zaterdag 16 maart 2013

De antisemitisme-spiegel van Bart Voorzanger (IMO Blog)

 

 

http://www.israel-palestina.info/actueel/2013/03/16/de-antisemitisme-spiegel-van-bart-voorzanger/

IMO Blog

In mijn vorige blog had ik het vooral over de toon in het recente antisemitisme debat en de wederzijdse beledigingen en aantijgingen. Hier wil ik meer op de inhoud ingaan.

In de discussie worden de bekende stellingen ingenomen. Mensen als Afshin Ellian en Theodor Holman tonen zich geschokt en geven aan wat eraan gedaan kan worden. En op de bekende linkse en anti-Israel blogs wordt de zaak gebagatelliseerd en de boodschapper gehekeld. Op Republiek Allochtonië stond een venijnig en ook gewoon erg dom artikel van Bart Voorzanger met de bekende canard dat die jongeren niet weten waar ze het over hebben en eigenlijk alleen zionisten of Israeli’s bedoelen, en dan is het niet zo erg. Dit artikel werd door Abu Pessoptimist de hemel in geprezen. Ik ga er hieronder uitgebreider op in. Ik vrees dat dit een visie is die steeds gangbaarder wordt, en dat de schuld voor dergelijke walgelijke uitspraken zo via een ommetje weer bij de Joden zelf neergelegd wordt. Wel zo makkelijk.

Voor hen is ‘jood’ synoniem met Israël, en Israël is – niet geheel onbegrijpelijk – in de ogen van veel moslimjongeren dé grote boosdoener in het Midden-Oosten.

’t Is verleidelijk deze jongens weg te plakken achter het etiketje ‘antisemitisme’, maar ’t is zeer de vraag of dat iets verheldert. Met gruwelsprookjes over babybloed in matzebeslag, de moord op een heiland of een internationale samenzwering die naar wereldheerschappij streeft, heeft hun ‘antisemitisme’ weinig te maken. En voor zover ze al geloven in een internationaal complot zitten ze de werkelijkheid redelijk dicht op de hielen: zonder westerse steun had Israël zijn schrikbewind niet lang volgehouden. De fout die ze maken is dat ze joden en Israëli’s over één kam scheren, en die fout maken ze omdat ze te weinig weten.

De moslimouders en -docenten die ik over deze kwestie sprak, gebruikten weliswaar regelmatig het woord ‘joden’ waar ze ‘Israëli’s’ bedoelden, maar ’t vergde weinig doorvragen om duidelijk te krijgen dat ze het onderscheid wel degelijk zagen en maakten.

Het zijn geen antisemieten maar voor zover ze het wel zijn is dat ook terecht. Okay, dus wanneer die jongens alleen alle zionisten of alle Joden die achter Israel staan dood wensen, dan is er niet veel aan de hand. Mogen we dan ook alle Turken die achter Erdogan staan doodwensen? En alle Chinezen die het beleid van hun regering tegenover bijvoorbeeld Tibet steunen? Het is een absurde redenering, die doet denken aan de tijd dat Joden zich gedwongen moesten bekeren. Wanneer zij zich van hun duivelse geloof afwendden konden ze worden gespaard. Zo hebben er heel wat voor de inquisiteurs gestaan. Er wordt wel vaker (maar meestal wat subtieler) een onderscheid gemaakt tussen ‘foute’ en ‘goede’ Joden, waarbij de goede Joden de slachtoffers zijn van de Holocaust en de foute Joden de zionisten die vervolgens hetzelfde met de Palestijnen doen en de Holocaust misbruiken om dit goed te praten. Het enige wat we daarom hoeven te doen, is de Marokkaanse en Turkse jeugd uitleggen dat de Joden van toen wel een beetje op de Arabieren van nu lijken, dat Hitler wel wat weg had van Wilders nu, en dat iedereen, ook de Marokkaanse regering, indertijd probeerde de goede Joden te helpen. Geschiedenisonderwijs is daarom nuttig, aldus Bart Voorzanger, maar daarbij moeten we wel eerlijk zijn over de wandaden van Israel:

Maar behandel dan ook het ontstaan van de staat Israël, compleet met de minder fraaie details van tientallen uitgemoorde en honderden etnisch gezuiverde Arabische dorpen die vervolgens werden verwoest of herbevolkt met Europese immigranten, de massale, compensatieloze inbeslagname van Arabisch land, en de nog altijd voortdurende rechteloosheid van Arabische ‘staatsburgers’ (…) je laat ermee zien dat je bereid bent ook een waarheid onder ogen te zien die zíj van groot belang achten omdat die hun geloofsgenoten raakt.

Vervolgens prijst hij de visie van de Turkse jongeren op Israel:

En misschien kunnen we ons zelfs door deze jongens laten inspireren. Hun oordeel over joden raakt kant nog wal, althans zolang we bij ‘joden’ denken aan wat die term voor ons betekent. Maar hun oordeel over het optreden van de staat Israël, op hoe weinig dat ook berust, is zo gek nog niet. We beginnen langzaam in te zien dat Israël zich met zijn nederzettingen in bezet gebied en met zijn muur dwars door Palestijnse dorpen en landerijen ernstig misdraagt. Voorzichtig tekent zich een boycot van producten uit die nederzettingen af. Maar dat gaat natuurlijk op geen stukken na ver genoeg. Vrijwel alle producten uit Israël zijn afkomstig van geroofd en nog altijd niet betaald land en verdienen het derhalve geboycot te worden.

We denken graag dat het probleem daar opgelost zal zijn zodra Israël en Palestina elkaars bestaansrecht erkennen en het eens raken over de grenzen tussen beide. Maar in feite begint het dan pas. Ook een Israël dat niet langer in oorlog is met zijn Palestijnse buren, is een land met een forse minderheid die van al zijn bezit en bestaansmiddelen beroofd is en moet leven in overbevolkte stadjes en dorpen, vaak zonder fatsoenlijke watervoorziening, zonder fatsoenlijke riolering, zonder fatsoenlijke energievoorziening, zonder fatsoenlijke medische voorzieningen, waar de wegen niet of nauwelijks onderhouden worden, waar geen droog brood te verdienen valt en de ruimte ontbreekt om dan zelf maar wat voedsel te verbouwen, stadjes en dorpen die vaak niet eens op Israëlische kaarten en in Israëlische gegevensbestanden staan, wat het aanvragen van een paspoort of het boeken van een vlucht flink kan bemoeilijken.

Dit is natuurlijk een en al onzin, overgenomen van zwaar antizionistische sites als Mondoweiss. Israelische Arabieren hebben het in Israel beter dan in welk Arabisch land ook, ze bezitten land in Israel, hebben uiteraard riolering, elektriciteit en alle andere voorzieningen die Joden ook hebben, studeren, werken, rijden op dezelfde wegen en met dezelfde auto’s als Joden, zitten in de politiek en worden in dezelfde ziekenhuizen geholpen. Daarnaast kunnen ze naar een onafhankelijke rechter stappen, hebben ze onderwijs in hun eigen taal, is Arabisch een officiële taal in Israel, en is de islam een officiële religie die openlijk beleden kan worden zonder enig probleem of enig risico van geweld. Kom om al dat soort zaken maar eens aan als minderheid in een Arabisch land. De dorpen die niet op de kaarten staan liggen in de Negev en worden door de Bedoeïenen gesticht op een ietwat vergelijkbare manier waarop de kolonisten op de Westoever te werk gaan: ze zetten er een paar tenten en bouwsels neer, tappen illegaal water en elektriciteit af en laten hun vee grazen. Het probleem met de Bedoeïenen in de Negev is gecompliceerd en is zeker niet alleen Israel toe te dichten, al is zij ook niet vrij te pleiten. Zie hier een interessante video over de problematiek. Dit probleem speelt overigens niet alleen in Israel, en niet alleen bij de Bedoeïenen.

