zaterdag 16 november 2013

Israel & Palestijnen: onderhandelen of zwartepieten (CIDI)

 

Als de vredesonderhandelingen mislukken, zelfs als de Palestijnen ze afbreken, zal Israel de zwartepiet toebedeeld krijgen: volgens de media en de meeste pundits ligt het immers allemaal aan de Joodse nederzettingen op de Westoever en de niet-aflatende groei daarvan.

 

Het schijnt trouwens dat niet de minister van Huisvesting, maar Peace Now de bouwplannen dinsdag naar buiten bracht. De minister (zelf van een kolonistenpartij) verdacht ik ervan de vredesonderhandelingen hiermee bewust te willen ondermijnen. Peace Now zou dat niet opzettelijk doen, lijkt mij; ze houden al jaren de bouw in de nederzettingen nauwgezet bij en rapporteren daarover. Het zou wel ironisch zijn als juist hierdoor het vredesoverleg zou stranden...

 

Wouter

_____________

Zwartepieten

http://www.cidi.nl/zwartepieten/

IN ISRAEL NIEUWSBRIEF / DOOR MIKE DURAND / OP 15/11/2013 OM 16:41 / TAGS: HAMAS, PA, PALESTIJNEN, PALESTIJNSE STAAT,VREDESPROCES, WESTBANK

 

Met alle drukte rond het vertrek van Ronny Naftaniel op 11 november, zou je bijna vergeten dat er ook nog zoiets als een vredesproces gaande is. Of moeten we zeggen was? Vanaf het begin van de besprekingen hebben experts zich verwonderd over twee zaken. Ten eerste het feit dat Israel tijdens de gesprekken kon blijven doorbouwen op de Westbank, ten tweede dat langgestrafte terroristen door het land werden vrijgelaten zodat ze als volkshelden konden worden binnengehaald door de Palestijnse Autoriteit en Hamas, en de aan hun beloofde maandelijkse uitkeringen konden gaan opstrijken. 

Beide zaken veroorzaakten veel verontwaardiging aan beide kanten, en terecht. Wellicht was het verstandiger geweest om deze twee wonderbaarlijke daden vooraf tegen elkaar weg te strepen en ze niet uit te voeren. Maar goed, dinsdag gooide minister van Huisvesting Uri Ariel wat extra olie op het vuur door aan te kondigen dat er nog eens 24.000 extra huizen zouden worden gebouwd op de Westbank, inclusief E1, het gebied ten oosten van Jeruzalem. Bouwen op dat gebied zou grote consequenties hebben voor de levensvatbaarheid van een eventuele toekomstige Palestijnse staat. Abbas, die al maanden door zijn achterban onder druk wordt gezet om de onderhandelingstafel te verlaten, dreigde dat ook meteen te doen. Netanyahu, not amused door de aankondiging van Ariel, tikte zijn minister direct op de vingers en de plannen voor huizenbouw werden stopgezet. Druk dagje dus, die dinsdag, maar je zou zeggen: over tot de orde van de dag. Nou nee. Woensdag kwam Reuters met het nieuws dat het team van Abbas toch was opgestapt. De Palestijnen grepen de rel van dinsdag dus woensdag aan om alsnog te vetrekken, en gaven als reden de geplande huizenbouw, die inmiddels al weer uit de planning verdwenen was. Wie de chronologie van de gebeurtenissen niet goed op het netvlies heeft,zou dus gemakkelijk kunnen denken dat het terecht is dat de Palestijnen de zwartepiet bij Israel neerlegden, maar u weet nu dus dat dat net even anders ligt.

De onderhandelingen liggen nu stil. Ongetwijfeld zullen de partijen aan de haren worden teruggesleept aan de onderhandelingstafel, maar bemoedigend kunnen we de gebeurtenissen van afgelopen week niet noemen. Intussen staat links Israel klaar om de regering Netanyahu tegemoet te komen mocht Naftali Bennett van Beit haJehudi besluiten het kabinet te verlaten. Netanyahu moet op dit moment zijn handen vol hebben aan het bij elkaar houden van zijn regering. Kerry heeft aangekondigd dat hij in januari met een duidelijk uitgewerkt voorstel zal gaan komen, maar de kans van slagen van deze vredespoging lijkt steeds kleiner te worden; het wederzijdse wantrouwen is enorm. Tegelijkertijd is dit het Midden-Oosten, waar niets ooit is wat het lijkt. En laten we daar maar op hopen.

E.V.

 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten