- IMO Blog –
U heeft het waarschijnlijk al gelezen: aan De Gelderlander is de 'Vuile Pen Award' toegekend voor de column 'Leedroof' door Anton van Hooff uit afgelopen september. De Werkgroep Israël en Media heeft deze anti-prijs in het leven geroepen voor het artikel dat in 2012 het meest tendentieus, leugenachtig en bevooroordeeld was over Israël. De mediawerkgroep is een onderdeel van de stichting WAAR en de Facebookgroep Like for Israel Nederland en Vlaanderen (LFI).
Het doel van deze campagne is niet om eerlijke columnisten en oprechte critici van Israel aan de schandpaal te nagelen, maar om een discussie op gang te brengen over de abominabele berichtgeving over Israel. Ook columns zijn daar een onderdeel van, al mag daarin natuurlijk wat meer. Ze geven een (triest) beeld van hoe er over zaken wordt gedacht en hoever je kunt gaan. De column van Van Hooff is door de achterban van genoemde organisaties gekozen uit een lijst van tien genomineerde artikelen (zowel nieuws- als opinie- als achtergrondstukken) uit 2012.
In deze column beweert hij dat de Joden teveel met de Holocaust bezig zijn, deze voor oneigenlijke doelen misbruiken en het alleenrecht op lijden opeisen. Hij schrijft onder andere:
Mij is het inmiddels onmogelijk een herdenking van de Jodenvervolging bij te wonen waarbij ook de vlag van Israël wappert. Ook heb ik een gruwelijke hekel aan het woord Holocaust, zeker als het op zijn vet Amerikaans als 'hollokost' wordt uitgesproken. Holokaustos is Grieks voor 'geheel verbrand'. Zo werd een offer aangeduid waarbij het offerdier helemaal door vlammen werd verteerd. Dat was een zeldzaam ritueel, want Grieken waren wel goed, maar niet gek: bij offers verbrandden ze normaal alleen wat vet en botten, want de goden waren tevreden met de walmende vetdamp. De karbonades en biefstukken verorberden de mensen zelf, in het prettige besef zo de goden te dienen. Alleen in extreme nood werden wel complete offerdieren aan de vlammen prijsgegeven.
'Holocaust' impliceert dus dat het om een uniek offer gaat; het zou beloond zijn door de stichting van de staat Israël. Daarom worden ook in alle grote steden van de Verenigde Staten Holocaustmusea gesticht: gruwelijke foto's moeten de Joodse Amerikanen, die doorgaans geen familie-ervaringen met de Shoah hebben, tot onvoorwaardelijke steun aan Israël brengen. De Joodse Amerikaan Norman Finkelstein, wiens ouders respectievelijk Auschwitz en Majdanek overleefden, heeft daarover in 2000 een onthullend boek gepubliceerd: 'De Holocaust-industrie'.
Een rare en onpasselijke vergelijking van de Holocaust met het offeren van offerdieren in de Griekse oudheid. Alsof er iemand of een instantie was die de Joden offerde voor een ander, groter goed. Hij zegt het niet expliciet, maar hij suggereert dat de zionisten de Joden offerden om Israel als beloning te krijgen. De Holocaust als aanvaardbaar offer was om een eigen staat te kunnen krijgen waar men ongestoord kan doen wat men wil. Het deed even pijn, maar dan heb je ook wat en kun je tot in de eeuwigheid iedereen die kritiek op je heeft een antisemiet noemen.
Ik vind dit een walgelijke en (jawel) antisemitische gedachtegang. Nog even los van de vraag of de Holocaust de stichting van Israel heeft bevorderd (wat, zoals ik hier vaker heb uitgelegd, niet klopt), is de insinuatie dat de zionisten voordeel haalden uit de Holocaust, en dus het leed van hun broeders gebruikten om een politiek doel te bereiken, walgelijk en kwetsend. Met veel meer logica zou je kunnen betogen dat de Arabieren profijt hadden van de Holocaust; hierdoor was immers een groot deel van de Joden die anders naar Palestina zou zijn gekomen uitgeschakeld. Tienduizenden Joden probeerden vergeefs de Britse zeeblokkade van Palestina te omzeilen om het land binnen te komen, om door de Britten terug naar Europa te worden gestuurd. Vele wilden vluchten maar konden geen papieren krijgen en kwamen Europa niet meer uit. De Arabieren in Palestina waren fel gekant tegen de Joodse immigratie en hadden via diverse gewelddadige opstanden de Britten zover gekregen de voorwaarden van het mandaat te schenden en de Joodse immigratie sterk in te perken. Daarmee hebben zij de dood van vele tienduizenden Joden op hun geweten. Maar de Arabieren verwijt Van Hooff niks, nee, zijn woede is altijd uitsluitend voor Joden en Israel gereserveerd.