Dat Voorzanger Israel niet erkent en dus vindt dat het Joodse volk geen recht heeft op een eigen staat, blijkt nog duidelijker uit zijn slot:

Eenzelfde verwijt aan het adres van bijvoorbeeld joods Nederland hoor je nooit, terwijl hun geloofsgenoten in Israël dágelijks de mensenrechten van honderdduizenden Palestijnen schenden, en dat zowel in de Bezette Gebieden als in, eh … nou ja, de rest van het bezette gebied dus eigenlijk. Wij meten met twee maten. Over welke daarvan de juiste is, kun je twisten. Wat mij betreft is het de maat die ons leert dat joods Nederland geen blaam treft. Maar eis dan van islamitisch, Marokkaans of Turks Nederland ook niet dat het zich uitspreekt over het wangedrag van andere moslims, Marokkanen of Turken. Doet u dat wel, dan moet niet verbaasd zijn over Turkse jochies die álle joden verantwoordelijk achten voor de Palestijnse tragedie; ’t is uw eigen manier van denken …

‘De rest van het bezette gebied’. Juist ja, het was altijd al Palestina, de Arabieren hebben recht op het hele Midden-Oosten inclusief Al Quds en bezet Tel Aviv, en de Joden, die de pech hadden door de Romeinen te zijn verdreven (omdat ze weigerden hun religie op te geven en de keizer te aanbidden), hebben pech. Dat ze elders werden vervolgd, verdreven en vermoord, en dat ze Palestina nog steeds als hun thuis zagen, jammer dan. Daar kunnen de Palestijnen toch niks aan doen? Dat er altijd Joden in het gebied hebben gewoond, dat het voor de Britten kwamen een Ottomaanse provincie was waar nooit sprake was van enig Palestijns-Arabisch nationalisme laat staan een eigen staat, who cares? Wat? Mufti? Arabisch antisemitisme? Pogroms in Jeruzalem en Safed? Zie je nu hoe goed die geoliede propagandamachine van de Joden, eh, zionisten, werkt? Logisch dat die Turkse jongens het daar helemaal mee hebben gehad en wel bewondering hebben voor de man die met de Joden wilde afrekenen.

En dan de opmerking dat wanneer we van Marokkanen vragen om wangedrag van andere moslims te veroordelen, we in feite hetzelfde doen als die Turkse jongens die vinden dat alle Joden dood moeten. Ten eerste is er nogal een verschil tussen iemand of een groep verwijten zich ergens niet tegen uit te spreken, en een groep dood willen hebben. Wanneer Wilders zou zeggen dat alle Marokkanen dood moeten omdat sommige Marokkanen rottigheid uithalen, kom je al dichter in de buurt. Dan nog is er een klein verschil, namelijk dat het met de Joden is gebeurd, en dat de nu levende Joden nog steeds met de gevolgen daarvan te maken hebben. De Joden dood wensen heeft, in het licht van de eeuwenlange vervolgingen en moordpartijen die culmineerden in de Holocaust daarom een extra macabere bijklank. Een ander verschil is dat Marokkanen niet alleen in Marokko tegenover de Amazigh rottigheid uithalen, maar het ook in onze wijken en steden doen, en ervoor zorgen dat onze Joden niet meer met een keppel op in Amsterdam naar de sjoel kunnen lopen en onze homo’s beter niet hand in hand kunnen lopen. Stel je voor dat tienduizenden Joodse jongeren Marokkanen en Turken zouden treiteren en het zo ver ging dat moslima’s in een aantal wijken niet meer met een hoofddoek op over straat kunnen? Dan kom je dichter in de buurt, en in dat geval zou ik eerlijk gezegd iets beter kunnen begrijpen als Turkse jongens weleens wat lelijks over Joden zeggen.

Voorzangers’ hatelijke stukje draagt bij aan het probleem in plaats van de oplossing. Hij vertelt een hoop onzin over Israel en legitimeert anti-Joodse sentimenten. Ik vind het persoonlijk onbegrijpelijk dat zo’n haatstuk op het doorgaans gematigde ‘Republiek Allochtonië’ wordt geplaatst. Zijn oplossing is om de jongeren nog meer haat tegen Israel, de enige Joodse staat, bij te brengen, in de hoop dat ze dan bereid zijn de Joden in Nederland met rust te laten. Het klinkt een beetje naar de Troika, waarbij de wolven steeds een kind kregen toegeworpen in de hoop dat ze daar weer even mee zoet waren en de anderen gespaard konden worden. De jongeren moet natuurlijk geleerd worden dat Israel recht van bestaan heeft zoals ieder ander land, en dat de Joden een volk zijn, niet slechts een religie, en dat zij ook legitieme aanspraken hebben op Israel. Daarnaast moet ze worden bijgebracht dat de Palestijnen niet alleen slachtoffers zijn maar een deel van de ellende over zichzelf hebben afgeroepen, en dat beide partijen hun mindere bladzijden hebben in deze geschiedenis. Dat alles komt niet overeen met wat zij over de zaak hebben opgevangen op Al Jazeera en andere media. Het komt niet overeen met hun beeld van de Arabier als het ultieme slachtoffer van het boze westen en de Joodse almacht. Maar als je het antisemitisme wilt bestrijden dan moet je ook een reëel beeld geven van de Joodse staat, en die niet aan de wolven uitleveren.

Ratna Pelle

 

donderdag 14 maart 2013

In de bus van de Israëlisch-Palestijnse Apartheid

 
Over tendentieuze berichtgeving
 
: 14-03-2013 12:01 uur

Toen ik klein was, zag ik 's ochtends vaker de bussen rijden door het dorp: mijnwerkers op weg naar hun werk, terwijl ik naar school liep. Het maakte vooral 's winters indruk, als het nog donker was; de mijnwerkers zouden die dag geen licht zien. Speciaal busvervoer voor woon-werkverkeer was niet ongewoon in de tijd dat veel mensen nog geen eigen auto hadden.

De laatste tijd groeit het aantal Palestijnen weer dat in Israël werkt en dagelijks op en neer reist naar bijvoorbeeld Tel Aviv. De reguliere Israëlische lijndiensten, die veelal vanaf de Joodse nederzettingen op de Westelijke Jordaanoever rijden, raken overvol. Dit leidde ook tot steeds meer frictie tussen de Joodse kolonisten en de Palestijnse Arabieren die de bus deelden. (Gezien de berichtgeving over het conflict lijkt het eigenlijk verbazend dat die gewoon in dezelfde bussen reden…) Bovendien moesten de arbeiders eerst nog bij de bushalte zien te komen, waarvoor onveilige en clandestiene busjes van (naar verluid) een groepje Bedoeïenen hen veel geld aftroggelden.

Vorige week zijn daarom nieuwe busdiensten ingesteld die de Palestijnse arbeiders van nabij hun woonplaatsen ophalen en rechtstreeks naar Tel Aviv rijden, waardoor de problemen goeddeels zijn opgelost, zou je denken: de Palestijnen zijn sneller op hun bestemming en daarbij een stuk goedkoper uit, en de frictie in overvolle bussen is goeddeels opgelost.

Racisme en Apartheid?

Linkse activisten schreeuwden echter moord en brand, of in dit geval: racisme en apartheid, en ook de Israëlische media waren sceptisch. Zowel de oude als de nieuwe buslijnen zouden voor iedereen toegankelijk zijn, maar er waren ook (informele) geluiden dat Palestijnse arbeiders voortaan geweerd zouden worden uit de bussen die naar de nederzettingen reden, en een zulk incident werd ook op film vastgelegd. Formeel mogen Palestijnen met een werkvergunning voor Israël in alle publieke bussen reizen, maar bij conflicten proberen militairen en politiemensen (net als in Nederland) vaak een compromis te vinden, en stellen dan misschien toch voor dat de geweerde Palestijn een andere bus neemt. Niets menselijks is hun vreemd, en lang niet alle Israëli's zijn te spreken over de Palestijnen, met wie ze immers in een langslepend en vaak bloedig nationaal conflict zitten. Die animositeit is uiteraard wederzijds: Palestijnen krijgen het al met de schoolboeken ingegoten en door hun opruiende media steeds weer bevestigd.

