities and other Arab countries.

The Palestinian Authority leadership also does not seem to care about the plight of Palestinians in Arab countries.

Abbas and his top officials spent the whole week issuing condemnations of Israeli plans to build new homes in Jewish settlements, completely ignoring the latest Lebanese ban against Palestinian refugees. As far as the Palestinian Authority leadership is concerned, plans to build new housing units are much more serious than the killing or displacing of thousands of Palestinians in Syria and Lebanon.

 

woensdag 14 augustus 2013

Reformatorisch Dagblad: Westerse media lijken geobsedeerd door Israël

 
"Ieder huis dat Israël bouwt in een nederzetting, krijgt uitgebreide aandacht in het Westen." Dat mag wat overdreven geformuleerd zijn (alleen de honderdtallen en meer halen de media), maar de tendens klopt wel.
De aankondiging van zondag over de bouwplannen (het gaat meestal om fases van planning en goedkeuring die steeds weer de media halen) is wel erg ongelukkig. Israelische regeringen bestaan uit coalities van partijen die in grote mate hun eigen lijn volgen en alles behalve met één mond spreken. Het regeringsbeleid toont dan ook vaak meerdere, tegenstrijdig lijkende gezichten. Terwijl onderhandelaar Livni het vredesproces wil doen slagen, lijken rechtse coalitiepartners het te willen ondermijnen door dergelijke aankondigingen. Commentatoren suggeerden echter ook dat ze hun eigen achterban hiermee rustig proberen te houden, die flink mort over de vrijlating van veroordeelde terroristen. Dat doen overigens niet alleen rechtse stemmers; veel Israeli's vinden deze vrijlating van moordenaars nauwelijks te verteren, terwijl er nauwelijks iets tegenover staat dat het offer waard zou lijken.
 
Wouter
___________

Commentaar: Westerse media lijken geobsedeerd door Israël

http://www.refdag.nl/opinie/commentaar/commentaar_westerse_media_lijken_geobsedeerd_door_israel_1_760855

12-08-2013 10:54 | gewijzigd 12-08-2013 11:20 | Hoofdredactioneel commentaar 

 

Israël staat weer volop in de spotlights van de internationale media. Morgen worden waarschijnlijk de eerste 26 Palestijnen vrijgelaten in het kader van de vredesbesprekingen tussen Israël en de Palestijnen, die woensdag verder zouden moeten gaan. 

 

Ondertussen kondigde Israël zondag ook aan toestemming te geven voor de bouw van zo'n 1200 woningen in Oost-Jeruzalem en in nederzettingen op de Westelijke Jordaanoever. 

 

Vooral die laatste aankondiging heeft woedende reacties opgeleverd van de Palestijnen. Zij noemen het doorgaan van de huizenbouw in de nederzettingen een bom onder het vredesoverleg dat nog niet eens gestart is.

Dat de Palestijnen boos zijn over de huizenbouw is niet zo bijzonder. Zij beschouwen de Westelijke Jordaanoever als het grondgebied van hun toekomstige Palestijnse staat met Oost-Jeruzalem als hoofdstad. 

 

President Abbas heeft al gezegd dat er in dat toekomstige Palestina niet één Jood mag wonen. Het zijn trouwens exact dit soort uitlatingen –waar je in het Westen weinig over hoort– die in Israël weer leiden tot boosheid. Het streven van de Palestijnse Autoriteit naar een "Judenrein" Palestina haalt in de Joodse staat diepe wonden open. 

 

En zo werken de beide partijen niet bepaald eendrachtig toe naar een vredesakkoord. Het praten óver het praten blijkt al zo moeilijk dat het maar de vraag is of de vredesonderhandelingen wel echt van de grond komen.

Wie de geschiedenis van de overlegcultuur tussen Israël en de Palestijnen een beetje kent, raakt hier overigens niet direct van overstuur. Onderhandelingen tussen beide partijen zijn nooit gladjes verlopen. Opgewonden retoriek en het dreigen met weglopen of niet aan te zullen schuiven, horen er ook een beetje bij. 

