Zoveel is wel duidelijk, en commentatoren leggen die schuld helaas weer erg vaak bij Israel. Lieberman is niet erg taktvol, om het eufemistisch te zeggen, maar hij haalt het niet bij wat premier Erdogan allemaal uitkraamt en aan dreigementen uit, en zijn retoriek valt ook in het niet bij de haat tegen Israel die er vanuit Egypte komt. Of een en ander te voorkomen was geweest als Israel taktischer en voorzichtiger was geweest weten we niet, wel dat dit zeer slecht is voor de stabiliteit in de regio.
Maar dat is naast de waarheid. Het is juist de democratisering in de islamitische buurlanden die de grootste problemen belooft voor Israël
Toen de Arabische lente begon was het hier een en al hosanna, al vroegen vrienden me weleens of ik me geen zorgen maakte wat betreft Israel en zeiden sympathisanten van Israel toen al dat ze bang waren dat de haat die decennia lang is gevoed door de corrupte regimes die zorgden voor enige stabiliteit, nu vrij zou komen. Israel was en is nog steeds een erg aantrekkelijke afleiding van de problemen in eigen land, die met het wegsturen van Mubarak en misschien straks Assad niet opeens verdwijnen. En het gevoel van wrok tegen het Westen en Israel in het bijzonder vanwege het succes van dit land en het eigen achterblijven is ook niet zomaar weg. We hebben in het Westen te makkelijk gedacht dat de demonstranten op het Tahrirplein en elders mensen waren die streden voor Westerse waarden en vrijheden, en te vaak werd bezworen dat de islamisten heus niet zo gevaarlijk zijn en we ons geen zorgen hoeven maken. Gisteren zei een Egyptenaar dit nog op Nederland 2. Pessimisten als Barry Rubin waren in het debat in Nederland nagenoeg afwezig, hun visie werd niet op prijs gesteld. Ik vrees dat we nog veel onaangename verrassingen zullen krijgen.
RP
----------
Israël is de grote verliezer na 'Arabische lente'
Oude bondgenoten Turkije en Egypte keren zich af van Israël. Nu islamitische leiders meer en meer luisteren naar het volk, breken slechte tijden aan voor de Israëliërs
De gewelddadige bestorming van de Israëlische ambassade in Caïro afgelopen zaterdag was de treurige climax van anti-Israëlische protesten in Egypte. Honderden losgeslagen jongeren sloegen de muur tegen de vlakte rond het gebouw waarin de ambassade is gevestigd en vochten zich een weg naar binnen.
De meeste medewerkers konden ternauwernood in veiligheid worden gebracht – een klein groepje Israëlische diplomaten sloot zich op in een safe room, en moest wapens gereed houden, mocht de meute de stalen deuren ook weten te forceren.
Ramkoers
Volgens ooggetuigen grepen Egyptische veiligheidsofficieren – die net als hun collega's in de rest van de wereld de plicht hebben buitenlandse diplomaten te beschermen – nauwelijks in. De Israëlische premier Benjamin Netanyahu probeerde vergeefs de Egyptische interim-leider Mohammed Tantawi te bellen. Maar die was 'niet bereikbaar'.
Intussen ligt ook Turkije op ramkoers met Tel Aviv: aan de vooravond van een bezoek van de Turkse premier Recep Tayyip Erdogan aan Egypte en Jordanië, werd de Israëlische ambassadeur in Turkije weggestuurd. Israël weigert namelijk excuses aan te bieden voor de aanval op de Gaza-vloot vorig jaar, waarbij negen Turkse doden vielen.
Bovendien dreigde Ankara vorige week dat het land hulpschepen voortaan zal begeleiden door Turkse marineschepen. Een voorbode van een nieuwe ernstige confrontatie met Jeruzalem.
Geslepen
In een vijandige regio waren Turkije en Egypte nu juist de enige landen waar Israël nog een goede relatie mee had. In Turkije is de islamitische bevolking weliswaar weinig positief over Israël, maar de seculiere leiders zagen om strategische redenen voordelen van een bondgenootschap. Maar onder de geslepen en populaire Erdogan weerspiegelt Ankara meer en meer de houding van de meeste Turken.
En in Egypte hield het regime van president Hosni Mubarak geen rekening met de anti-Israëlische gevoelens van de meeste Egyptenaren. Het leverde hem financiële en militaire steun op van de Verenigde Staten. Maar als de nieuwe Egyptische leiders de roep van het volk serieus willen nemen, zal dat de relatie met Israël geen goed doen.
Problemen
'Nu zien we de Arabische Lente in al haar glorie,' schreef de linkse Israëlische krant Ha'aretz over de aanval in Caïro. 'Democratie? Nog niet. Verlichting? Verre van dat.'
Maar dat is naast de waarheid. Het is juist de democratisering in de islamitische buurlanden die de grootste problemen belooft voor Israël
Geen opmerkingen:
Een reactie posten