De richtlijnen zijn duidelijk

Enkele kolonisten hebben zich naar verluid op internet racistisch uitgelaten over hun Palestijnse medereizigers, en velen vrezen voor hun veiligheid. Tijdens de Tweede Intifada was het opblazen van bussen een geliefde bezigheid van Palestijnse zelfmoordterroristen, en ook tijdens de laatste Gaza-escalatie ging in Tel Aviv nog een bus de lucht in. Sommige Joden durven niet in een bus te stappen die vol Palestijnen zit, en ook sommige chauffeurs voelen zich niet veilig met Arabieren in de bus. Daarmee wil ik geen discriminatie of racisme vergoelijken: politie en leger moeten in de eerste plaats de wet handhaven, en daar schort het volgens berichten wel eens aan. Er lijkt te veel ruimte te zijn om naar eigen inzicht maatregelen te improviseren om de rust op de Westoever te bewaren, waarbij Palestijnen vaak aan het kortste eind trekken, ook als ze formeel in hun recht staan. Minister van Transport Israel Katz heeft echter duidelijke richtlijnen uitgevaardigd dat alle bussen voor zowel Joden als Arabieren toegankelijk moeten blijven, en daar zullen buschauffeurs en politieagenten zich aan moeten houden.

Berichtgeving in Nederland

NRC Handelsblad schijnt het bericht over de 'gescheiden bussen' genegeerd te hebben, en de Volkskrant kopte in navolging van Israëlische kranten: "Israël introduceert bussen alleen voor Palestijnen". In de praktijk zullen nauwelijks Joden met de nieuwe lijnen reizen, omdat die naar plaatsen rijden waar geen Joden wonen, en met een eenvoudige kop "Twee nieuwe lijndiensten naar Westoever" vul je geen voorpagina en verkoop je geen kranten. Dus breng je het als iets mogelijk controversieels, al rek je daarmee de waarheid op.

De NOS en Trouw vonden dat nog te tam en plaatsten op hun websites een citaatkop die de lijnen als racistisch bestempelt. Dat moet wel haast, om te rechtvaardigen dat men in Nederland bericht over iets zo arbitrairs als enkele nieuwe buslijnen in een ver land, die voor de meeste reizigers alleen maar een verbetering inhouden. De berichten zelf bevatten weinig informatie, de Israëlische versie verscheen kort onderaan, en de bezwaren van critici werden als de waarheid gebracht, omdat die het vooroordeel lijken te bevestigen dat Israël racistisch is en hard op weg naar een Apartheidsstaat.

Trouw is tendentieus

Met zulke provocatieve koppen en artikelen (en dit is bepaald niet de eerste keer), en het zeer tolerante moderatie-beleid dat de meeste kranten op hun websites voeren, zijn de reacties onder alle stukken over Israël al lang verworden tot open riolen waar je de meest onsmakelijke opmerkingen en onzinnigheden ziet bovendrijven. Gelukkig hebben de NOS en de Volkskrant bij hun nieuwsberichten geen reactiemogelijkheid; bij Trouw was het (ondanks moderatie vooraf) weer goed mis:

"Het lijkt erop dat wat hen aangedaan is in de 2e wereldoorlog…ze nu dezelfde praktijken toepassen op anderen."
"Straks moeten ze ook nog een Palestijnen'"ster" dragen."
"De militaire macht is doorgeschoten, men wil alle macht en geldstromen blijven beheersen, behouden en vergroten!"
"..wederom een voorbeeld van het apartheidsbeleid. Mensonterend en dan vragen ze zich ook nog af waar die "haat" vandaan komt."
"Weet U het nog op 18 -9-1982 Sabra en Shatila in Libanon kijk maar op Wikipedia. Dan weet u de bedoelingen van israel. Het systematisch onmogelijk maken voor de Palestijnen om te kunnen leven in hun eigen land."
"Wordt het niet tijd dat we het laatste racistische land van deze wereld eens gaan boycotten."

Trouw lijkt er anno 2013 geen moeite mee te hebben dat Israël op haar website routineus met de nazi's wordt vergeleken, haar de meest sinistere bedoelingen worden toegedicht en het als een uitzonderlijk kwaad wordt voorgesteld. Met haar tendentieuze berichtgeving draagt ze er zelf haar steentje aan bij.

Wouter Brassé is medewerker van de website Israel-Palestina.Info

 

Het Calimero Complex in de blogosfeer (IMO)

 
FrontaalNaakt
 
 
We zijn allemaal slachtoffer

IMO Blog

Er woedt momenteel weer eens een strijd in de blogosfeer over antisemitisme, de antisemitisme aantijging, wie er antisemiet zijn en wie er over de schreef is gegaan. Het heeft, op sommige blogs althans, een behoorlijk persoonlijk tintje gekregen. Het begon met het filmpje over de Turkse jongeren die de Holocaust prima vonden, dat voor enige verontwaardiging zorgde, al bleef die aanvankelijk redelijk beperkt tot de usual suspects zoals het CIDI en Elma Drayer van Trouw. Het CIDI maakt tegenwoordig niet zoveel indruk meer, maar via Joodse/Israelische media en Joodse organisaties in het buitenland bereikte het alsnog onze dagbladen. Vooral Drayers tweede column, waarin zij Peter Breedveld en Hassnae Bouazza van het weblog Frontaal Naakt uitmaakt voor antisemitisch, heeft voor de nodige ophef gezorgd – en geleid tot een hoop vuilspuiterij. De voorbeelden die Drayer aanhaalt (en afkomstig zijn van Frontaal Naakt) zijn grof en kwaadaardig:

"Joden als Loor, daar hebben ze het antisemitisme voor uitgevonden". En: "Loor wil alleen maar Jood zijn om anderen uit te sluiten". En: "Misschien waren de Joden toen [ten tijde van de Koran] wel allemaal zoals Loor, dus ja, dan begrijp ik het wel van die apen en ezels". Ze is, kortom, 'een laf, hypocriet, weerzinwekkend sujet dat werkelijk alles zal neuken voor geld en status. Zelfs Hitler in het Adelaarsnest.'

Zeer fijnzinnig voor een weblog dat zichzelf omschrijft als het 'enige dissidente geluid van Nederland' en door Francisco van Jole als: "De scherpste online columnist van Nederland". Uiteraard moeten we een en ander in zijn context bezien, zo legt Bouazza ons uit:

"Het zijn satirische citaten, die uit hun context zijn gerukt. Maar dat is het probleem met satire: wie slechte bedoelingen heeft, kan er zo uit citeren dat de satiricus in een kwaad daglicht komt te staan. Het is jammer dat Trouw-columnist Elma Drayer zich daarvoor heeft laten lenen in haar meest recente column."

Loors geval

Er volgt een verhaal vol vuilspuiterij over met wie Loor het heeft gedaan en wat ze allemaal voor geld bereid is te doen, wat behoorlijk zwak is. Ook wijst zij, evenals Breedveld zelf, op de vele stukken die hij over antisemitisme heeft geschreven waaruit blijkt dat hij dit probleem wel degelijk serieus neemt. Okay, dat klopt. De antisemitisme aantijging is daarom waarschijnlijk niet terecht, al lok je die met dergelijke reacties natuurlijk wel uit. Bart Schut schrijft op Joop:

Hassnae Bouazza zelf en aanhangers van Breedveld wezen op de context (nooit een goed teken als je daarover moet beginnen) van een langlopende, persoonlijke vete en – niet geheel ten onrechte – op Breedvelds lange geschiedenis als strijder tegen racisme in elke vorm en antisemitisme in het bijzonder. Twee puntjes hierover. Het eerste zou betekenen dat Jodenhatende opmerkingen in orde zijn als de context maar een persoonlijk probleem tussen de betrokkenen is. Het tweede punt snijdt meer hout. Ik geloof niet dat Peter Breedveld zozeer een antisemiet is, meer iemand die bij een conflict alles tegen zijn vijanden zal gebruiken wat in hem opkomt. In Loors geval haar joodse afkomst, bij anderen een gehandicapt kind of een donkere huidskleur (geen van beide voorbeelden zijn verzonnen).