 

Opvallender is de enorme aandacht die het vredesoverleg in de westerse media krijgt. Ieder huis dat Israël bouwt in een nederzetting, krijgt uitgebreide aandacht in het Westen. En er is, als je veel media mag geloven, maar één schuldige aan alle ellende in het Midden-Oosten en dat is Israël. 

 

De werkelijkheid is heel wat gecompliceerder. Wie de situatie bekijkt in Israël en die vergelijkt met de situatie in landen als Syrië en Egypte kan niet anders dan concluderen dat Israël, inclusief de Westelijke Jordaanoever, een oase is van rust en voorspoed. Dat wil overigens zeker niet zeggen dat alles wat de Israëlische regering doet ook goed is, of dat de Palestijnen dus maar blij moeten zijn met de huidige situatie. Er is nu eenmaal meer in het leven dan –relatieve– economische welvaart. 

 

De conclusie dat het Westen geobsedeerd is door Israël lijkt echter gerechtvaardigd. Terwijl in Syrië het regime tienduizenden burgers vermoordt, richten de tv-camera's zich toch altijd weer op Jeruzalem. Alsof het bouwen van huizen in nederzettingen wel ongeveer net zo erg is als het doodschieten van je eigen onderdanen. Zonder trouwens het eerste goed te praten, is meer evenwicht in de berichtgeving uit het Midden-Oosten dringend geboden.

 

Nieuwe Arabisch-christelijke partij in Israel is tegen EU nederzettingenboycot

 
De nieuwe partij krijgt steunbetuigingen uit de hele wereld, maar de hamvraag is natuurlijk hoeveel stemmen ze gaan krijgen bij de verkiezingen in Israel.
 
__________________
 
New pro-Israel Arab party says EU boycott counterproductive

http://www.jpost.com/Diplomacy-and-Politics/New-pro-Israel-Arab-party-says-EU-boycott-counterproductive-322864

By ARIEL BEN SOLOMON

08/13/2013 04:15

Bishara Shlayan tells ‘Post’ he wants to build an Arab Christian settlement, open to all, in the West Bank.

Bishara Shlayan Photo: Courtesy 

 

Bishara Shlayan, an Israeli Christian Arab from Nazareth who is creating a new Arab political party, said that the EU boycott of Israeli businesses and institutions operating in the West Bank is counterproductive, since it mainly harms Arabs living there.

“The boycott is a big mistake – it is the livelihood for many, mainly Arabs in the West Bank,” Shlayan told The Jerusalem Post, adding that the absence of Israeli businesses will create more violence, as more Arabs will be left with no way to put food on their tables.

They should build more universities and factories, he said, as Arabs also are studying in the universities, work in the factories and are responsible for most of the new construction.

In fact, Shlayan has an idea to build a new Arab Christian settlement, open to all, in the West Bank. The settlement would have factories and would seek funding from the EU, as the plan would promote peace since it would be open to anyone.

He added that it was his dream to also have a statue of Jesus in Nazareth, similar to the “Christ the Redeemer” statue in Rio de Janeiro.

Asked about the move by Israel to release Palestinian prisoners, he said that now is not the right time.

“Releasing murderers is not going to bring peace,” exclaimed Shlayan. He said he is against the release, and that only after a final peace deal should prisoners be released.

His party, which is still being sorted out, has settled on the name “Bnei Habrit [Allies of the Covenant], the Christian party of Israel.”

The Post reported in July that the name had been changed from “Bnei Brit Hahadasha” (Allies of the New Covenant) to just “Bnei Brit” (Allies) in order to get more Jewish support. Talk of a new covenant disturbed some Jewish supporters, as the name in Hebrew also means “the New Testament.”

Shlayan went on to add, “Israel is the only democracy in the Middle East and the only one that protects Christians and holy places.”

The Arab uprisings have led to an increase in the persecution of Christians in the region and Shlayan believes that a “change in culture” is needed.

He says that he has received messages from Egyptian Christian Copts that they would like to seek refuge in Israel.

Asked about the support his party is getting so far, he said that he has been contacted by people from all over the world.

He said that many people are contacting him from abroad and want to donate, but he still needs funds and other forms of help in order to fully form his party.

“The Canadian Embassy in Israel contacted me and said that there were Canadians who want to come to Israel to meet me,” he said.