Van Hooff is het kwaadst op Joden die uit het verleden de conclusie hebben getrokken dat Joden een eigen staat nodig hebben, een staat waar zij eigen baas zijn en zichzelf kunnen verdedigen. Een staat met politieke en militaire macht, die dus, net als alle andere staten, soms ook rottigheid uithaalt. Hij noemt dat misbruik van het verleden of zelfs 'leedroof'. Zij proberen, zo beweert hij althans, de steun voor Israel te vergroten door te verwijzen naar het verleden, naar de verschrikkingen die de Joden o.a. in de Holocaust zijn aangedaan. Ik weet niet in hoeverre de link zo direct gelegd wordt, maar zelfs als het waar is vind ik het niet verkeerd. In Nederland zijn er nauwelijks mensen, zeker geen officiële instanties, die geld inzamelen voor Israel en daarbij gebruik maken van gruwelijke foto's uit de gaskamers. Meer indirect gebeurt het natuurlijk wel: mensen die naar het verleden wijzen om het belang van Joodse zelfbeschikking te onderstrepen. Dat heeft natuurlijk niks met misbruik te maken, of je moet alle lessen die mensen uit de Holocaust of uit andere verschrikkingen trekken, misbruik noemen.
Ik vind het daarbij logisch dat de slachtoffers het meeste recht van spreken hebben, en dat zij zeker het recht hebben om te bedenken en ook uit te dragen hoe zij zoiets in de toekomst willen voorkomen. De idee dat politieke en militaire macht de Joden wellicht beter kon helpen dan wederom de andere wang toekeren en zelf laten zien hoe je moreel hoogstaand kunt leven, vind ik daarbij niet zo gek. Natuurlijk is dat geen vrijbrief om anderen hetzelfde aan te doen, maar dat gebeurt dan ook niet. Van Hooff steekt in zijn column weer dezelfde riedel af over de verschrikkingen van Israel, maar velen daarvan zijn simpelweg verzonnen of zwaar overdreven:
Telkens weer zien we dat critici van Israël de mond wordt gesnoerd met een beroep op het unieke lijden dat Joden in de Tweede Wereldoorlog hebben ondervonden. Hoe anders klinkt 'Een Ander Joods Geluid': juist omdat wij Joden weten wat lijden is, zou wij het de Palestijnen moeten besparen. Maar Israël gaat ongestraft door met het schenden van het internationale recht: etnische zuivering, landroof, waterdiefstal, illegale atoomwapens (die Iran niet mag hebben!), moord van staatswege. De reeks wandaden werd onlangs aangevuld met berichten van Israëlische militairen over foltering van Palestijnse kinderen.
De mond gesnoerd? Ik hoor en lees voortdurend kritiek (en erger) op Israel. Het is een goede zaak om anderen te willen besparen wat jezelf is overkomen, en er zijn dan ook nauwelijks Joden of Israeli's te vinden die de Palestijnen aan willen doen wat hun voorouders is aangedaan, dit ondanks het feit dat er wel wat Palestijnen zijn die de Joden, en vooral de Israelische Joden, een nieuwe holocaust toewensen. Israel doet niet aan etnische zuivering. als dat zo was, hoe is dan te verklaren, dat vanaf het moment dat de zionisten in Palestina kwamen, het aantal Arabieren daar alleen maar is toegenomen? De Arabische bevolking in Israel en Oost Jeruzalem groeit snel; daar spreken sommige politici op niet altijd even handige wijze hun zorgen over uit, maar ondertussen is er nog steeds een royale kinderbijslag voor grote gezinnen (waar Arabieren relatief veel profijt van hebben), en maken Arabieren in Jeruzalem gebruik van tal van voorzieningen in Israel, een reden waarom ze in enquêtes altijd massaal aangeven bij Israel te willen blijven. Arabieren hebben in Israel meer rechten dan erbuiten. 'Maar de Palestijnen dan? Die kwijnen toch allemaal weg achter de Apartheidsmuur?' Nou, nee. De economie groeit er, de bevolking neemt ook daar toe, en het aantal checkpoints is na het uitdoven van de tweede intifada drastisch verminderd. De Palestijnen krijgen meer water dan waar ze op grond van de Oslo Akkoorden aanspraak op hebben en Israels atoomwapens zijn geenszins illegaal. Natuurlijk gaan er dingen mis, maar dat wordt meestal snel opgepikt en aan de kaak gesteld door Israels kritische pers en vele maatschappelijke- en mensenrechtenorganisaties. Daar hebben ze Van Hooff en dergelijke Europese 'critici' niet voor nodig.
Van Hooffs column zit niet alleen vol onjuistheden, maar is ook kwaadaardig vanwege zijn insinuatie dat de zionisten de Holocaust als een bewust offer zagen om de noodzakelijke steun voor een Joodse staat te kunnen verkrijgen. Daarbij velt hij tevens een oordeel over hoe de Joden hun verleden mogen herdenken en wat daarbij taboe is: je mag wel naar het verleden verwijzen wanneer je daarbij je eigen fouten centraal stelt, maar je mag niet naar het verleden wijzen om steun voor je eigen groep en hun rechten en belangen te genereren. Dit geldt uiteraard niet voor Arabieren, die wel ongegeneerd voor hun eigen zaak mogen opkomen. Van Hooff vraagt van de Joden dat zij eeuwig slachtoffer blijven, en zich voor altijd als slachtoffers blijven gedragen. Het spijt me, maar voor dit soort zaken is een woord. En dat heeft niks met (terechte dan wel onterechte) kritiek op Israel te maken.
Ratna Pelle
Geen opmerkingen:
Een reactie posten