Het is op dit volgens zovelen onmisbare kwaliteitsweblog gebruikelijk om iedereen waarmee je het oneens bent onder de gordel te raken en ieder weblog dat je niet goed vindt als 'bruin' weg te zetten. Maar Breedveld en Bouazza zijn uiteraard zelf de ultieme slachtoffers van jarenlange treiterijen en erger van hun tegenstanders, die hun kapot en morsdood willen hebben. Breedveld zet het stevig aan in zijn laatste blog, waar hij aankondigt er de brui aan te geven:

Daar kan ik me niet tegen verdedigen. En de ene verdachtmaking is nog niet ontkracht, of daar komt de volgende alweer aan. Op sites als De Jaap en De Dagelijkse Standaard staan ze er tegenwoordig om de dag, en altijd wordt daar even mijn werkgever bij genoemd. Elke dag sta ik met angst en beven op, want wat zal er nú weer over mij worden beweerd?

Nu had ik me er enigszins mee verenigd dat dit eenmaal is wat de rioolrechtse blogosfeer doet, en dat besef leek ook door te dringen tot verstandige mensen, die me om de haverklap vragen of dit waar was, en waar dat nou weer vandaan kwam, en heb je echt..? En is Hassnae echt…?

(…) Welnu, ik bén kapot. Zij hebben gewonnen, ik ben de loser. Ik kan het niet meer opbrengen. Vorige week brak mijn hart omdat Nadia Bouras, met al haar oprechte, goede bedoelingen, voor antisemiet werd uitgemaakt, deze week zat Hassnae huilend achter haar laptop. "Ik heb het nóóit over andermans culturele achtergrond", zei ze. "Het interesséért me niet of iemand jood is of wat dan ook. En nu word ik gewoon uitgemaakt voor antisemiet."

Hij heeft ongetwijfeld de nodige bagger over zich heen gekregen, net als Elma Drayer, Likoed Nederland, het CIDI, Loor, en tal van andere columnisten en bloggers die er vaak zelf ook stevig tegenaan kunnen gaan. Ik betreur dit, ik betreur de haat die er van alle kanten over elkaar wordt uitgestrooid, ik betreur het dat bloggers er om die reden mee stoppen maar het klinkt ook een beetje naar 'wie kaatst mag de bal verwachten'. Als Breedveld het zo erg vindt dat mensen karaktermoord op elkaar plegen, waarom doet hij het dan zelf voortdurend? Als hij ertegen is op de man te spelen, waarom bezondigt hij zich daar zelf steeds aan? Als hij het zo erg vindt dat hij en Hassnae onterecht voor antisemiet worden uitgemaakt, waarom maakt hij dan allerlei rechtse mensen en blogs uit voor fascistoïde of racistisch? De Jaap (inmiddels The Post Online) is geen 'rioolrechtse blog' maar een opiniesite waar alle meningen, van links tot rechts en pro- en anti-Israel worden geplaatst.

Strijders en slachtoffers

Ja, Breedveld strijdt voor een hoger doel, hij zet zich zelf steeds als strijder neer, en een strijder is geen diplomaat en geen wetenschappelijk onderzoeker. Die strijdt met vuur en te zwaard, en vol overgave. Zo is zijn taalgebruik ook, gepassioneerd, maar ook giftig en soms ronduit vulgair. Maar dat doen die anderen ook, voor hun zaak, voor hun idealen. En er is toch wel wat voor te zeggen dat we ons allemaal aan dezelfde spelregels houden, en dat als de een de bal zomaar uit je handen mag rukken, een ander dat ook mag. Hij vindt zelf natuurlijk dat hij gelijk heeft met zijn racisme beschuldigingen, maar zoals de antisemitisme beschuldiging de discussie dood kan slaan en de ander wegzet, doet de racisme beschuldiging dat ook. Wanneer je vindt dat jij meer mag dan anderen omdat jij meer gelijk hebt begint het gezeik.

Hoewel Breedveld zich als slachtoffer ziet van een grote overmacht van bruinhemden die het op hem en zijn geliefde Hassnae hebben gemunt ("Ik had je hier nooit in mogen betrekken. Ik heb de blinde haat onderschat. Ik had geen idéé. Ze maken je kapot, en dat is mijn schuld", en: "Ik dacht altijd dat ik de good guy was in dit grimmige sprookje, maar ik ben de boef. Ik moet kapot.") zijn er genoeg bloggers die het voor hem opnemen, en dezelfde smerigheid over Drayer heen gooien. Maar dat mag, want het is voor de goede zaak. Zo schrijft Abu Pessoptimist:

Maar hen te grazen neem n en van antisemitisme beschuldigen – zoals Drayer in haar column volgend op die over de Turkse jongens deed, is werkelijk ver beneden elk journalistiek peil. Het slaat totaal nergens op om een aantal uit hun verband gerukte en door mevrouw Blik aan elkaar geregen opmerkingen daarbij als bewijsmateriaal te gebruiken. Het is een vorm van karaktermoord waar noch Breedveld, noch Hassnae zich goed tegen kunnen verdedigen al proberen ze beiden dat wel te doen.

Drayer geeft ze geen repliek, maar neemt ze te grazen en pleegt karaktermoord. Toe maar. De citaten zijn uit hun verband gehaald, zoals citaten dat meestal zijn, maar wat er staat spreekt ook voor zich. En zoiets schrijf je niet, al ben je nog zo boos. En al helemaal niet op een blog dat 6000 bezoekers per dag krijgt. En als je dat dan toch doet, dan snap ik niet dat je verbaasd bent dat iemand dat een keer tegenkomt en tegen je gebruikt, of er oprecht kwaad over is dat mensen zoiets schrijven. En natuurlijk heeft dit Loor ook pijn gedaan, zoals de antisemitisme beschuldigingen en andere aantijgingen Breedveld en Bouazza pijn hebben gedaan.

Een andere blogger, Ikje, schrijft:

Door een (juridisch gezien) sluwe opbouw van haar stukje, situeert ze Breedveld in de laagste van de laagste antisemitische internetriolen, zonder dit formeel op te schrijven.

Vervolgens typeert ze Drayer als 'weinig moedig' omdat Breedveld al 'maanden onder zou liggen in de blogosfeer'. Ultrarechtse tot extreemrechtse blogs als Geen Stijl, De Jaap, De Dagelijkse Standaard, Het Vrije Volk zouden hem 'een leger aan vijanden hebben bezorgd met verschillende divisies en ettelijke aanvoerders.' Daarom was het nu een eitje om Breedveld 'om te leggen'.

Vervolgens beschuldigt ze Drayer ervan 'te doen alsof ze stoer is en tegen de mainstream vecht, terwijl ze zich 'intussen comfortabel heeft genesteld in het neoliberale annex uiterst rechtse, 'weldenkende' o.s.m.-circuit dat sinds het optreden van Pim Fortuyn geleidelijk bijna alle bastions van spraakmakend Nederland is gaan bevolken.' 'De nieuwe politieke correctheid is haar op het lijf geschreven, en 'wie extreem rechts keihard aanvalt, moet inmiddels gaan vrezen voor zijn baan. Mede met dank aan Drayer'. Zo, die zit. Drayer dacht moedig aan de kant van de Joden te staan die zo te lijden hebben onder het nieuwe antisemitisme, blijkt dat ze een handlanger is van extreem-rechts, en daarbij ook nog eens laf omdat ze iemand die al half dood op de grond ligt de genadeklap geeft.

Mond snoeren

Natuurlijk lees je op rechtse blogs als De Dagelijkse Standaard, Amsterdam Post en Artikel7.nu het spiegelbeeld hiervan: men vecht dapper tegen de linkse overmacht die alle media, universiteiten en andere publieke instellingen in handen hebben en met vette subsidies op kosten van de belastingbetaler thee drinken met moslims en de islam enthousiast binnenhalen terwijl de ware helden beveiligd moeten worden en monddood gemaakt worden. Linkse mensen zijn al gauw extreem links en ook helemaal niet zulke linkse mensen zijn er gevaarlijk links en zelfhatende Joden met een Stockholmsyndroom.