A leader of the Jewish community in Australia says he wants to help. Many nonprofit organizations in Israel also want to help, he said.

He said that many Russian Christians have also contacted him, saying that until now, they have not had any party that truly represents them.

US Christians say they pray that he succeeds in helping to bring peace to Israel, and say that what he is doing is a holy mission.

dinsdag 13 augustus 2013

Vorig jaar meer dan tweehonderdduizend Palestijnen in Israëlische ziekenhuizen

 

Het is een van die dingen die nooit in het nieuws komt, en die dus bijna niemand weet: dat jaarlijks honderdduizenden Palestijnen in Israelische ziekenhuizen worden behandeld. En dat is niet zozeer uit eigenbelang, want soms betaalt Israel de kosten zelf omdat de PA het geld niet heeft (geld dat er wel is om de Palestijnse gevangenen in Israelische gevangenissen een riant salaris te betalen):

Israël verstrekt tevens professionele medische training voor Palestijnse Arabieren in Israëlische ziekenhuizen. De kosten worden door Israel betaald; 2 miljoen Israëlische sjekels in 2012. Zo had het Hadassah Ein Kerem ziekenhuis in Jeruzalem op een gegeven moment zelfs circa 60 Palestijns medisch personeel in opleiding in het ziekenhuis.

Daarnaast worden de kosten betaald van essentiële medische ingrepen voor patiënten wanneer die niet gedekt zijn door hun Palestijnse ziektekostenverzekering en zij niet zelf in staat zijn om die zelf te betalen.

Het is geen nieuws, want alleen zaken die Israel in een negatief daglicht stellen worden nieuwswaardig gevonden. 

 

RP

---------- 

 

Vorig jaar meer dan tweehonderdduizend Palestijnen in Israëlische ziekenhuizen

Artikel in het kader van 'ongehoord Palestijns nieuws'. Door Aryeh Savir, Tazpit nieuwsagentschap. Vertaling: Likoed Nederland.

De zwager van Hamas leider Hanija

Er was een flinke toename van het aantal Palestijnse Arabieren dat is behandeld in Israëlische ziekenhuizen in 2012. Een Israëlisch rapport geeft weer dat er 219.464 Palestijnse patiënten een medische behandeling ontvingen in Israëlische ziekenhuizen. Daarvan waren 21.270 kinderen.

Dat is een flinke groei ten opzichte van 2011 toen het er 197.713 waren en zeker ten opzichte van enkele jaren geleden (bijvoorbeeld in 2008 waren er 144.838 patiënten).

Israël verstrekt tevens professionele medische training voor Palestijnse Arabieren in Israëlische ziekenhuizen. De kosten worden door Israel betaald; 2 miljoen Israëlische sjekels in 2012. Zo had het Hadassah Ein Kerem ziekenhuis in Jeruzalem op een gegeven moment zelfs circa 60 Palestijns medisch personeel in opleiding in het ziekenhuis.

Daarnaast worden de kosten betaald van essentiële medische ingrepen voor patiënten wanneer die niet gedekt zijn door hun Palestijnse ziektekostenverzekering en zij niet zelf in staat zijn om die zelf te betalen.

[Toevoeging Likoed: Het betreft vooral Arabieren uit Judea en Samaria (Westbank), aangezien het voor Gaza inwoners door het Hamas bewind steeds moeilijker wordt gemaakt om naar Israel te reizen. Ook lopen reizigers het risico dat ze daarna als 'spion voor Israel' vermoord worden.]

Niettemin kwam vorig  jaar ook Suhila Abd el-Salam – de zuster van de Hamas-premier in Gaza Ismail Hanija – met haar man voor behandeling naar Israël. Haar man werd opgenomen in het Beilinson ziekenhuis van Petach Tikva voor onmiddellijke medische behandeling, vanwege een ernstige hartaandoening. Deze aandoening kon niet goed behandeld worden in de ziekenhuizen van Gaza. Vandaar dat Hanija's zus en haar man toestemming hadden gevraagd om naar Israël te gaan voor de noodzakelijke medische behandeling, waar iedereen zonder onderscheid behandeld wordt.