Iedereen wil me de mond snoeren, ik mag niet zeggen wat ik denk. Men haalt alles uit de kast, ja, de smerigste trucs worden gebruikt en er wordt karaktermoord op me gepleegd, om mij maar stil te krijgen. Oftewel het Calimero Complex. Om eerlijk te zijn wordt ik er strontziek van. Zo is het echt klinkklare onzin dat Hassnae de mond wordt gesnoerd. Ik heb haar vaker dan me lief is op Pauw en Witteman gezien, waar ze een behoorlijk grote mond opzette naar iedereen die het niet met haar eens was en haar tegenspelers zelden uit liet praten. Ook Van Agt en andere Israel bashers beweren altijd overal in volledige vrijheid (en voor zover ik weet zonder beveiliging) dat de oppermachtige Israellobby ze vakkundig de mond heeft gesnoerd.

Ik lees voornoemde rechtse sites daarom niet meer, want ik ben dat gezeik over de oppermachtige linkse kerk die ons in een kongsi met de islam allemaal naar de verdoemenis helpt meer dan zat. Maar daarmee zijn het nog geen fascisten, die de laarzen al klaar hebben staan. Ik lees Pessoptimist, Krapuul, Wij Blijven Hier, Stop de bezetting en Joop ook niet graag, omdat het altijd allemaal aan Israel, Wilders, en het neoliberale complot ligt. Af en toe kom je op sites van beide kanten best wat aardigs tegen, sommigen zijn ook breder en daardoor wat gematigder dan andere. Maar hou alsjeblieft toch eens op met dat enorme slachtoffergedrag. We kunnen erover twisten of links of rechts dominanter is in de media, en waar de grens van de vrijheid van meningsuiting ligt (wat mij betreft wat minder ver dan hij nu vaak wordt gelegd, dat zou veel haat, nijd en ruzie schelen). Maar laten we een ding afspreken. De regels die we voor onszelf willen hebben, gelden ook voor onze tegenstanders en vice versa.

Ratna Pelle

 

Witte rook in Jeruzalem: nieuwe regering Israel

 

Het zal u wellicht zijn ontgaan, maar er was gisteren ook witte rook in Jeruzalem: we hebben een regering! Voor Israelische begrippen is het lang, maar vergeleken met Nederland en België stellen de 40 dagen dat dat duurde niks voor. De nieuwe regering zal het niet makkelijk krijgen, maar dat is een cliché. Het is voor het eerst sinds lange tijd dat de ultra orthodoxen niet zijn vertegenwoordigd zodat eindelijk een paar maatregelen waar zij fel tegen zijn kunnen worden doorgevoerd, maar op het gebied van het vredesproces, concessies aan de Palestijnen en de toekomst van de nederzettingen zijn de verschillen groot. 

 

RP

----------

 

Analysis: White smoke in Jerusalem

http://www.jpost.com/DiplomacyAndPolitics/Article.aspx?id=306339

By GIL HOFFMAN

03/13/2013 23:58

Select Language

While it took 2 days for the Conference of Cardinals to elect a new pope, the new Israeli gov't needed 40 days to take shape.

 

 

It took the Conference of Cardinals just two days to choose Argentinian Jorge Mario Bergoglio as the new leader of nearly two billion Catholics around the world on Wednesday in Rome.

Meanwhile, across the Mediterranean Sea in Israel, it took 40 days to decide that the man who will be in charge of some 2.5 million Israeli school children will be Shai Piron and not Gideon Sa'ar, who coincidentally has Argentinian roots. If any Argentinians were disappointed to see him lose his job, they probably were consoled by winning the papacy.

Related:

·        After days of haggling, Netanyahu strikes coalition deal

·        Coalition agreement leaves Haredim out in the cold

The proverbial white smoke that emerged from negotiations between Prime Minister Binyamin Netanyahu and Yesh Atid leader Yair Lapid that was conducted by Bayit Yehudi chairman Naftali Bennett will enable an Israeli government to be in place when US President Barack Obama comes to Jerusalem next Wednesday.

Obama will find a Netanyahu who has been weakened by an election that disappointed him and a coalition-building process that left him much less powerful than he has been for the last four years. The man crowned King Bibi by TIME magazine just nine months ago will now have to consult with Prince Yair on the Left and Duke Naftali on the Right when making key decisions.

Lapid emerged the victor not only of the election but also of the coalition talks, which are the real battle that decides who runs the Israeli government. He got the number of ministers he desired, the plum portfolio he wanted for his number two, and now the man who entered politics by asking "where's the money?" will be in charge of the country's coffers.

He is no pope, but it is worth noting that the man who is now the power behind the throne in Jerusalem prays at a Reform Temple in Tel Aviv and delivered the keynote address at last year's Conservative Rabbinical Assembly in Atlanta. Lapid can now advance religious pluralism in Israel with a flick of a pen on the state budget and there is nothing thousands of haredi protesters can do about it.

Bennett also emerged successful beyond his wildest expectations from the talks. If Netanyahu and his wife Sara would have had their way, chances are he would have languished in the opposition with 12 frustrated MKs.

Instead, Bennett has a senior socioeconomic portfolio and will use his mother-tongue English to lead Israel's public diplomacy. His party is in charge of the Religious Affairs Ministry that decides the country's Jewish character and the Construction and Housing Ministry and Israel Lands Authority which can help him serve his constituents both in Judea and Samaria and within the Green Line.

Most importantly for Bennett, he re-established religious Zionists to their former role as national mediators who bridge the gaps between different sectors of the population. He will likely continue in that role whenever there are problems between his "brothers," Netanyahu and Lapid.

The big losers are of course the haredim, who will lose huge sums for their institutions and will have to send more yeshiva students to the IDF. They can lead mass protests and say that Netanyahu will never again receive their support, but if he runs against Lapid in the next election, they will have no choice but to crawl back to him.

The little loser is Kadima's Shaul Mofaz, who ended up too irrelevant to even be added to the government. The leader of a party that had 28 seats when he joined the coalition almost a year ago will have to view the cabinet table in the center of the Knesset plenum with binoculars from the back benches.

Now that there was white smoke in Jerusalem, Lapid, whose name means torch in Hebrew, will have to face challenges almost as formidable as those that stand before the new pope. He will have to pass a crash course in economics on the job, reorganize the nation's priorities, and pass the state budget within 45 days, or Israel will go to another election.

Lapid will have a much better chance of succeeding if the smoke that emerged in fiery battles with Netanyahu will finally be extinguished. After 90 days of elections and 40 days of talking, it is time for them to go to work.

 

woensdag 13 maart 2013

Labelen van producten uit nederzettingen is symboolpolitiek

 

Een goed stuk van Ronny Naftaniel, waar hij zakelijk een aantal zaken op een rijtje zet. Ik hoop dat de politiek nog open staat voor dergelijke argumenten, en niet vanuit een misplaatst idee van daadkracht en onder druk van de machtige anti-Israellobby dit soort maatregelen doorzet. Ze zetten namelijk veel kwaad bloed en vergroten de tegenstellingen tussen de kampen, terwijl er, zoals Naftaniel hieronder betoogt, verder nauwelijks iets mee zal worden bereikt.

Behalve de ongelijke behandeling (economische discriminatie) van Israel en andere landen die gebieden bezet houden of hebben geannexeerd, is er nog een probleem:

Van belang is hierbij dat de artikelen 23 t/m 26 van verordening nr 2913/92 van de Europese Raad, die de herkomstaanduiding regelen, vragen om misverstanden. Zij staan toe dat bij de oorsprong van producten als wijn en olijfolie niet het land staat vermeld waar de druiven of olijven vandaan komen, maar het land waar ze in de fles zijn gestopt. Zo wordt wijn die Marokkaanse druiven bevat, maar in Frankrijk is gebotteld meestal verkocht als Franse wijn.

Hetzelfde dient dan te gelden voor Golan wijn. De druiven komen van de bezette Golan hoogte. Als die gebotteld worden op de Golan, dan moet er straks op het etiket staan 'produce from a Golan settlement’'. Maar als die wijn in Israel wordt gebotteld, dan dient die wijn volgens de bestaande EU regels, waaraan Israel en de EU zich middels het Associatieverdrag hebben gebonden, als 'produce from Israel' te worden gelabeld. Als Nederland en andere EU landen anders zouden handelen, maken zij zich schuldig aan economische discriminatie van Israel en ligt de weg naar het Europese Hof open.  

Op deze manier zou Israel de maatregel denk ik grotendeels kunnen omzeilen. Overigens vind ik het beter wanneer op het etiket ook staat waar onderdelen van een product vandaan komen, maar dat moet dan uiteraard wel voor alle landen gelden. 

 

RP

-----------

Labelen van producten uit nederzettingen is symboolpolitiek

http://www.cidi.nl/labelen-van-producten-uit-nederzettingen-is-symboolpolitiek/

WO 13-03-2013 

 

Het voorstel van minister Timmermans om producten uit de Israelische nederzettingen van een betere herkomstaanduiding te voorzien heeft in Israel tot heftige reacties geleid. Vice-premier Yishai noemde het “vreemd dat Nederland geen stappen onderneemt om Joden, die tijdens WO2 alles verloren hebben volledig te compenseren, maar het wel nodig vindt Joodse producten van een stempel te voorzien”. Yishai gaat met die uitspraak alle perken te buiten. Niet alleen heeft Nederland wel degelijk het nodige gedaan om berooide Joden te helpen (WUV uitkeringen en Maror gelden), hij miskent volledig dat het hier om een legitieme poging gaat het nederzettingenbeleid aan te pakken. 

 

Met anti-Joodse maatregelen heeft Timmermans' voorstel niets te maken. Wel is het een vorm van symboolpolitiek, die weinig zal bijdragen  aan nieuw vredesoverleg tussen Israeli’s en Palestijnen.   

Timmermans' maatregelen behelzen geen boycot van de producten uit de nederzettingen. Dat kan ook niet, want sinds 2004 hebben Israel en de EU een associatieovereenkomst die stelt dat goederen uit de nederzettingen gewoon de EU binnen kunnen komen, maar dat daar wel hogere invoerrechten over geheven worden. Het nu, zonder een daartoe strekkende Veiligheidsraadresolutie, illegaal verklaren van die goederen zou Europa feitelijk in de rol van jarenlange heler hebben geplaatst.

Minister Timmermans beoogt een betere consumentenvoorlichting. Goed labelen geeft kopers in de supermarkt de mogelijkheid om, als ze dat willen, producten uit de nederzettingen te weren. De vraag is echter wat Israel daarvan merkt. Het overgrote deel van de producten uit de Westbank en de Golanhoogte komt op de Israelische markt zelf terecht. Het aandeel uit de nederzettingen van Israels totale export is slechts 1%, dus de kans dat je in de schappen van Albert Heijn zo'n artikel tegenkomt is zeer gering.

Bovendien mag je niet uitsluiten dat bij een betere herkomstaanduiding sommige kopers juist op deze producten afkomen. Niet iedere Nederlander is immers tegen de Israelische nederzettingen. Het gevaar bestaat zelfs dat het toch al heftige Midden-Oostendebat door dit soort symbolische maatregelen verlegd wordt naar de winkelvloer van de supermarkt.  Dat is onwenselijk.

Van belang is hierbij dat de artikelen 23 t/m 26 van verordening nr 2913/92 van de Europese Raad, die de herkomstaanduiding regelen, vragen om misverstanden. Zij staan toe dat bij de oorsprong van producten als wijn en olijfolie niet het land staat vermeld waar de druiven of olijven vandaan komen, maar het land waar ze in de fles zijn gestopt. Zo wordt wijn die Marokkaanse druiven bevat, maar in Frankrijk is gebotteld meestal verkocht als Franse wijn.

Hetzelfde dient dan te gelden voor Golan wijn. De druiven komen van de bezette Golan hoogte. Als die gebotteld worden op de Golan, dan moet er straks op het etiket staan 'produce from a Golan settlement’'. Maar als die wijn in Israel wordt gebotteld, dan dient die wijn volgens de bestaande EU regels, waaraan Israel en de EU zich middels het Associatieverdrag hebben gebonden, als 'produce from Israel' te worden gelabeld. Als Nederland en andere EU landen anders zouden handelen, maken zij zich schuldig aan economische discriminatie van Israel en ligt de weg naar het Europese Hof open.  

Een ander probleem is dat Israel niet het enige land is dat gebied bezet houdt, economisch exploreert en met de EU associatie overeenkomsten gesloten heeft. Turkije, dat Noord- Cyprus illegaal bezet houdt en Marokko dat de Westelijke Sahara illegaal bezet houdt (Marokkaanse boeren kweken daar o.m. exporttomaten) bevinden zich in dezelfde situatie.

Op grond van het gelijkheidsbeginsel zouden bepaalde producten uit deze twee bezette gebieden eveneens gelabeld moeten worden. Gelijke monniken, gelijke kappen dus, want anders is ook hier sprake van economische discriminatie.

Een betere herkomstaanduiding is al met al juridisch een te stroperig middel om het Israelische nederzettingenbeleid daadwekelijk aan te tasten. Effectiever zijn nieuwe pogingen van de EU en de VS om Israeli’s en Palestijnen hoe dan ook aan de onderhandelingstafel te krijgen. De komst van president Obama naar Israel en de Westelijke Jordaanoever op 20 maart bieden in dit opzicht meer kans dan de goedbedoelde, maar louter symbolische maatregelen van Minister Timmermans en zijn Europese collega’s.


Ronny Naftaniel
Directeur CIDI

 

Palestijnse krant bericht positief over overleden kolonistenrabbijn

 
PMW is bekend (of berucht) omdat het opruiende berichten in Palestijnse media over Israel en Joden naar buiten brengt en aan de kaak stelt, en daar zijn er helaas genoeg van. Af en toe berichten de Palestijnse media ook wel eens iets positiefs over Israeli's, en dat brengen ze ook naar buiten. Het is de vraag in hoeverre PMW ook hierin selectief te werk gaat; het artikel hieronder is slechts het vijfde in vier jaar tijd. De rabbijn stond op goede voet met veel Palestijnen en zette zich in voor begrip en vreedzaam samenleven.
 
Ook vredesactivist Gershon Baskin had goede contacten met de 'vredesrabbijn', zie het tweede artikel.
 
Wouter
_____________
 
 
 

Positive article about "settler and peace activist"

in official PA daily
http://palwatch.org/main.aspx?fi=157&doc_id=8653

Official PA daily:

"He was the Rabbi of the Tekoa settlement... worked vigorously towards a peaceful solution for the Israeli-Palestinian conflict... founder of the peace movement, 'Land of Peace,' whose members are both settlers and Palestinians."

by Itamar Marcus and Nan Jacques Zilberdik

Rabbi Menachem Froman of the Israeli town of Tekoa in the West Bank passed away a week ago. The Palestinian Authority daily newspaper seldom prints positive articles about Israelis and almost never portrays those they call "settlers" in a positive light. However, the PA daily recently published a very positive article on its front page about Rabbi Menachem Froman and his efforts to promote peace between Israelis and Palestinians. The article was originally published by Agence France-Presse.

In 2010, the official PA daily reported on a solidarity visit by Rabbi Froman to mosques in the West Bank.

Palestinian Media Watch documents instances in which the PA portrays Israel in a positive light.

The following is the article from the official PA daily:

Headline: "Settler and peace activist Rabbi Menachem Froman has passed away"

"Yesterday, well-known Israeli Rabbi Menachem Froman, who maintained friendships with Palestinian officials, passed away at the age of 68 after a long battle with the [cancer] disease - as reported by the Israeli media.

Menachem Froman was born in 1945 in Mandatory Palestine. He was the Rabbi of the Tekoa settlement located in the southern part of the occupied West Bank and worked vigorously towards a peaceful solution for the Israeli-Palestinian conflict.

According to Rabbi Froman, the Jewish and Muslim spiritual leaders are the most appropriate people to find a solution which will lead to peace, since this conflict has a religious nature.

Based on this view, he maintained ties with PLO leaders, specifically with historical leader Yasser Arafat, and also met with leaders of the Hamas movement.

Froman is the founder of the peace movement, Land of Peace, whose members are both settlers and Palestinians. He criticized the violations committed by the most extreme settlers against Palestinian targets, and visited a few vandalized mosques to express solidarity.

Rabbi Froman used to stress that he is willing to live in a Palestinian state in the event that Jewish settlements in the West Bank would be evacuated.

Froman, who fell ill with a type of cancer, hoped to 'be capable of contributing to peace until his final breath.'"

[Al-Hayat Al-Jadida, March 5, 2013]

 
~~~~~~~~~~~~~~~~~
 
Menachem Froman, the settler rabbi who wanted to be a Palestinian citizen

When we went to speak to President Mahmoud Abbas last month, Menachem Froman told him: I look forward to being a citizen of the State of Palestine. Abu Mazen responded that he looked forward to giving him a Palestinian passport.

By Gershon Baskin | Mar.06, 2013 | 11:02 AM

Rabbi Menachem Froman prays with Muslim worshippers at joint Muslim-Jewish prayer for rain in West Bank, November 2011. Photo by AP

 

Dear Menachem,

I was one of the many thousands of people who came to pay respect to you. Like most of them, I felt a special connection to you. One of your children said over your grave that probably most of us who were there felt that we were the most special person for you. I can’t speak for the others, but I can tell you that I felt from you that our connection was most special and dear to you, as it was to me.

I was not amongst your flock of students nor among the many young people who admired you beyond words. Your words to them, your piercing look into each one of their pair of eyes, the movement of your hands and your body, your soul, which you shared so generously with all, touched them and they loved you, as you loved them. I was not one of them. I told you, more than once in our many soul-to-soul conversations that I was not a believer; I did not share your deep, unrelenting faith and your love of God, which I do not believe in.

Our paths merged over and over again because of our common love of humanity and our deep attachment to the people of Israel, the land of Israel and the State of Israel. Both of us also shared the deep conviction that all of the people living on this land are entitled to enjoy freedom and peace. The first and second times we met I know you don’t recall. In 1982 I drove you in my car from Tel Aviv to Jerusalem after a demonstration against the war in Lebanon. My car was full and we had a very lively political conversation the whole way home. You sat in the back seat and prayed the whole time (was my driving so bad?), you didn’t say a word. You were a most curious character for me and I wanted to speak to you, but we didn’t get the chance.

The next time I met you was more than ten years later in Gaza in the office of the person you called “your brother Abu Yusef”. General Nasser Yusef was the commander of the Palestinian security forces. We met by chance in his office. How strange it was for me to see you in Gaza, in that place with those people. But it was not strange for you. You reached out and with your wisdom, your insights, your manner, your faith – you touched everyone, and they trusted and respected you.

The next time we spoke was more than ten years after that, in 2006. Gilad Shalit was abducted and was being held in Gaza. You were using all of your contacts to reach out to the people holding him. Somehow you heard that that I too had contacts with the Hamas leadership and that I was also trying to find a way to bring Gilad home to his family and country. It always amazed me that even though we came from such different worlds, our thinking converged and we found unison in common cause and strategy. When finally in 2011 my secret back channel with Hamas became official and Prime Minister Benjamin Netanyahu gave the green light for it, there were three people I wanted to share that news with – Aviva and Noam Shalit, and you. But I couldn’t. Netanyahu conditioned the secret channel on it remaining totally secret. But you were in my thoughts.

About half a year ago, I published my version of a peace plan with the Palestinians. Your son, Sivi showed it to you. And once again you reached out to me because once again we shared common cause and common thinking. We talked, or I should say, you talked (I listened) for hours. I have to confess, there were times when you called when I didn’t answer. I knew if Menachem is calling, I need at least one hour for the call. I apologize for that but I did usually call you back. In between prayers and study, medical treatment and horrible body pain, you found the time for us to share our thoughts, and to find ways to translate our common dreams into a real practical game plan.

The last time we met, about one month ago, was when we together went to speak to President Mahmoud Abbas. You were weak and in pain, but the meeting and working for peace gave you strength. And you spoke for about one hour. And President Abbas listened and responded. He had admiration in his eyes for you and appreciation for your love of humanity and your dream to see peace before you left this world. You told Abu Mazen that you look forward to being a citizen of the State of Palestine, living in your home in Tekoa. Abu Mazen responded that he looked forward to giving you a Palestinian passport.

You always told me that I have the soul of a believer, of a religious and spiritual man. You would quote from the sages, from the Torah and from the Zohar and say that it all applied to me. But it didn’t really matter to you that I didn’t share your faith, you said you felt it inside of me nonetheless.

It was an honor for me to know you. I am privileged for having the chance to be part of your life. The world is a better place because of you even if you did not fulfill your life’s dream to see peace with your own eyes. I and others will keep that dream alive and we will fulfill it. Peace on this land will be a reality and when it happens, memories of you will come alive and you will share in the wonders of the dawn of the age of peace in our land. May you rest in peace my dear brother Reb Menachem Froman.

Gershon Baskin, Jerusalem

Dr. Gershon Baskin is the Co-Chairman of IPCRI, the Israel Palestine Center for Research and Information, a columnist for the Jerusalem Post and the initiator and negotiator of the secret back channel for the release of Gilad Shalit.

En wie heeft geen hekel aan Joden?

 

In hoeveel klassen zou het er zo aan toegaan? In hoeveel klassen is de Jood al geworden tot de nieuwe paria? Volgens antizionisten als Abu Pesoptimist valt het allemaal wel mee, want ze bedoelen geen Joden, nee, ze bedoelen zionisten, en ze denken dat iedere Jood uit Israel is geëmigreerd en achter de politiek daar staat. En Joden die achter de israelische politiek staan die mag je natuurlijk wel dood willen hebben, dat is heel logisch, want ze maken het er daar zelf naar, toch? Zelfs als dat dus zou kloppen is het onzin dat als relativering aan te voeren. Wanneer mensen zeggen dat alle Marokkanen dood moeten is dat walgelijk, ook al bedoelen ze misschien wel vooral de Marokkaanse rotjochies waar zoveel om te doen is geweest, en niet de oude vrouwtjes met een hoofddoek die timide thuis hun thee drinken.

 

Racisten en antisemieten zoeken altijd excuses voor hun haat. Antisemieten halen er Joodse complotten bij en de 'walgelijke politiek van schurkenstaat Israel'. Vroeger haalde men er zogenaamd walgelijke religieuze praktijken bij. Wanneer Joden nou openlijk afstand deden van hun religie, dan mochten ze blijven leven. Zo hebben er heel wat voor de inquisiteurs gestaan. Het openlijk afstand nemen van de staat Israel en haar beleid is ook zoiets. Het is onzin dat er geen sprake is van antisemitisme wanneer de 'goede Joden', zij die de anti-Israel verklaring wel tekenen, voorlopig worden gespaard. Het wordt tijd dat antisemitisme eens wordt herkend voor wat het is en de vele uitvluchten (het gaat eigenlijk om zionisten, ze kennen dat onderscheid nou eenmaal niet, het is vooral provocatie, etc. etc. etc.) worden ontmaskerd. En dan moeten we heel hard gaan bedenken wat we kunnen doen, en hoe dit tij gekeerd kan worden.

 

RP

--------

 

En wie heeft geen hekel aan Joden?

http://www.parool.nl/parool/nl/508/Theodor-Holman/article/detail/3408639/2013/03/13/En-wie-heeft-geen-hekel-aan-Joden.dhtml#.UUCBeCBiqdJ.facebook

13-03-13   13:39 uur  - Bron: Het Parool 

 

De idealistische leraar stond voor de klas en vroeg: 'Wie van jullie heeft een hekel aan Joden?' Zijn hart sloeg over toen hij de vingers zag en hij merkte dat zijn mondhoeken van angst en instinctief tot iets krulden wat op een lach moest lijken om de agressie wat te temperen.

'En wie heeft geen hekel aan Joden?'
Nu lachte de klas, want niemand stak zijn vinger op.

Hij moest wat doen. Maar wat?

'Jongens, dit kan écht niet. Dit kán niet! Ik zal jullie wat over onze geschiedenis vertellen.'

'Rot op met je geschiedenis, man! Je geeft toch Nederlands?' zei de jongen die altijd te hard praatte en de alfa van de klas was.

'Dit heeft met Nederlands te maken! Wat ik zal vertellen, heeft met Nederland te maken en dus ook met Nederlands!'

'Onzin, man, we weten al lang wat je gaat zeggen. Ben je zelf Jood?'

'Rustig nou even. Laten we hier nu even normaal over praten.'

'Jij gaat je Joodse vriendjes weer beschermen, man, maar voor mij kunnen ze allemaal kapot, weet je wel. Ze doden allemaal kinderen, en ze maken eten van het bloed van hun eigen dode baby's. Ze zijn gestoord, man.'

De klas lachte. Sommigen applaudisseerden. Dit kwam niet meer goed, wist hij. Hij moest het over een andere boeg gooien.
'Als jullie vinden dat jullie met respect behandeld moeten worden, moeten jullie de Joden ook met respect behandelen.'

'Rot op met je respect, man. De Joden houden zich aan geen enkele afspraak. Ze moeten allemaal dood.'

'Ik wil gewoon niet dat je dat zegt... Je zegt over niemand dat hij dood moet, en...'

'Ze zeggen van ons ook dat we dood moeten, man. Ze doden onze kinderen. Als jouw kind door een Jood wordt vermoord, zeg je toch zeker ook dat die Jood dood moet?'

Het was onbegonnen werk. Hij begon al naar de klok te kijken. 'Nou, als jullie hier niet over willen praten, gaan we maar gewoon ons werk doen. Pak je werkboek.'

Hij zag dat een paar jongens weer naar elkaar toe kropen, want de helft had weer geen werkboek bij zich. Het was meteen onrustig.
Hij was blij dat niemand zijn schaamte kon zien.
(Naar waarheid opgetekend.)

(Door: Theodor Holman)

Nieuw kabinet Israël bijna klaar

 

Het is jammer dat Lapid buitenlandse zaken niet kan krijgen, want dat zou Israels imago in het buitenland veel goed doen. Nu blijft Lieberman daar nog vier jaar zitten. Een man die niet bepaald diplomatiek is en niet goed om weet te gaan met de kritischer houding van bijvoorbeeld sommige Europese landen. Hij kent zijn oneliners die het in Israel onder een bepaald publiek goed doen, maar in het buitenland vooral bevestigen wat men toch al denkt: dat Israel een agressief, arrogant en onbehouwen landje is dat zich nergens wat van aantrekt. Dat de soep minder heet wordt gegeten ontgaat vervolgens de meesten, terwijl de uitspraken van Lieberman jaren in de media blijven rondzingen.  

 

Een pluspuntje is wel weer dat Lapid als minister van financiën de religieuze subsidies kan aanpakken.

Bij de coalitiebesprekingen lijkt weinig te zijn gesproken over de Palestijnse kwestie. Deze speelde ook al nauwelijks een rol in de stembuscampagne. Mocht het zo zijn dat het kabinet toch serieus met het vredesproces aan de slag gaat, dan liggen de moeilijkheden voor het oprapen. Een deel van de coalitie (Tzipi Livni van Hatnuah en mogelijk Kadima) wil dat de vredesonderhandelingen voor een Palestijnse staat worden voortgezet. Maar het rechterdeel van de coalitie denkt daar tegengesteld over, en zou het liefst de nederzettingen op de Jordaanoever uitbreiden. De Palestijnse kwestie kan dus makkelijk een splijtzwam worden.

Ook Yes Atid is voor vredesbesprekingen en een compromis met de Palestijnen, dus dat kan inderdaad nog spannend worden. Waarschijnlijk komt Israel onder druk van vooral president Obama niet onder onderhandelingen uit, en dan zou het mooi zijn als Livni die weer kan voeren. Zij zou in 2007 dicht bij een compromis met de Palestijnen zijn gekomen. Daarbij valt wel te hopen dat de internationale gemeenschap ook de Palestijnen onder druk zal zetten om oprecht en compromisbereid te zijn. 

 

RP

----------- 

 

Nieuw kabinet Israël bijna klaar

http://www.refdag.nl/nieuws/buitenland/nieuw_kabinet_israel_bijna_klaar_1_722063

12-03-2013 10:15 | Alfred Muller

 

JERUZALEM – De Israëlische premier Netanyahu van Likud-Beiteinu presenteert naar verwachting deze week zijn nieuwe kabinet aan president Peres. De premier heeft tot zaterdagavond de tijd de poppetjes in te vullen. 

 

De grootste partijen in de coalitie, Likud-Beiteinu en Yesh Atid, waren het vanmorgen nog oneens over de vraag wie minister van Onderwijs moet worden. Likud-Beiteinu wil dat de huidige minister, Gideon Sa'ar, op deze post blijft, omdat de prestaties van scholieren onder zijn bewind zijn verbeterd. Yesh Atidleider Yair Lapid wil echter dat zijn tweede man, rabbijn Shai Piron, onderwijsminister wordt. 

 

Andere partijen die meedoen zijn Hatnuah van Tzipi Livni en Bayit Yehudi van Naftali Bennett. Het was vanmorgen nog onduidelijk of Kadima meedoet aan de coalitie, omdat het onzeker was of leider Shaul Mofaz een ministerspost zou krijgen. De verkiezingen van 22 januari veranderden Kadima van de grootste partij in de kleinste. Verwacht wordt dat Moshe Ya'alon van Likud-Beiteinu Ehud Barak gaat vervangen als defensieminister. 

 

Bij de coalitiebesprekingen heeft Lapid twee grote overwinningen geboekt. Hij is erin geslaagd de twee ultraorthodoxe partijen, Shas en Verenigd Thora Judaïsme, buiten de deur te houden. Deze partijen moeten zich nu aansluiten bij de oppositie, geleid door de Arbeiderspartij. 

 

Ook slaagde Lapid erin de omvang van het kabinet te reduceren. Het aftredende kabinet telde maar liefst 30 ministers, het nieuwe 21 of 22 ministers. In zijn verkiezingscampagne had Lapid achttien ministers beloofd.

Lapid was zelf het liefst naar Buitenlandse Zaken gegaan, maar Netanyahu wil deze post vasthouden voor Avigdor Lieberman. Lieberman is (tijdelijk) afgetreden als minister van Buitenlandse Zaken omdat er een onderzoek naar corruptie tegen hem loopt. Zodra dat is afgerond, keert Lieberman terug. 

 

Lapid neemt nu met tegenzin Financiën. Wie daar zit, maakt gegarandeerd vijanden. Tijdens de verkiezingscampagne gebruikte Lapid de slogan: "Waar is het geld?" Dat mag hij nu beantwoorden. 

 

De nieuwe baan zal Lapid veel hoofdbrekens kosten. Hij heeft namelijk de middenklasse verbetering beloofd. De huizenprijs moet naar beneden, het onderwijsniveau moet omhoog. Tegelijk gaat de economische crisis Israël niet voorbij. Lapid zal op de begroting voor 2013 (die er nog steeds niet door is) 14 miljard sjekel (bijna 3 miljard euro) moeten bezuinigen. 

 

Lapid zal proberen de middenklasse zo veel mogelijk te ontzien door geld weg te halen bij de religieuzen. De ultraorthodoxen ontvangen namelijk royale subsidies. Hij wil ook het aantal ultrareligieuzen dat militaire of vervangende dienstplicht doet drastisch verhogen. Ook wil hij het leger korten. 

 

Maar het lijkt onmogelijk de middenklasse helemaal te ontzien. Daarin ligt de mogelijke val van Lapid: de kiezers hebben namelijk een hekel aan politici die hun woord niet houden. 

 

Bij de coalitiebesprekingen lijkt weinig te zijn gesproken over de Palestijnse kwestie. Deze speelde ook al nauwelijks een rol in de stembuscampagne. Mocht het zo zijn dat het kabinet toch serieus met het vredesproces aan de slag gaat, dan liggen de moeilijkheden voor het oprapen. Een deel van de coalitie (Tzipi Livni van Hatnuah en mogelijk Kadima) wil dat de vredesonderhandelingen voor een Palestijnse staat worden voortgezet. Maar het rechterdeel van de coalitie denkt daar tegengesteld over, en zou het liefst de nederzettingen op de Jordaanoever uitbreiden. De Palestijnse kwestie kan dus makkelijk een splijtzwam worden.